STYLES | H.S

STYLES | 29

Geçen bölümü 200 yorum yapmışsınızz!! Siz harikasınızz ❤️❤️
O zamannn bu bölümdee  +90 OY, +100 YORUM BABİES!!

Sia-The Greatest cover Bely Basarte
|  |  |

Heaven

Aynaya bakarak son kez saçlarımı düzeltip, kapatıcıdan bir kat daha yüzüme sürmüştüm. İyi göründüğüme emin olduktan sonra yataktan çantamı aldım ve odamdan çıkarak merdivenlerden aşağıya inmeye başladım...

Size açıklama yapmam gerekirse bir haftaya yakın bir süre  şirkete gitmedim. Bu sırada yeni yıla girmiştik ve yeni yılda kendimi değiştireceğime inanarak eski, fakat daha 'olgun' bir Heaven olmaya karar vermiştim. Şimdi de şirkete gitmek için hazırdım. Sadece ruhsal olarak kendimi tam olarak hazırlamam gerekiyordu, ki bunun şirkete gidene kadar düzeleceğine emindim.

Oturma odasına girdiğimde Kellsey'nin üçlü koltukta uzandığını gördüm. Yerden topuklu ayakkabılarımı alarak yanına gittiğimde ayak ucuna oturmuştum.

"İyi misin?" Kellsey, sorduğum soru ile koltukta dikleşti ve anlını ovuşturdu.

"Sence nasılım?"

"Bitkin bir halde göründüğüne göre, iyi değilsin." Ayakkabılarımı giyerek bedenimi Kellsey'e doğru çevirdim.

"Aslında başım ağrımasa ve aniden gelen mide bulantılarım olmasa iyiyim, ama işte..."

"Bir şeyler yemeye çalış. Açlıktan da miden bulanıyor olabilir."

"Agh, bana yemek deme lütfen... Daha fazla midem bulanıyor." Yüzünü buruşturarak konuşurken kıkırdadım.

Gülmem Kellsey'nin bacağımı sıkmasıyla kesilirken kaşlarımı çattım. "Gülme! Hastalığını bana geçirdin tabi, sende iyileştin."

"Ah, sakın bana suçu atma. Dibime sokulan sensin ve ben kusmuyordum. Sadece burnum akıyordu. Yine de tam atlatmış sayılmıyorum... Benimde başım ağrıyor."

"Sanırım, dün çok yedim ve mideme dokundu. O yüzden de dün akşamdan beri kusuyorum."

"Dün gece bir ara benimde midemde çalkalandı ama dışarıya çıkamadılar." Gülerek konuştuğumda, ayağa kalktım ve çantamı elime aldım.

"Kes sesini. Midemi bulandırıyorsun."

Söylediğiyle birlikte büyük bir kahkaha patlattığım da yavaş adımlarımla kapıya ilerlemeye başlamıştım.

"Bradley'i yanına gelmesi için arayacağım. Evde yalnız kalma."

Kellsey gözlerini devirirken omuz silktim. "Ama sakın annemlere böyle olduğumu söyleme. Panik yapmasın... Ayrıca Bradley ile de anlaşıp, beni doktora gitmek için zorlamayın." Evin içinde yankılanan yüksek sesiyle birlikte göz devirdiğimde başımı sallamış ve evin kapısını açarak "Ben gittim!" dedim ve dışarıya çıktım.

Yüzüme vuran soğuk hava ile birlikte dikkatli adımlarla arabama doğru ilerledim ve kapıyı açarak arabanın içine girdim.

Sırtımı koltuğa yaslayıp, arabayı çalıştırdığımda şirkete gitmek için yola koyulmuştum...

|  |  |

Çantamın içine anahtarlarımı koyarak asansöre ilerlemeye başladım. Kalp atışlarım hızlanırken, sakin olabilmek için derin bir nefes aldım.

Normal olmam gerekiyor. Eski patron-asistan, Bay Styles ve ben. Toplantılar, görüşmeler, istekler ve şirket...

Şirkete tekrardan gelme kararını, annemin birkaç günlüğüne İngiltere'ye gelmesi ve benimle konuşmasıyla almıştım. Onun psikolog olması benim çoğu kez işime yarıyordu, çünkü bana her zaman yardımcı olarak doğru düşünmemi sağlıyordu. Bu birkaç günü zor bir duygusallıkla atlatmıştım. Fakat, şimdi kendimi gelmiş bir durumdaydım ve yeni bir yılın daha sakin ve normal geçmesini istiyordum.