Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 65.

65.
Παύλος.
Πάγωσα.

Χτυπάει το κινητό μου.
Ήταν ένας αριθμός που δεν ήξερα.
Το σήκωσα παρόλα αυτά.

«Παρακαλώ;»λέω.
«Παύλο εγώ είμαι»λεει η μαμά της Βαλέριας.
«Γεια σας»λέω μετά.

Δεν με έχει ξαναπάρει ποτέ βασικά.
Και λίγο σάστισα.

«Μήπως είναι μαζί σου η Βαλέρια;»ρωτάει.
«Εδώ;Όχι δεν είναι.Θα ερχόταν αργότερα αλλά δεν ήρθε.Νόμιζα ήταν μαζί σας»λέω.
«Θα πήγαινε να πάρει πίτσα και θα ερχόταν σε εσένα.Είπε θα με πάρει όταν φτάσει σε εσένα.Δεν ήρθε;»ρωτάει.

Φαίνεται ανήσυχη.
«Όχι δεν ήρθε.Ποτέ έγινε αυτό;»ρωτάω.
«Πριν τρεις ώρες»λεει.

Τρεις ώρες και ακόμα;

«Αρχίζω και ανησυχώ...»λεει μετά.
«Μην ανησύχητε εσείς.Είστε και έγκυος.Θα την βρω εγώ.Κάπου θα ξεχάστηκε.Θα σας πάρω μόλις την βρω»λέω.
«Πάρε με αμέσως ναι»λεει και το κλείνει.

Τρεις ώρες;
Τωρα ανησυχώ και εγώ.
Είναι πολλές ώρες.
Δεν έπρεπε να είχε έρθει;

Κατεβαίνω γρήγορα και βγαίνω έξω να βρω το αμάξι μου.Ταυτόχρονα την παίρνω και τηλέφωνο.Χρυπαει αλλά δεν το σηκώνει.

Σήκωσε το Βαλέρια...

Ξεκινάω με το αυτοκίνητο χωρίς να σταματήσω να την παίρνω τηλέφωνο.Φτάνω στην πύλη και βγαίνω από την Πολιτεία.

Αλλα δεν μπορούσα να προχωρήσω άλλο.Είχε πολύ κόσμο έξω.Ήταν μαζεμένοι και μίλαγαν.
Τι έγινε εδώ;

Δεν μπορούσα να τους πατήσω έτσι σταμάτησα στην άκρη.Βγήκα από το αμάξι για να δω καλύτερα αλλά τίποτα.Πλησιάσω στην πυλη.

«Ιακωβε τι γίνεται εδώ;Γιατί έχει μαζευτεί κόσμος;»τον ρωταω.
«Δεν ξέρω και εγώ πριν λίγο ξεκίνησε η βάρδια μου.Τράκαραν μάλλον.Μια μηχανή.»λεει.
«Μηχανή;»
«Έτσι άκουσα.Ήρθε το ασθενοφόρο και τους πήρε.Δεν είδα και ολας κύριε Κεχαγιά.Τώρα ήρθα»λεει.
«Εντάξει Ιακωβε.Ευχαριστώ»λέω.

Πως θα φύγω τώρα που έχουν μαζεύτει όλοι έτσι;

Πλησίασα και εγώ μήπως και τους πω να κάνουν άκρη για να περάσω.Πρέπει να βρω την Βαλέρια.

Κάποιοι όμως άρχιζαν να απομακρύνονται και μπορώ να το δω το μέρος που έγινε το ατύχημα.

Βλέπω μια μηχανη που ήταν σε άσχημη κατάσταση.Μετά χτύπησε το κινητό μου.
Έλεγε Βαλερια.