Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 67.

67.
Βαλέρια.
Αδερφό;

Νυστάζω.Νυστάζω συνέχεια.

Μπαίνει ο Παύλος στο δωματιο με μια κούπα στο χέρι.Έβγαζε καπνό από μέσα.

«Τι είναι αυτό;»ρωτάω.
«Μια ζέστη κούπα με τσαι με λεμόνι όπως ακριβώς σαρεσει»λεει και την αφήνει στο γραφείο μου.

«Αλλά καίει έτσι θα περιμένεις λίγο»λεει.

Με πλησιάζει τώρα.
«Τα μαξιλάρια είναι καλά;Είσαι άνετα;»ρωτάει.
«Μια χαρα είναι»
«Μήπως κρυώνεις;»
«Όχι»
«Πείνας;»
«Όχι»
«Βαριέσαι;Θες να βάλω καμία ταινία στο λαπτοπ;»ρωτάει μετά.

Αν βαριέμαι λεει.
Είμαι δυο μέρες σπίτι και όλη μέρα στο κρεβάτι.
Δεν πρέπει να κουνιέμαι πολύ έτσι απλά είμαι ξαπλωμένη.

Με τρώει τόσο πολύ το πόδι,αυτό με το γύψο.Θέλω να το ξύσω.Αλλά δεν μπορώ.

«Παύλο γιατί δεν πας σπίτι να ξεκουραστείς;»λέω.

Τον αγαπώ.
Πραγματικά.
Έχει δυο μέρες δεν έχει φύγει ούτε δέκα λεπτά από εδώ.Από δίπλα μου.

Με ρωτάει συνέχεια αν είμαι καλά.Αν χρειάζομαι κάτι.

Είναι ένας γλύκας.
Αλλά δεν χρειάζεται να είναι όλη μέρα εδώ.
Και έχει τόσα δωμάτια στο σπίτι αλλά αυτός κοιμάται στην πολυθρόνα δίπλα μου.

«Αφού ξεκούραστος είμαι.Γιατί να πάω να ξεκουραστώ;»
«Εννοώ να κοιμηθείς σαν άνθρωπος.Στο κρεβάτι σου»
«Και η πολυθρόνα καλή είναι»λεει.
Γελάω.
«Δεν θα φύγεις ποτέ έτσι;»
«Θα μείνω για πάντα εδώ.Με υιοθετήσατε και δεν το ξέρεις»λεει με ένα χαμόγελο.

Φαίνεται ταλαιπωρημένος.
Όλο στο πόδι είναι.

Προσπαθώ να κάνω πιο μέσα για να έρθει να ξαπλώσει δίπλα μου.
«Ξεχνά το.Θα κανείς καμία απότομη κίνηση και δεν κάνει»
«Σε παρακαλώ...»λέω και κάνω τα γλυκά μάτια.

Αναστενάζει.
«Καλά»λεει.

Έρχεται και ξαπλώνει δίπλα μου.Σηκώνει το χέρι του και χώνομαι μέσα με μικρές κινήσεις και ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του καθώς τον κοιτάω.

«Με προσεχείς πολύ.Δεν χρειάζεται...»λέω.
«Αν δεν σε προσέχω εγώ τότε ποιος;»
«Έχω τόσο κόσμο εδώ.Αλήθεια.Δεν χρειάζεται να ταλαιπώρησε»
«Μαρεσει να σε προσέχω»λεει.

Δεν μπορώ να τον ξεφορτωθώ.
Πράγμα που δεν θα έπρεπε να με πειράζει.

«Τρόμαξα ξέρεις...πολύ...»λεει μετά πιο σιγά.
«Μην πάθω κάτι;»ρωτάω.
Κουνάει το κεφάλι πάνω κάτω.
«Σκέφτηκα το χειρότερο σενάριο...»λεει.