STYLES | H.S

STYLES | 49

Ed Sheeran & Beyonce - Perfect

Hayran Kurgu #9! Ben minnettarlığımı nasıl anlatayım?

| | |

Heaven

Her şey iyiydi.

Daha iyiydi.

Bebekleri kabullenmek istemesem de atlatabilirdim. Buna altı ay daha dayanabilirdim.

Onlar doğduktan sonra ne yapacağımı bilemiyordum ama şimdilik önümde altı ay vardı. Koskoca altı ay. Belki de beş ay. Bebeklerin kaç aylık olduğunu hesaplayamıyordum.

Bunu düşünmek istediğim de pek söylenemezdi. Onlar yokmuş gibi hayatıma devam etmeliydim. Karnıma baskı yapan eteklerimi, kilo almış bedenimi umursamamalıydım.

Yaşaran gözlerimi kırpıştırarak bakışlarımı ayaklarımdan çektim ve açılan asansör kapısından dışarıya adımımı attım. Topuklu ayakkabılarımın sesi koridorda yankılanırken kalp atışlarım hızını git gide artıyordu.

Aklımdan annemin ve Harry'nin birlik olup beni ikna edişlerini geçirip kendimi üzmemeye çalışırken omuzlarımı dikleştirdim. İnsanların yüzüne bakmaya çekiniyordum.

Yavaş yavaş ilerlettiğim adımlarımda annemi düşündüm... Harry'i düşündüm.

Bu utanılacak bir şey değildi. Doğaldı. Böyle şeyler olabilirdi.

Titrek bir nefesi içime çektiğimde belime sarılan kolu hissettim. İrkilerek yanıma baktığımda Harry'le burun buruna gelmiştim. Gözlerini yüzümde gezdirerek dudaklarını diliyle ıslattı ve kulağıma hafifçe eğilip, "Rahat ol." diye fısıldadı. Dudaklarım az da olsa kıvrılırken yan yana koridorda yürümeye devam ettik.

Ofislerimizin bulunduğu yere geldiğimizde gözlerimi sekreterlerden kaçırıp yere odakladım.

"Günaydın Bay Styles, Bayan Stevfard." Harry'nin parmakları belimde sıkılaşırken başımı kaldırdım ve gözlerim Abby ile kesişti. Sessiz kalıp Harry'nin beni ofisime yönlendirmesiyle çantamdan anahtarları çıkardım ve kapımı açtım.

Birlikte içeriye girip arkamızdan kapıyı kapattığında elini belimden çekmiş ve yerime geçmeme izin vermişti. Üstümden kabanımı çıkarıp eteğimi düzelttim. Çantamı kabanımı bıraktığım yere koyarak koltuğuma oturdum ve Harry'e baktım.

"İyi misin?" Gözlerindeki parlaklık içimi kıpır kıpır ederken sorusuna karşı başımı olumlu anlamda salladım.

"Bir şeylere alıştım." Alt dudağımı dişledim. Alışacaktım.

"Bu benim için çok değerli."

Hiçbir şey söylemedim.

Benim için değerli değildi ama bunu dile getirmeye gerek yoktu. İçimde kalabilirdi.

Arkama yaslanıp ellerimi karnıma yerleştirdim. Büyüyen göz bebekleriyle beni izlerken dudaklarında minik bir tebessüm vardı.

"Sanırım... Şuradalar." Ellerimi karnımda gezdirdim ve bir yerde durdum. Ardından parmaklarımı tekrar hareket ettirip kasıklarıma yaklaştım. "Ya da burada." Dudaklarımı büzüp omuz silktiğim de bakışlarımı karnımdan çekmiş ve kıkırdayan Harry'i izlemiştim.

Eski halinden eser kalmamıştı.

Öyle değişmişti ki.

Iki yıl olmuştu. Neredeyse iki buçuk yıl. Onunla birlikteydim. Buradaydım ve iki yılın ardından bebeklerimize hamileydim. Ondan. Bay Styles'dan. O gözümde çok büyüttüğüm adamın bebekleri şuan karnımdaydı.