i sleep naked ➽ türkçe-larry stylinson

21

Artık uyarı vermek istemiyorum.

******

Mükemmel.

Harry ve Louis'nin küçük çadırda uyuduğu pazartesi sabahından sonra her şey mükemmel ilerliyordu.

Matematik dersi o kadar da kötü değildi.

Çünkü Harry, Bayan Lancaster'ın tahtaya karaladığı karmaşık matematik sorularını okumak yerine uzaklara dalmıştı ve bütün gecenin ve sabahın üzerinden tekrar, tekrar ve tekrar geçmişti.

Oluyormuş gibi hissettiriyordu. Karıncalanan dudaklarını ve titreyen dizlerini hâlâ hissedebiliyordu, Louis'yi öptüğünde vücudunda ve damarlarında akışını hissettiği kanın akışını hâlâ hissedebiliyordu.

Ve bunun hakkında düşünürken aptal gibi gülümsüyordu.

Tam uykuya dalmak üzereyken, gözlerini kapatmış ve nefesleri daha düzenliyken Louis konuştu. Sesi halsiz, yorgundu. Neredeyse fısıltı sayılabilirdi, ama fısıltıdan bir tık daha sessizdi. Ve Harry'nin kulağının dibindeydi, gıdıklıyordu ve gözlerini kocaman açmasını sağlamıştı.

''Benim,'' fısıldadığı tek şeydi.

İlk başta Harry uykulu ve kafası karışık durumdaydı, Louis'nin bu basit kelime ile ne demek istediği hakkında herhangi bir fikri yoktu ama uykuya geri daldığında düşünceleri ve rüyaları onu cevapladı.

Büyük çocukla el ele, öz güvenli bir şekilde, Louis'nin aptal şakalarına kıkırdayarak ve her an söylediği kirli cümlelere sinir bozucu derecede baştan sona kızararak okula yürümeyi çok isterdi. Sonunda eve geldiklerinde onu sertçe öpebilmeyi ve garip karşılanmamayı çok isterdi. Basitçe söylemek gerekirse Louis'nin onun olmasını dilerdi.

Ve belki de olurdu. Çünkü o ''benim'' kelimesi ona umut vermişti.

Bu yüzden bir sonraki gün uyandığında neden aşırı sıcakladığı ve neden kafasının üzerinde fanlı tavan olmadığı hakkında kafası karışmıştı. Ama sonra Louis'nin, belinin etrafına nazikçe sarılı olan ellerini görebiliyordu ve Louis'nin usul, düzenli nefeslerini duyabiliyordu.

Bu onu geçen geceye götürmüştü, Louis'ye bakmak için döndüğünde dudaklarında küçük bir gülümseme belirdi.

Gözleri kapalıydı, koyu ve uzun kirpikleri yanık ve parlak tenine değiyordu. Kırmızı dudakları hafifçe aralanmıştı ve Harry onları öpmeyi çok istiyordu.

Orada öylece ona bakarak yeşil gözleriyle sanki hepsini ezberlememiş gibi her bir detayını inceleyerek oturdu. 

Eski haline dönmesi Louis'nin gözlerinin kırpışarak açılmasıyla beraber gerçekleşmişti.

Geriye doğru tökezledi, poposunun üzerine düştüğünde üfledi. Doğal bir uyku pozisyonuna girmekle mücadele ederken yanakları yanıyordu, ve ne yazık ki biraz geç kalmıştı.

''Gerçekten ürkek bir uykucusun.''

Harry daha önce hiç bu kadar telaşlanmamıştı.

Çünkü Louis'nin sesi aşırı derecede seksi yavaşlıktaydı, genellikle orada olmayan sessiz bir mırıltı gibi. Onu incelerken yakalanmıştı, bu çok utanç vericiydi. 

Ama sonra çocuğa geri döndüğünde çocuk, yorgun gözlerindeki neşeli ışıltıyla gülümsüyordu.

''Hadi okula gidelim, Harold McKıvırcık.''

Sonra kahvaltıda sütle Cheerios yediler ve sonra Harry, Louis'nin yüzündeki üzgün ve tereddütlü ifadeyle isteksiz bir şekilde ağzına ilacı koymasını izledi.