Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 40.

40.
Βαλέρια.
Ο Δημοσθενης γύρισε πίσω.

«Δηλαδή πάει καλά η συγκατοίκηση;»ρωτάω.
«Καλά ναι.Πολύ καλά.Είναι ωραίο να μην είσαι μόνος ξέρεις»

Ξέρω.
Ξερω καλά.

«Αυτό που έκανε εκείνη για μένα δεν...τα άφησε όλα εδώ.Για να ήμαστε μαζί...»λεει.
«Σαγαπαει πολύ.Φαίνεται.»
«Και εγώ την αγαπάω.Ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή στην ζωή μου.»λεει.
«Ρομαντικουλη μου εσυ»λέω.

Παίρνει ένα μαξιλάρι από τον καναπε και μου το πετάει στο πρόσωπο.
«Σταματα!»λεει και γελάμε.

Ποσό ωραία είναι που γύρισε.
Λες και δεν έφυγε πότε είναι.

«Η μαμά σου πέταξε από την χαρά της που ήρθες»λέω αφού το χαμόγελο έφτασε στα αυτιά.
«Ναι η γλυκιά μου.Πως είναι;Είναι καλά εδώ;Την ακουω χαρούμενη αλλά δεν ξέρω...»
«Μια χαρά είναι.Βλέπουμε καμία νύχτα ταινίες μαζί.Πηγαίνω για παρέα στο σουπερμάρκετ να κάνουμε τα ψώνια.Είναι μια χαρά αλήθεια»
«Χαίρομαι.Την σκέφτομαι συνέχεια ξέρεις...»λεει.
«Ξέρω.Αλλά Όλα καλά αλήθεια.Μην αγχώνεσαι.»τον καθησυχάζω.

Κουνάει το κεφάλι του.
Η τηλεόραση έπαιζε αλλά κανείς δεν ακουγε.

«Εσυ;Τόση ώρα μιλάω για μένα αλλά
Για σένα τίποτα δεν είπαμε.Τα νέα σου!»λεει.

Ήρθε η ώρα λοιπόν;
Πως το ξεκινάω οεο;

«Καλά.Ήρεμα.Ξέρεις.»λέω.

Ήρεμα;Μόνο ήρεμα δεν είναι...

«Κανενα νεο δηλαδή;Στην σχολή όλα καλά;»
«Καλά.Μαθήματα...ξέρεις...»λέω.
«Η Μαριγώ καλά;»
«Μια χαρά.Έχεις χαιρετίσματα.Χάρηκε όταν έμαθε ότι θα έρθεις.»λέω.
«Θα περάσουμε μια μέρα να την δω»
«Τέλεια»λέω.

Πες το.
Μην το κανείς τόσο μεγάλο θέμα πια.
Έλεος Βαλέρια.

«Βασικά θέλω κάτι να σου πω»λέω.
«Πες μου»λεει.
«Δεν ξέρω πως να το ξεκινήσω βασικά...»λέω.

Σηκώνει τα φρύδια του.
«Απο την αρχή βρε.Τι έγινε;»ρωτάει πιο περίεργος τώρα.

Βαθιά ανάσα.

«Είμαι με κάποιον!»λεω.
Σηκώνεται από τον απέναντι καναπε που καθόταν και έρχεται δίπλα μου στον ίδιο καναπε.

«Αλήθεια;»ρωτάει με ένα χαμόγελο.
«Ναι»λέω.
«Τι ωραία!Γιατι δεν ξέρω τίποτα;Ή μήπως έγινε τώρα;»
«Όχι δεν έγινε τώρα...»λέω πιο σιγά.

Κοίταζε όλο άπορια αλλά μετά χαμογέλασε πάλι.
«Απο την σχολή;Έλα πες μου!Ποτε θα τον γνωρίσω;Δεν το περίμενα αυτό.Έλα πες μου κάτι !»λεει.