Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Καινουργια Αρχη;

"Γιατι δεν μου είπες τιποτα νωρίτερα μιρκη;"
"Οταν σε ειδα με εκειν-"
"Δεν εγινε τιποτα μεταξύ μας"ειπε και αναστεναξε.Σαν να εφυγε ενα βάρος απο πανω του.
Σταμάτησα και τον κοίταξα.Μετα άρχισα να τον βαράω.
"Ε!Ε!μικρη!"γέλαγε και εκανε ταχα πως πόνουσε.
"Και με αφήσες να πονάω;!-Εισαι βλάκας-"φωναξα.
Εκεινος μου έπιασε τα χερια και με έφερε κοντα του.
"Και εσυ η πανέμορφη μου"ειπε και με φίλησε.
Φυσικα με εκανε να κάτσω εκει να τον κοιτάω σαν φυτό.Ποτε θα σταματήσει να με επηρεάζει ετσι;
"Παρεμπιπτόντως το ηξερα οτι δεν εγινε τιποτα μεταξύ εσενα και του Ακη"
"Ε;"σαστησα.
"Ναι.Οταν του ζήτησες να βρέθητε με πηρε τηλεφωνο και μου το ειπε" αλλα το ειπε τοσο χαλαρά λες και δεν ειχε συμβεί τιποτα.
Εγω έκατσα και τον κοιταζα.Δεν το πίστευα!Δεν ειναι σοβαρός!
"Αλλα δεν ήξερε τι ήθελες να τον ρωτήσεις και μετα δεν μου έλεγε και τι σου ειπε..."συνέχεισε.
"Και γιατι-μα πως-τότε γιατι;-"δεν μπορουσα να βαλω σε ταξη τα λογια μου.
Με κοίταξε στα ματια.
"Συγνωμη αλλα επρεπε να γίνει"ειπε στεναχωρημένος.
Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν πανω στο πρόσωπο μου.Θυμος,λύπη,αγανάκτηση!
"Ξερεις ποσο πόνεσα;;;Νομιζα οτι θα σε έχανα για παντα!Οτι με συχαινοσουν!"φωναξα προσπαθοντας να βγάλω όλους τους βασανιστικούς δαίμονες απο μεσα μου.
Ηρθε κοντα μου και έπιασε το πρόσωπο μου με τα χερια του.Ηταν ζεστά και τρυφερά.
Σκούπισε τα δακρυα μου.
"Σε παρακαλω μην κλαις αλλο.Δεν θα με χάσεις ποτε σου.Και ξερεις πως το ξερω;"ειπε κοιτώντας με.
Τον κοίταξα προσπαθώντας να βγάλω καποια λεξη απο το στόμα μου.
"Επειδη εγω δεν μπορώ να μην σε εχω κοντα μου.Και όλες αυτές τις μερες που ηςουν μακριά μου και εγω ποναγα.Σαγαπω μικρη"ειπε και με φίλησε τρυφερά στα χείλη.
"Τότε γιατι το εκανες;Γιατι εκανες πως με μιςουςες;"ειπα και περίμενα απαντηση που θα μου έλυνε αυτη την τεράστια απορία.
"Επρεπε να σου δείξω πως αυτη η σχεση δεν θα ειναι καθολου εύκολη γιατι υπαρχουν πολλοι που θα θέλουν να μας χωρίσουν όπως και τωρα.Πρεπει να με εμπιστεύεσαι και να ξερεις πως οτι και να γίνει σε αγαπαω και πως ποτε δεν θα σε αφήσω"
Ηθελα να τον ρωτησω ποιοι θέλουν να μας χωρίσουν αλλα δεν το εκανα.
Χαμογέλασα και τον αγκαλιασα.
"Σε εμπιστεύομαι"ειπα με απόλυτη σιγουριά.
Με πηρε αγκαλιά.
"Σαγαπω μικρη"
"Και εγω"

Πέντε μερες αργότερα.

"Μωρακι μου σήκω!"ακουσα την φωνη του να μου ψιθυρίζει.
"Λιγο ακομαααα"ειπα πεισματαρικα και τον τράβηξα κοντα μου και άρχισα να τον φιλάω.
"Τι μου κανεις"ειπε.Και άρχισε να με φιλάει και εκεινος.
Σταμάτησα ομως απότομα.
"Τι Κριμας ομως που πρεπει να σηκωθούμε!"ειπα και χαμογέλασα πονηρά και τάχα αθώα προσπαθοντας να τον πειράξω.
Πήγε να με πιάσει απο πισω σε μια σφυχτη αγκαλιά αλλα ξέφυγα και μπήκα στο μπάνιο.
Άρχισα να βγαζω τα ρούχα μου που στην ουσία ηταν μια μπλούζα του Ορεστη και ενα εσώρουχο μου.
Ειχα ήδη βάλει τα ρούχα μου στο μπάνιο του απο το προηγούμενο βραδυ αφού δεν επρεπε κανεις να με δει να βγαίνω απο το δωματιο του πρωι-πρωι.
"Να έρθω να σου κανω παρέα;"ακουσα να μου λέει εξω απο την πόρτα.
"Μπορώ και μονη μου"ειπα ενώ φανταζόμουν να ηταν και εκεινος εδω μεσα.
"Θα πέρναγες πολυ καλύτερα"ειπε.
"Θα πρεπει να αρνηθω"ειπα αλλα άλλα σκεφτόμουν.
Δεν είχαμε κανει έρωτα ακόμα γιατι ηθελα να περιμένουμε και το σεβόταν αλλα ηξερα πως το ήθελε πολυ.Καναμε ομως καποια ποιο....τελος πάντων....ΑΛΛΑ!Αλλα οταν με βασάνιζε με τον πιο γλυκό τροπο δύσκολα κρατιομουν.
Καθώς εκανα μπάνιο διάφορες σκέψεις περναγαν απο το μυαλό μου.
Ποιος εκανε αυτα τα φυλλάδια με τις φωτογραφίες;Πως θα συνεχίσουμε με τον Ορεςτη την σχεση μας χωρίς να μας πιαςουν;Πως θα αντέχω να τον βλεπω να τον περιτριγυριζουν όλες οι ξετςιποτες χωρίς να μπορώ να τις πλακωςω και το βαςικοτερο:Πως θα πω στον Ορεστη για το τι μου ειπε ο Ακης;

.................στην σχολή..................

"Καλο μάθημα"του ειπα και του έδωσα ενα φιλάκι στα χείλη ενώ πρώτα σιγουρευτικα οτι δεν μας κοιταζε κανεις.
Εκεινος ομως εκανε ενα παραπονεμένο ήχο και δεν με άφησε να φυγω αφού ειχε το χερι του γύρω απο την μέση μου.
"Ελα πρεπει να παω στο μάθημα αφού εχω χάσει πολλες μερες"παραπονέθηκα.
Με έσφιξε πανω του και μου έδωσε ενα παθιασμένο φιλί.
Μετα με κοίταξε με το βλέμμα του νικητή.
"Τωρα εισαι ελεύθερη να πας"ειπε και μπήκε μεσα στην ταξη του.
Εγω τον κοιταζα σαν μαγεμενη και οταν με είδε να τον κοιτάζω ακόμη μου έκλεισε το μάτι.
Εκεινη την στιγμή με έπιασε η Ηώ απο το χερι.
"Η αγαπημένη ώρα!Ωρα για μάθημα"ειπε και εκανε μια χαζή γκριματσα.
Οι ώρες δεν έλεγαν να περάσουν.Ευτυχως ομως ελυπε ο καθηγητής μαθηματικών.Και ημουν ελεύθερη να φυγω!
Ο Ορεστης και η Ηώ ομως οχι ειχα  αλλες δυο ώρες.
Έστειλα μυνημα στον Ορεστη και του το ειπα μου ειπε να τον περιμένω να γυρίσουμε μαζί αλλα του απάντησα πως θελω να διαβασω για να τελειώνω.Εκεινος μου απάντησε και μου ειπε να προσέχω και οτι με αγαπάει.
Χαμογέλασα οταν διάβασα αυτές τις δυο λεξεις.
"Σε αγαπώ"
"Και εγω"απάντησα και έβαλα το κινητό μου στην τσέπη.
Ημουν στο δρόμο και περπαταγα μόνο που ενα άτομο μου τράβηξε την προσοχή.
Με κοιταζε με μισος.
Ώρα για ξεκαθαρισματα.

.Παιδια αυτο το κεφάλαιο μου άνοιξε ΠΟΛΛΟΥΣ ορίζοντες για την συνεχεια του βιβλίου.Θα έχουμε πολλη λεπτομέρεια για την ζωή τον πρωταγωνιστών μας αλλα και καινούργιες συνήθειες που δεν ξέραμε οτι εχουν!Ελπιζω να μην τα σκατοσω...Ευχαριστω πολυ που στηρίζετε την ιστορία μου.
ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ.
Οπως  παντα;
με αγαπη,
Λιλη•-•