Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Αποστολη:Σε σχεση για ενα βραδυ

Part 10

Ξεροκατάπια.
Τι ειπε;
Μπα λαθος θα κανω.
Εκεινη μας κοιταζε σαν χανος.
Μετα χαμογέλασε ειρωνικά.
"Ναι καλα σιγα μην ειναι το κοριτσι σου.Για ηλίθιους μας περνάς;"ειπε.
"Πίστευε οτι θες Μαρία η Ερμιονη ειναι το κοριτσι μου"ειπε και με έσφιξε πιο δυνατά πανω του.
Εκεινη με κοίταξε σαν να ήμουν κανένα σκουπίδι.
Εεε οχι κοριτσάκι μου εμενα μην με κοιτάς ετσι.
Την πλησίασα και μιας και ήμουν πολυ πιο ψηλή απο εκεινη έσκυψα και της ψυθίρισα.
"Ναι είμαι το κοριτσι του γιαυτο καλα θα κανεις να κρατήσεις τα κουλα σου μακριά του"
Γύρισα και έπιασα το χέρι του Μαριου και τον τράβηξα μεσα στο πλήθος.
Εκεινη ακόμα μας κοιταζε με ανοιχτό το στόμα.
Σταμάτησα και άφησα το χέρι του Μαριου οταν ήρθαμε κοντα σε κατι χαμηλά τραπέζια.Υπηρχαν πολλοι που φιλιοντουσαν και μην πω και τι αλλο.
Γύρισα να κοιτάξω τον Μάριο.
Γέλασε.Αχχχ κοιτά λακακια.
"Εισαι φοβερή"
Κοκκινησα
"Το ξερω"του είπα και του έκλεισα το μάτι.
Μου χαμογέλασε.
"Δεν περίμενα να σε δω."ειπε.
"Γιατι;"ρώτησα γεμάτη περιέργεια.
"Δεν φενεσαι ο τύπος για τέτοια παρτυ"
Αναστέναξα.
"Εχεις δικιο.Απλα ήρθα μόνο και μόνο για να νομιζει η μαμα μου και ο Κ.Χαρης οτι εγω και ο Ορεστης θα γνωριστούμε καλύτερα"είπα και τον κοίταξα απαγοητευμενη.
"Εεε τι ειναι αυτα τα μούτρα σε αυτο το όμορφο πρόσωπο;"ειπε και τρελάθηκα στο κοκκινησμα.
Μου έπιασε το χέρι.
"Τουλάχιστον μιας και ήρθες ελα να περάσουμε καλα."
Με τράβηξε μεσα στο πλήθος που χόρευαν.
Αρχισαμε να χορεύουμε.Πρεπει να πω οτι ηταν αρκετά εντυπωσιακός.
Στο μυαλό μου ξαφνικά μου ηρθε ο Ορεστης.
Κοίταξα γύρω μου.Εκει ηταν στο βάθος.
Μιλούσε με δυο κορίτσια.Για κάποιο λόγο με πείραξε.Εκεινες τον φλερταραν τρέλα.Εκεινος απλα τους μίλαγε και τους χαμογελαγε.Τον κοπανο πρώτη φορα τον βλέπω να χαμογελάει.Και ηταν πολυ ομ---
Ερμιονη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ εχεις μπροστα σου τον Μάριο.
Μετα απο λιγο είχαμε κουραστεί και οι δυο και έπιασε πάλι το χέρι μου και με τράβηξε προς το μπαρ.
Καθησαμε.
"Πως περνάς;"με ρώτησε σκύβοντας προς το μέρος μου.
"Τελεια"φώναξα.
"Χαιρομαι"μου χαμογέλασε.
Μίλαγαμε για πολλη ώρα ουτε που καταλαβα ποσο γρήγορα περασε η ώρα.Το μέρος άρχιζε να αδειάζει.
Στο τελος μείνανε κάποια παιδια και κατι ανεσθητοι στο πάτωμα.
Ενα αγόρι μας πλησίασε.
"Ελάτε να παίξουμε μπουκάλα"
Ο Μαριος γύρισε και με κοίταξε.
"Θέλεις;Δεν χρειάζετε"
"Οχι δεν εχω πρόβλημα παμε"αλλα είχα και μεγαλο μάλιστα.
Καθησαμε σε ενα κύκλο εγω δίπλα στο Μάριο και μετα εμφανίστηκε και η Μαρία.
Και ξαφνικά ηρθε και ο Ορεστης με μια ξανθιά.Μια απο τις κοπέλες που μιλούσε πριν.
Έλεος με την πιο κλασική τσουλα είπα απο μεσα μου.
Με το που μας είδε με τον Μάριο που κρατιομασταν χέρι χερι κατι άλλαξε στο πρόσωπο του.Θυμος;μπαααα θα μου φενεται.
"Αντε αρχίζω"ειπε το παιδί που μας ειχε καλέσει πριν.
Πέτυχε το κοριτσι που ηταν απέναντι του.Περιμενα ενα πεταχτο φιλί αλλα αυτοί έπαιζαν πεχνιδι με τις γλώσσες τους.τι τέλειο!οχι.
"Ποιος παίζει τωρα;"
Δεν μίλησε κανεις.
"Εγω"γύρισα να κοιτάξω τον Ορεστη.Αυτος θα έπαιζε;
Πήρε το μπουκάλι και το γύρισε.Γυριζε γύριζε γύριζε.
Σταμάτησε.Η ξανθιά απο δίπλα του τσιρίξε απο την χαρα της.
Εκείνος με κοίταξε και γύρισε προς το μέρος της.Την άρπαξε απο το κεφάλι και την φιλαγε αργά και βίαια εκεινη ειχε απλα μαγευτεί απλα τον άφηνε να κανει αυτο που έκανε.Είχα θυμώσει και δεν ηξερα γιατι!Τι με ενοιαζε αν ο μαλακας την φιλαγε ουτε που τον πηγενα τον τύπο απλα αναγκάστηκα να ζω μαζί του στο ιδιο σπιτι.
Την άφησε και εκεινη είχε ζαληστει.Ακομα να συνέλθει.Ηλιθια.
Με κοίταξε πάλι ο Ορεστης.
Μεσα σε αυτη την ένταση ενα αλλο αγόρι έπιασε το μπουκάλι.
Το γύρισε και αυτη την φορα πέτυχε...
Εμενα.
Οχι
Οχι
Οχι
Τι κανω τωρα;

Παιδια ηθελα να σας ευχαριστήσω τοσο πολυ για τα υπέροχα σχόλια που κάνατε στο προηγούμενο κεφάλαιο δεν ξέρετε ποσο χαρούμενη με έκαναν.Αλλα πως σας φενεται αυτο το κεφάλαιο;;;
Και η πιο σημαντική ερώτηση: ΟΡΕΣΤΗΣ Ή ΜΑΡΙΟΣ;;;;;;
Γνώμες!Πιον υποστηρίζετε;ΣΧΟΛΙΣΤΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΤΕ!
Όπως παντα,
με πολλη αγαπη,
Λιλη•-•