Rowena Depp, Lori Anne Allison ve Johnny Depp'in bitmiş ilişkilerinden dünyaya geldiğinde hayatın gerçekten kötü olduğuna inandı. Ellerini attığı ilişkinin ölümüne, gözlerini çevirdiği evliliğin çöküntülerine denk gelmişti. Büyüleyici güzellikte ola...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç adam, çalıştığı yere gelip her zaman oturduğu yere doğru gitmeye hazırlanırken panik içindeyanına gelen asistanına bakıpyürümeye devam etti. "Bay Cavill." Henry kendisine dönüp dinliyorum der gibi baktı. "Efendim bu çiçek size gelmiş." Kızın elinde yeni farkettiği bir demet çiçek vardı. Garip olan şuydu ki bu kuru bir gül ya da yapma çiçekleri andıransıradan bir çiçek değildi.
Kocabir şakayık demetiydi. Henry beyaz yapraklarınarinceokşayıpiçindekiküçükkartıaldı. Bunu yapabileceğinidüşündüğü kimse yoktu, kimin kendisine çiçek gönderdiğini merak ediyordu. O yüzdençiçeğiniçindeki notu merakla okudu.
"Sadece kızlara jest yapılırtabusunuyıkmak istedim. Umarım beğenirsin, ha şakayıkkonusunda ise söylemem gerek. Şakayık şefkat ve mahcubiyeti temsil eder. Bana o günküyardımıniçin teşekkür eder, kötü görüntüleri gördüğün için mahcubiyetimi dile getiririm. R.M.D"
Henry ağzıkulaklarınavarıncaya kadar sırıtmaya başladı. Çokhoştu. Rowena'nın öyle bir enerjsi vardı ki. Çoğu çiçeklerden daha güzel, narin ve kibar bir çiçekti bu. Varlığı imkansız olanlardan. Asistanın elinden çiçek demetini alıparabasına ilerledi. Mavi gözleri aldığı hediyeyle ışıl ışıl parlıyordu. Aynı zamanda böyle bir şeyi beklemediğinden, ayrıca mutlu olmuş hissediyordu. Sanki küçük bir çocuğun annesine yaptığı şeyi göstermesi kadar saf ve dolu doluydu.
Arabasına ilerleyip çiçekleri yan koltuğunabıraktı. Kaputtaki telefonunu alıp yönetmenini arayarak yarım saat kadar izin istedi. Rowena ile görüşeceğinden değildi mesele. Sadece bu güzel çiçekleri uzun süre muhafaza etmek istiyordu ve bu sıcak havada narin çiçeklerden istenilebilecek son şeydi. Eve gidip gerekli koşulları sağlayacaktı.
Kurduğum ekip, vızır vızır çalışırken onları izlemek kendimi tembelmişim gibi hissetiriyordu ama buna alışmam gerekiyordu. Her şeyi tek başıma halletmemem gerekiyordu, kariyerim için bu doğru bir hareket değildi. Yapmam gerekenleri yapmalı, diğerlerine uyum sağlayıp sabrederek gecenin sonunda müzik arasında kendimi kaybederek sabrımın mükafatını almalıydım.
