Rowena Depp, Lori Anne Allison ve Johnny Depp'in bitmiş ilişkilerinden dünyaya geldiğinde hayatın gerçekten kötü olduğuna inandı. Ellerini attığı ilişkinin ölümüne, gözlerini çevirdiği evliliğin çöküntülerine denk gelmişti. Büyüleyici güzellikte ola...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YEAR: March,2011 PLACE: LOS ANGELES
Kendimi bir bok çuvalı gibi hissetiğim her gün, neler olduğunu hatırlatırım kendime. Bir deniz kenarının şırıltısı dolar kulaklarıma. Şarkı gibi fısıldar olanları. Kuşların göç ederken birlikte çıkarttığı sesleri işitirim uzaklardan. Dokunsam elimi uzatabileceğim kadar yakın ama bir o kadar da uzak bana olanlar.
Hislerimi kağıda dökmenin verdiği rahatlıkla oturduğum yerde gerinip neşeyle gülümsedim. Ufak şeylerden mutlu olma özelliğimi çok seviyordum. En önemlisi, bu mutluluğumu birine bağlamadan kendi kendime yaşayabiliyordum ve bu inanılmaz bir lükstü.
Lükslerin içinde büyütülen ben için bu belki biraz saçma olabilirdi. Lakin saçmalık için sunulan delil doğruydu, sonuçta ben Hollywood'un en ünlü üçlüsünden birinin kızıydım. Babamın göğsünün altında yazan ismim, insanların sevgisini küçük yaşta kazanmama sebep olurken büyüyünce değişti işler. Şimdi ise yeniden dövme sürprizi olduğunu biliyordum ama ne olduğunu bilmiyordum.
Konuşmalar, görüşler, bakışlar. Artık hepsi farklıydı. Çünkü herkes hem benden bu kariyeri çok bekliyordu hem de hiç beklemiyordu.
Bu renkli ve oldukça şatafatlı hayata sadece yedi yaşındayken, I'm Sam filmi ile başlamıştım. Tabii bu rolü alırken, ismimin çocukken bilinmesi katkı sağlamıştı reddetmezdim. Ama rolü ezberleme çabamı orada kazanmıştım. Elbette bir çocuğun rolleri ne kadar ağır olabilirse benimki de o kadar ağırdı ama işte başlamıştım o zamanlarda. Emek vermenin ne deme olduğunu öğrenmiştim.
Ya da Vanessa sayesinde ilk kameranın önüne atladığımı hatırlıyorum. Bilerek atılanların aksine, ben orada bilinçsizce hareket ediyor ve sadece Vanessa diye ağlıyordum. Ama bu da kasten yapılmış gibi düşünülmüştü. Her şeyde suçlu mu olmak zorundaydı?
Herkes neden yaptığımız onca doğrunun varlığını kabul etmek yerine yanlışlı kabul ediyorlardı? Herkes hatalarla mı yüklenirdi onca yükü? Dram, kaos ve aşkın serüven serüven işlendiği onca dönemde ben batmıştım bu koca evrene.
Telefonuma gelen onca bildirimle ayaklarımı duvardan çekip yatakta oturur hale geldim. Bildirimlerden herhangi birine tıkladım ve gördüğüm şeylere parmak etlerimi ısırmaya başladım. Babam ismimin yanına doğum günümün geçmesine özel gözlerimi de ekletmişti. Artık kalbinin hemen altında gözlerim bulunuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
