Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 59.

59.
Παύλος.
Πρώτη φορά.

Ανοίγω το ψυγείο και έτσι πως το ανοίγω το κλείνω αμέσως.

Δεν έχει τίποτα μέσα για να φάμε.Μόνο ότι έφερα χθες το βράδυ να φάμε.

Πως δεν σκέφτηκα να φέρω κάτι;

Η κοιλιά μου έκανε θόρυβο χωρίς σταματημό.Πεινάω.Όχι μόνο πεινάω αλλά νιώθω πως αν δεν φάω τώρα τώρα,θα πέθανα.
Επιτόπου.

Πήγα πάλι μέσα σιγά σιγά για να μην την ξυπνήσω αλλά την βλέπω όρθια με την κουβέρτα γύρω της να κοιτάει έξω στο παράθυρο.

Χαμογελάω.
Να ξυπνάς και να βλέπεις αυτη εδώ την εικόνα...

«Ελπίζω να μην σε ξύπνησα εγώ»λέω και γυρνάει να με δει.Την τρόμαξα κάπως.
«Όχι.Όχι.»λεει μόνο και περπατάει και κάθεται πάλι κάτω καατωντας την κουβέρτα γύρω της σφιχτά.

«Καλημέρα»λεει μετά με ένα χαμόγελο της.
«Μόνο καλή;ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΡΑ!»λεω και κάθομαι απέναντι της.

Γέλασε.
«Πως είσαι;Πως κοιμήθηκες δηλαδή;»ρωτάω.
«Πολύ καλά.Εσυ;»ρωτάει.
«Στην αγκαλια σου και να μην κοιμηθώ ωραία;»απανταω με ερώτηση και κοίταξε κάτω.

Αν και κοιμηθήκαμε στο πάτωμα κοιμήθηκα υπέροχα.Ούτε πιάστηκα ούτε τίποτα.

Σηκώνω το πρόσωπο της για να με βλέπει και μετά της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
«Καλά Χριστούγεννα»της λέω.
«Σωστά ναι.Καλά Χριστούγεννα»απαντάει.

Την βλέπω καλά.Με τα κόκκινα μάγουλα της και τα άνω κάτω μαλλάκια της.
Προσπάθησα να ειμαι όσο πιο προσεκτικός μπορούσα γιατί ξέρω οτι δεν το έχει κάνει και πολλές φορές αυτό.

Ακούγεται η κοιλιά μου μετά.
«Πείνας;Πάω να σου φτιαξω κάτι...»λεει και σηκώνεται αλλά την τραβάω πάλι κάτω και πιο συγκεκριμένα πάνω μου.

«Δεν έχει τίποτα άλλωστε.Θα ντυθούμε να πάμε να φάμε έξω;Τι λες;»ρωτάω.
«Εντάξει.Πάμε»λεει και σηκώνεται πάει στην άλλη άκρη του δωματίου που είναι και τα ρούχα της.

Αφήνει την κουβέρτα να πέσει κάτω.
Και μένει γυμνή.

Ξαπλώνω λίγο πίσω εγώ καθώς βάζω τα χέρια πίσω από το κεφάλι και την κοιτάω.

Ας πάρω λίγο μάτι την σεξι κοπέλα μου.

Έβαλε το σουτιέν πρώτα και μετά το εσώρουχο της.

Αυτές οι καμπύλες...
Το απαλό της δέρμα...

Ας πούμε ότι σκέφτομαι να μείνω εδώ στο σπίτι στο βουνό για πάντα.Μόνο εγώ και αυτή.