STYLES | H.S

STYLES | 73

Merhaba!

Biz geldik ama izniniz var mı bilemedim... En son 2021 Aralık'ta bölüm yayımlamışım, hayal kırıklığı resmen.
Önceki bölümleri unutmuşsanız sorun değil çünkü bölümlerde birbirine bağlı çok olay olmuyor, malum artık son bölümler... O yüzden isteyen yetmiş ikinci bölüme şöyle bir göz atabilir ya da direkt bölüme geçebilir.🙏

İyi okumalar.✨

| | |

HEAVEN

Anneliğin gerçekten de insanı değiştirdiğini ve ister istemez üstünüze bir olgunluk getirdiği kaçınılmaz bir gerçekti ve bunu engelleyemiyordunuz da. Harry de ben de bundan yalnızca altı ay öncesine kadar başına buyruk demesek de toy olduğumuz kesindi. Şimdi ise hareketlerimiz de hayatlarımız da düzene girmişti.

Bu süreçte biz bir çift gibi yaşamayı öğrenebilmiştik, biz bir partnerdik ama aileler için bu pek kabullenilmiyordu. Daha doğrusu yalnızca Harry'nin annesi bir sorun kaynağıydı. Kadın hiçbir şekilde beni kabullenemiyordu ve biz bunu çözebilmek adına sürekli bir araya gelmeye çalışıyorduk ve bugün de o günlerden biriydi.

Harry çocukların odasında onları dışarıya çıkmak için hazırlarken ben de boy aynasının karşısında durmuş küpemi takıyor, bir taraftan da kendimi süzüyordum. Yemeğe çıkacaktık ve tabii ki de şık bir yerlere gitmeden duramıyorduk.

Bu lüks hayata kendimi alıştıramıyordum.

İşittiğim ıslık sesiyle ellerimi bordo elbisemin üzerinde kaydırdım ve aynadan arkama baktım. Kapının girişinde gördüğüm bedenle tebessüm ettim. Kalp atışlarımın hızlanmasına engel olamadım. Yıllardır bir şekilde kalp ritmimi bozmayı başarıyordu ama bu hissettirdiği en güzel şeydi; sevmek, sevilmek, değerli hissedilmek.

O kalp artık kaygı ve korku yüzünden değil tatlı bir heyecanla, midemde kelebekleri hissettirerek hızlanıyordu.

"Gelsene." Kıkırdayarak başımı omzumun üstünden ona doğru çevirdim elimi de ona doğru uzatırken. Elleri kumaş pantolonunun ceplerinde kapıya yaslanmış duruyordu. İyice kısalttığı saçları ağzımı sulandırıyordu, aşırı karizmatik ve dinamik duruyordu.

"Güzelliğin gözlerimi kamaştırıyor... Gözlerimin bu güzelliğe alışmasını bekliyorum. " Dudak bükerek gözlerini üzerimde uzunca bir süre dolaştırdı.

"Harry." Mırıldanarak ve adeta nazlı bir şekilde dudaklarımdan çıkan ismiyle dudaklarını diliyle ıslattı ve odağını yüzüme çıkartarak adımlarını bana doğru ilerletti.

"Hazır mısın?"

Hazır olduğumu görmüyormuş gibi sorması yok muydu...

"Evet, çocukları hallettin mi?" Kolunu belime dolarken ben de elimi koluna yerleştirdim. Beni azıcık kendine çevirip yüz yüze gelmemizi sağlamıştı. Burnunu burnuma sürterek dudaklarımızı birbirine değdirdi ama beni öpmedi, sadece onay verircesine bir mırıltı çıkardı. "Hmm... Biraz huysuzlar ama idare edeceğiz."

Alt dudağımı dişlememek ve gözlerimi kapatıp kollarının arasında kendimden geçmemek için büyük bir çaba sarf ederken yutkundum ve kolundaki tutuşumu sıkılaştırdım. "B-bence artık gitmeliyiz." Sesim istemsiz titrerken gözlerim Harry'nin dudaklarında takılı kalmıştı. İlk başta tepki vermeyip öylece beklesede çok geçmeden başını belli belirsiz beni onayladığını belirtircesine salladı.

"Aklımla oynuyorsun." Bir anda hızlıca kendini benden uzaklaştırdığında kaşlarım hafifçe çatıldı.

"Ne yapmışım?" Sorum sitemkar çıkmıştı. Cevap vermeyerek beni yavaşça ayaklarımdan yüzüme kadar süzdü. Ardından sessizliğini koruyarak arkasını döndü ve ellerini kumaş pantolonunun ceplerine yerleştirerek kapıya doğru ilerledi. Odadan çıkıp gözden kaybolmadan önce ise, "Estel ve Egon'ı arabaya götürüyorum." diyerek bana açıklama gereğinde bulunmuştu. Arkasından iç çekerek çantamı yatağın üzerinden aldıktan sonra hazırlanırken birbirine kattığım odaya son bir bakış attım ve ben de odadan çıktım.