STYLES | H.S

STYLES | 68

Merhaba!
Biz tekrardan geldik. 👨‍👩‍👧‍👦

Aramızda küçük tatsızlıklar çıkıyor ama tek istediğim birbirimize saygılı olmak.

Bölüm kısa olmuş olabilir, eski tempoyu yakalayacağımıza inanıyorum. Umarım beğenirsiniz.🌟

Bebeklerimizin isimlerinin eseri mswriterr. Geçen bölüm belirtmemişim. 🤪 Baya kafasını patlattım...

|  |  |

HEAVEN

Her şey inanılmazdı. Yaşadığım süreci düşündükçe ağlamak istiyordum. Anne olmuştum. Artık bir ebeveyndim ve iki çocuğun sorumluluğunu üstlenme görevim vardı. Onlar bizim savaşçımız ve umudumuzdu. İnkar edebileceğimiz bir şey kalmamıştı.

Ellerim önümde duran küçücük yatakların kenarına yaslanmış öylece onları izlerken iç çektim. Dünün nasıl geçtiğini anlamamıştım. Çoğu kez uyumuştum. Tek kalktığım zaman bebeklerin çığlık atarcasına ağlamalarıydı. Her şey rüya gibi geliyordu.

Şimdi ise evimize gitmek için hazırlanıyorduk. Harry son şeyleri halletmek için odadan çıkmıştı. Annemler ise evi düzenlemekle meşgullerdi. Harry'nin başını bebeklerimiz için hazırlık yapmadığımızdan dolayı şişirmiştim ve o da idare edebileceğimizi söyleyerek beni geçiştirmişti. Genel olarak çok rahattı ama bebeklerimizi görünce panikliyor, eli ayağı birbirine karışıyordu.

"Çok güzelsiniz." Fısıldayarak Egon ve Estel'de gözlerimi gezdirdim. Çok güzeldiler ama onlara yakın olamıyordum. Küçücüktüler. Onları tutmak zordu. Karınlarını doyurmak için onları pozisyondan pozisyona sokmak zorunda kalıyor, onları incitmemek için çaba gösteriyordum.

Odanın kapısının açıldığını işittiğimde omzumun üstünden arkama baktım. Harry elinde tuttuğu pusetlerle içeriye girdi. Bana ufak bir tebessüm ederek yanıma geldi ve ellerindekileri koltuğa bırakarak dudaklarını saçlarıma bastırdı. İkimizde suskunluğumuzu üstümüzde taşıyorduk. Söyleyecek çok şeyin olduğunu biliyorduk ama konuşmaya meyilli değildik.

"Gidelim mi?" Kısık sesimle sorduğum soruya başını yavaşça olumlu anlamda sallayıp cevap verdi. Ben Egon'a uzanırken o da Estel'i dikkatlice kavradı. Egon derin uykusundan uyanmazken Estel yüzünü buruşturmuş ve hareketlenmişti.

"Şşş..." Harry, Estel'i pusetin içine bırakırken yavaşça yanağını okşamıştı. Benden daha dikkatli, daha bilinçli duruyordu. Korkusu vardı ama bunu çok güzel örtbas edebiliyordu.

Bebeklerin işlerini hallettikten sonra hazır olduğumuzdan emin olup odadan çıktık. Koridorda ilerlerken kalbim delicesine atıyordu. Anne olmuştum! Bir gece önce yaşadıklarımı düşündükçe inanılmaz geliyordu. O kadar hızlı bir dönem yaşamıştım ki upuzun geliyordu. Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen süreç tamamlanmıştı. Şimdilik bebeklerle anlaşabildiğimi söyleyemezdim ve bundan sonra ne olurdu bilmiyorum.

Tüm haberlerde ismimizin gündemde olduğunu fark etmiştim. Harry magazinin önüne geçmeye çalışsa da öğrenilen öğrenilmişti. Hastaneden çıkarken de önlem alınmıştı ve birilerinin kamerasına yakalanmadan arabaya yerleşmiştik.

Arka koltukta bebeklerle beraber otururken sessizlikle yola çıktık. Radyodan duyulan kısık sesli müzik haricinde arabanın içinde garip bir hava dolaşıyordu. Harry'le aynadan bazen gözlerimiz kesişiyordu ama gözlerini hemen kaçırıyordu.

"Sana mı gidiyoruz bana mı?" Harry ağzının içinde yuvarladığı kelimelerle kırmızı ışıkta durdu.

"Bana gidelim." Cevabıma bir tepki vermezken "Kellsey'le konuştum. Ben uyanmadan önce sen her şeyi halletmişsin." diyerek aramızda bir konuşma açmaya çalıştım. "Teşekkür ederim. Bunu beraber yapmak isterdim."