Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 15.

15.
Βαλέρια.
Άλλη Βαλέρια.

Ρίχνω ένα ποπκορν και το πιάνει.
Γαμωτο!

«Έχασες!»λεει από εκεί μακριά.
«Σειρά σου τώρα»λέω.

Ρίχνει ένα ποπκορν και το πιάνω και εγώ χωρίς χέρια.
«Φάε την σκόνη μου!»φωναζω.

Είμαστε στην πισίνα και πετάμε ποπκορν ο ένας στον άλλον.Πρέπει να μπει αμέσως στο στόμα όμως.Χωρίς χέρια.

Ναι.Όχι πολύ ώριμο.
Αλλά ποιος χέστηκε.
Εμάς μας αρέσει.

«Σειρά μου»λεει και ρίχνω ένα και πάλι το πιάνει.
Είναι πολύ καλός συνέχεια την τύχη μου.
Όλο νικάει.

Αρχίζει να χωρευει και να κάνει το χώρο της νίκης.
Το κάνει κάθε φορά που κερδίζει σε κάτι.Κάνει κύκλους με το κωλο του.

«Εντάξει φτάνει.Το καταλάβαμε»λέω αλλά αυτός συνεχίζει.Και έτσι όπως τον κοίταζα βλέπω πίσω του,στην πορτα να μπαίνει κάποιος.

Ο Παύλος;Τι κάνει ο Παύλος σπίτι μου;

Κάνω νόημα στον Δημοσθενη και σταματάει να χωρευει.Γυρνάει πίσω και τον βλέπει.Πλησιάζω και εγώ επειδή είναι περίεργο γενικά που είναι εδώ.

«Καλημέρα»λεει.

Φόραγε αθλητικά ρούχα.Αυτά που μοιάζουν πανάκριβα αλλά και όμως τα φοράνε για να τρέχουν.

«Παύλο;Τι κανείς εδώ;»ρωτάω αμέσως.
«Αν ήρθες να πεις και αλλά όπως χθες μα το θεό θα σου μαυρίσω και το άλλο μάτι!»λεει ο Δημοσθενης.

Αλλά δεν νομίζω.
Δεν νομίζω να ήρθε εδώ για να τον προσβάλει.

«Βασικά όχι.Ήρθα...»λεει και βάζει το χέρι του στο κεφάλι.Ανακάτευε τα μαλλιά του.Φαίνοταν οτι δυσκολεύεται να πει ότι και αν είναι αυτό που θέλει να πει.

«Ήρθα να ζητήσω συγνώμη.»λεει.
Ο τόνος του ήταν ήρεμος και δεν φαινοταν να έκανε πλάκα.

Ο Δημοσθενης με κοίταξε και εγώ κοίταξα αυτόν.

«Εσυ συγνώμη;»λεει ο Δημοσθενης.
«Το παράκανα χθες.Δεν έπρεπε να πω αυτό που είπα για την μαμά σου.Ότι και να έχει γίνει»λεει.

Ουαου όντως τώρα;

«Δεν..δεν πειράζει.Και εγω σε χτύπησα άσχημα...»λεει ο Δημοσθενης.
«Και εγώ λογικά αυτό θα έκανα αν μου έλεγες αυτό που σου είπα εγώ.Όλα καλά.»λεει.

Ζήτησε συγνωμη.
Ίσως δεν είναι τόσο σκατοχαρακτηρας.

«Θες...θες να κάτσεις λίγο;»ρωτάει ο Δημοσθενης.
Που;Σπίτι μου;