Βαλέρια & Παύλος (#2 ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΙΔΑ)

Κεφαλαιο 42.

42.
Βαλέρια.
Οικογενειακά δράματα.

Παω κοντά και τον αγκάλιαζω.

«Πέρασαν πολύ γρήγορα οι μέρες...»λέω.
«Όταν περνάς καλα έτσι περνανε.»λεει.
«Να έρθεις πάλι σύντομα.»
«Θα έρθω.Να προσεχείς οκ;Και ήρεμα με το ποδήλατο τώρα που βρέχει συχνά και κάνει κρύο»
«Ναι ναι μην αγχώνεσαι»

Παίρνει την βαλίτσα στο χέρι του.
«Με τον Παύλο...δηλαδή αν γίνει κάτι και θέλεις να μιλήσεις μπορείς.Το ξέρεις έτσι;»λεει.
«Το ξέρω Δημοσθενη.Αλλά ξέρεις είναι κάπως αμήχανο...»λέω.
«Ξέρω.Αλλά δεν χρειάζεται να είναι.Εγώ σου έλεγα για την Μάιρα»
Όντως το έκανε.

«Εντάξει τότε.Θα μιλάμε οκ;»λέω.
Εκείνος κουνάει το κεφάλι και αρχίζει να απομακρύνεται από το σπίτι.

Αναστενάζω.
Ήταν ωραία όσο κράτησε.

***

«Σίγουρα μπορείς να το κανείς αυτό;»με ρωτάει κάπως φοβισμένος.
«Ναι.Σιγά.Τρίχες είναι.»
«Τρίχες μου!»φωναζει.

Γελάω και παίρνω το ψαλίδι να κόψω τα πάνω πάνω.Τόσα χρόνια έχω δει άπειρες φορές να το κάνει η μαμά μου.Ποσό δύσκολο θα είναι;

«Κάνε με όμορφο οκ;»λεει.
«Να σε βλέπουν τα κορίτσια στην σχολή και να τρελαίνονται;»τον πειραζω.
«Να με βλέπει η κοπέλα μου και να τρελαίνεται»λεει.

Κάτι τέτοια με κάνουν να λιώνω...

«Δεν το έχεις ανάγκη»λέω.
Σηκώνει το κεφάλι του πάνω και με κοιτάει ανάποδα έτσι όπως ήμουν από πάνω του.

«Α ναι;Δεν το ήξερα αυτό...»λεει με ένα χαζό χαμόγελο.
«Κάτσε ακίνητος γιατί θα σου κόψω κάνα αυτί»λέω.

Αφού τελειώνω με τα πάνω πάνω παίρνω την μηχανή και κουρεύω τα πλαινα.Τελειώνω γρήγορα.
Τώρα είναι άνθρωπος.

Σηκώνεται και πλησιάζει τον καθρέφτη στο δωματιο μου.
«Ωραία τα έκανες»λεει.
«Πολύ ωραία ναι»λέω και μαζεύω τα πράγματα που άνοιξα.
«Ποσα θες για ένα κούρεμα;»ρωτάει καθώς πλησιάζει και σκύβει για να με βοηθήσει.
«Τίποτα φυσικά»λέω.
«Τα πλεονεκτήματα να έχεις για κόπελα σου την κόρη της κομμώτριας»λεει με ένα χαμόγελο.

Γελάω και κλείνω το τσαντάκι.
Όταν πάω να το αφήσω πάνω στο γραφείο μου έρχεται από πίσω και βάζει τα χέρια του γύρω μου και το κεφάλι στον ώμο μου.

Δεν μίλαγε.Έτσι μίλησα εγώ.
«Και δηλαδή θα λείψεις τόσο καιρό;»ρωτάω.
«Μια εβδομάδα δεν είναι πολύ καιρός...»λεει.