Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Ησυχα!

Part 17

Να την βλακεία!
Μόνο τέτοιες πετάω εγω.
Ξεκόλλησα γρήγορα απο πανω του και απομακρύνθηκα μόνο που δεν πρόλαβα ειχε ήδη αρπάξει το χερι μου.
Με έφερε πάλι μπροστα του.
"Γιατι ζητάς συγνωμη Ερμιονη;"
Τον κοίταξα στα ματια σαν καμια χαμένη.
"Εεε γιατι ειπα κατι κακο;"ειπα σαν να προσπαθούσα να βρω τι τον θύμωσε.
"Ουτε που ξερεις για τι ζητάς συγνωμη"ειπε και άφησε το χερι μου απότομα.
Άρχισε να απομακρυνόταν.
"ΚΑΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΓΩ ΖΗΤΗΣΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΣΑΚΩΜΕΝΟΙ!"φωναξα.
Γύρισε και με κοίταξε.
"Γιατι για κάποιο ΓΑΜΗΜΕΝΟ λόγο δεν μου αρεσει που τσακωνομαστε"φωναξα ξανα.
"Σκάσε Ερμιονη!"
Άρχισε και με πλησιαζε.Γρηγορα.
"Μην μου λες εμενα να σκάσω αλητ-"
Τα χείλη του συγκρούστηκαν με τα δικα μου.
Τα χείλη του διεκδικούν τα δικα μου.Εγω αφήνομαι στην αγκαλιά του.Μια στιγμή βογκαω ελαφρά και ο Ορεστης βρίσκει την ευκαιρία να περάσει την γλώσσα του στο στόμα μου.Το φιλί μας βαθαίνει και τα έμπειρα χείλη του με κανουν να χάσω το μυαλό μου.Ηταν το πιο μαγικό φιλί.Ημουν ολοκλιροτηκα δικιά του.Χωρις δισταγμό και φόβο μόνο δικιά του.
Σταματησε και απομάκρυνε τα χείλη του απο τα δικα μου.
Κοιταζομασταν μεσα στα ματια σαν να προσπαθουσαμε να καταλάβουμε τι σκεφτόταν ο καθένας.
Τύλιξα τα χερια μου γύρω του και ακούμπησα πάλι τα χείλη μου στα δικα του.
Το φιλί ηταν ταυτόχρονα γλυκό και άγριο.
Ξυπναγε τις πιο κρυφές μου αισθήσεις.
"Ερμιονη!"
Μια γνώριμη φωνη μας εκανε να παγώσουμε.Ακουγοταν απο κάπου μακριά αλλα πλησίαζε.
Ο Μαριος!
Οχι οχι Θεέ μου.
Κοίταξα τον Ορεστη.
"Ορεστη ο ..."
Τον κοίταξα στα ματια και ηλπιζα να καταλάβει πως δεν ηθελα να μας δει μαζί.
Αναστεναξε θυμωμένα και έπιασε την ζακέτα που του ειχε πέσει κατω.
Εφυγε χωρίς να με κοίταξει δεύτερη φορά.
Η καρδιά που πονεσε με αυτη του την κίνηση.
"Ερμιονη;"εμφανίστηκε ο Μαριος μεσα στο σκοτάδι.
"Μαριε τι κανεις εσυ εδω;"ρώτησα προσπαθοντας να χαμογελάσω.
"Εεε δεν απαντάγες στο κινητό σου γιαυτο πήρα την Λιλη να την ρωτησω αν ήξερε που ησουν και μου ειπε οτι εφυγες πριν απο λιγο απο εκεινη την καφετέρια και ετσι ειπα να βγω μπας και σε προλάβω."
"Α"κατάφερα να πω βρίζοντας λιγο την Λιλη απο μεσα μου.
"Γιατι δεν χαίρεσε που με βλέπεις;"ειπε γλυκά.
Με πλησίασε και πήγε να με φιλήσει αλλα απομακρύνθηκα.
"Φυσικα και χαιρομαι απλα είμαι λιγο κουρασμένη"προσπάθησα να δικαιολογήσω την κίνηση μου.
" Α Τοτε να σε παω σπιτι σου;"
"Εεε ασε δεν πειράζει θα παρω ταξί μην σε κουράζω"
Προσπάθησα να τον αποφύγω.
"Μωρό μου μην λες βλακείες θα σε παω εγω.Δεν βρίσκεις τωρα ταξί"
Δεν μου κολαγε η λεξη "μωρό μου" αλλα δεν ηθελα να πω τιποτα.
"Καλα ενταξει"
Μπήκαμε στο αμάξι και σε πέντε λεπτά φτάσαμε στο σπιτι μου.
"Ευχαριστω"ειπα και πηγα να βγω εξω
"Τιποτα"ειπε και πήγε να με φιλήσει.
Του έδωσα ενα φιλί στο μάγουλο και βγήκα γρήγορα εξω.
Μπήκα μεσα στο σπιτι μου και πηγα στο δωματιο μου στην κουζίνα ομως υπήρχε ενα σημείωμα.
"Αγαπη μου εγω ο Χαρης θα αργήσουμε η Δάφνη ειναι σε μια babysitter μην μας περιμένετε."
Αναστέναξα.Ραντεβου σκεφτηκα.
Μπήκα στο δωματιο μου και έκλεισα την πόρτα.
Ο Ορεστης;αναρωτήθηκα.
Καθησα στο κρεβάτι μου και άνοιξα το μακ λάπτοπ μου.
Έψαχνα διαφορα τραγούδια στο διαδίκτυο αλλα το φιλί του Ορεστη ηταν το μόνο που σκεφτόμουν.
Ξαφνικά χτηπησε η πόρτα.
Η μαμα μου μαλλον.
Άνοιξα την πόρτα.
Ένας θυμωμένος Ορεστης βρίσκονταν μπροστα στην πόρτα μου.
"Εμείς αφήσαμε κατι στην μέση"
Μπήκε μεσα και έπιασε το πρόσωπο μου κάνοντας τα χείλη μας να συγκρουστούν.

Α καλα είμαι θέα!Μιλαμε τι ΟΥΑΟΥ κεφαλαια ειναι αυτα;Χδ πλάκα κανω.Αυτο το κεφάλαιο ηταν λιγο πιο spicy χαχαχα πιο ζούμερες λεπτομερείς.Παιδια ηθελα να σας ρωτησω πως σας φενεται η συμπεριφορά του Μαριου;εμενα λιγο περίεργη....ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ!!!
ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ!!!!!!
Όπως παντα,
με αγαπη,
Λιλη•-•