Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Καλα ξεμπερδεματα

Part 3
"Μπα εσενα σου χρειάζετε επιγωντος ψυχίατρος"είπα και εκανα μια γκριματσα.
"Ποσο καιρο το ήξερες;"
"Οτι ηταν μαζί;Εεε δεν έδινα πολλη σημασία αλλα πρεπει να τα έχουν εδω και δυο χρονια"
"Και εγω που ήμουνα ρε γαμωτο;"
Στον κοσμο σου είπα απο μεσα μου και γέλασα.
"Γιατι γελάς;"
"Τιποτα τιποτα"
"Ναι σίγουρα"
"Λοιπόν εγω λέω να την κανω..."είπα και άρχισα να απομακρύνομαι.
"Οχι τοσο γρήγορα"
Γαμωτο!
"Σχετικά με αυτο που έγινε σημερα στην τραπεζαρία του σχολίου..."
Οχ οχ οχχχ
"Θα το αφήσω να φύγει αν δεν πεις σε κανεναν για τους γονεις μας.Δεν θελω να ξέρουν οι αλλοι οτι μπορεί εσυ να γίνεις η ετεροθαλής αδερφή μου."
Στην αρχη ηθελα να του ρίξω καμια αλλαααα...
"Χαχαχαχαχα ναι στο υπόσχομαι αν το υποσχεθείς και εσυ δεν θελω να γίνω ρεζίλι."
Γέλασε ειρωνικά.
"Ξερεις ποσο θα ήθελαν αλλα κορίτσια να ειναι στην θέση σου;"
"Αμεεεε παραααα πολλα"είπα ειρωνικά.
"Παμε τωρα μην νομίζουν οτι επεσες μεσα στην λεκάνη"ειπε και βγηκε εξω.
Γκρρρρρρρ έβγαλα καπνουσσς.
Τον ηλιθιοο.
Τον βλακα.
Η ψωναρα.
Πηγα πισω στο τραπεζι και να τος με ενα ηλίθιο χαμόγελο κολλημένο στο ομορφ- ενοω ηλίθιο πρόσωπο του.
Έπιασα το ποτήρι με το νερό μου.
"Λοιπόν αποφασίστηκε"ειπε η Μαμα μου ενώ έπινα νερό.
"Θα μετακομισουμε στο σπιτι του Χαρη"
Και πφφφφφφφφ παει ολο το νερό στην μούρη του Ορεστη.
"ΤΙΙΙ;;;;"
Ολο το χορορ μουβι εμφανίστηκε μπροστα μου.
Καθε μερα απο το πρωί ως το βράδυ να είμαι στο ιδιο σπιτι με τον Ορεστη στην ίδια κουζίνα στο ιδιο σαλόνι στην ίδια τουαλέτα ιουυυυυυυυ οχι οχι οχι.
"Χιιιιιι αγαπη μου κοιτά πως εκανες τον Ορεστη"ειπε η μαμα μου και κοίταξα τον Ορεστη.
Ειχε την ίδια έκφραση με εμενα μόνο που ηταν βρεγμένος.
Ολο το εστιατόριο μας κοίταξε.
"Δεν πειράζει Κ.Αθηνα"
Και το επόμενο δεν το περίμενα.
Σηκώθηκε όρθιος.
Και.
Έβγαλε
την
μπλούζα
του.
Ξερεις αυτές τις σκηνές στις ταινίες μου ειναι ένας η μια σεξι ηθοποιος που γδινετε ενο πέφτει νερό πανω τους και τους δείχνει σε slow motion?
Ναιπ εγω το έζησα απο κοντα.
Τον έβλεπα να την βγάζει σιγα σιγα σε αργή κίνηση.
Τωρα δεν ξερω πως ακριβώς να περιγράψω το απο μεσα.
Μέτρησα κάμποσους κοιλιακούς,γεροδεμενα μεγάλα μπράτσα,πλάτες,γεροδεμενο στήθος.
Νομιζω πως μου έτρεξαν λιγο τα σαλια.Ναι λιγο...(πολυ).Ποοο εκανε πολυ ζέστη.
Ερμιονηηη ξυπνααα.
Οταν σταμάτησα να τον κοιτάζω ξερόβηξα.
Μαλλον θα το παρατήρησε οτι τον κοιταζα και κρυφογελασε.
Όλες τον κοιταζαν οταν λέω όλες ενοω ΟΛΕΣ.
Μικρη ,μεγαλη,παντρεμένη η οχι.
Όλες οι γυναίκες.
Κατι με πείραξε σε αυτο αλλα προσπάθησα να μην δώσω σημασία.
"Εγω φεύγω τα λεμε μετα"ειπε ο Ορεστης.
"Κάτσε κατω Ορεστη"
"Δεν μας παρατάς;"απάντησε ψυχρά ο Ορεστης.
Εγω ακόμη δεν είχα καταλάβει ποσο άσχημη τροπή είχαν πάρει τα πράγματα.
Κοίταξα την μητέρα μου.Το. Πρόσωπο της ηταν γεμάτο λύπη.Ετοιμη να κλαψει.
Εεε οχι δεν θα τον αφήσω να πληγώσει ετσι την μητέρα μου και ας μην μου άρεσε καθολου η ιδέα της.
Σηκώθηκα και άρχισα να τρεχω πισω απο τον Ορεστη.
Το τελευταίο πράγμα που άκουσα ηταν το ονομα μου και μετα...σκοτάδι.

Hey παιδια τι κανετε;Επιτέλους ανέβασα καινούργιο κεφάλαιο.Το ξερω οτι άργησα πολυ αλλα ήμουν διακοπές!Σας άρεσε το κεφάλαιο;Πειτε μου επείγοντος γνώμες!Σχολιαστε και ψηφίστε για να ξερω!
Όπως παντα,
με αγαπη,
Λιλη•-•