(Tamamlandı.)
@geceninderinlinğindebiradam: Korkmanı gerektirecek bir durum yok.
@geceninderinlinğindebiradam: Bir daha da korkma olur mu?
@geceninderinlinğindebiradam: Korkmanı istemiyorum benim için.
@geceninderinlinğindebiradam: Çünkü ben senin h...
Ohh üç gündür bölüm Yağmur'una tutuluyoruz ve yarıladık texting'i😻
☁️ Keyifli Okumalar ☁️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: • Cem Özkan - Bilmeni İsterdim
Kaç uykusuz gece, kaç yıkılmışlık anlatır beni? Hangi duyguya yer verir kalbim? Verdiğimiz sözler miydi inandırıcı olmayan yoksa ağır mıydı inandığımız sözler?
Ezildim enkazımın altında. Duygularım harmanlandı. Artık hangisini hissettiğimi anlamdıramıyorum. Verdiğimiz sözler "Her ne olursa olsun birbirimizi bırakmayalım. Olur mu? " Sadece birbirimize bağlı kalmak isterken onu hiç bilmediğim bir cadde de tanımadığım bir adamla görmüştüm.
Karşı gelmeye hakkım yoktu. O an gidip hesap sormaya da. Benden ayrılan o'ydu. Hem de hiçbir açıklama yapmadan. Önemsenmediğim bir kalp de yaralı bir kuşun belki uçarım diye kanat çırpmayı bırakmaması gibiydi umudum.
O umudum ise kanadım kırıldıktan sonra yerle bir olmuştum. Kan revan içinde kalmıştım. Fakat anka kuşu olup küllerimden doğmayı ne de çok isterdim. Lâkin ben ne kuştum ne de anka kuşu.
Kalbi yaralı bir adamdım.
Güneş sabahı selamlarken yatağımdan kalkıp eşofman takımımı çıkararak yerine siyah kısa kol tişörtüm ile siyah pantolonumu giydim.
Mutfağa geçerek birkaç lokma yedikten sonra evden çıkarak arabama bindim. Radyodan çalan kısık müzik ruhumu dinlendirirken ofise varmıştım.
Danışmandaki arkadaşa selam verdikten sonra asansöre binip üçüncü kata çıktım.
Masama vardığım da önüme dosyalarımı alıp sisteme geçirmeye başlamıştım. Zaman su gibi akarken öğle yemeği vakti gelmişti.
Her zamanki yerime oturarak yemeğime başlayacağım da önümdeki sandalyenin çekilme sesi gelmişti.
Başımı hafifçe kaldırıp önüme oturan kişiye baktığım da kaşlarım çatılmıştı.
Ben bu adamı neden daha önce hiç fark etmemiştim? Önümde oturan adam Yağmur'un yeni sevgilisiydi.
"Selam," bana bakarak kurduğu cümleye karşı yerimde dinleşerek " Selam," dedim. Gözleri yüz hattım da gezdikten sonra " Ne büyük bir tesadüf böyle." Anlamamış gibi yaparak " Neyin tesadüfü?" dedim.
"Sen Yağmur'un sevgilisi değil miydin?" Başımla onaylayarak " Bir zamanlar sevgiliydik. Sorun mu var?"
Karşımdaki adam masaya doğru biraz daha yaklaşarak " Benim adım Korhan." Gözlerimi kısarak " Tanıştığımıza memnun oldum demeyi isterdim ama tanışmak gibi bir isteğim yok. "
"Peki bende sana çok meraklı değilim fakat o gün orada ne işin vardı?" dediği günü gayette iyi biliyordum. Yağmur ile selamlaştıklarında göz göze gelmiştik.
"Bana çok meraklı değilsen nerede ne yaptığım da umurunda olmaz diye düşünüyorum Korhan." Korhan'ın dudakların da kısa bir süre kinci gülümseme yer edinse de geri normal hâlini almıştı.
"Hadi ama ikimiz de Yağmur'u hâlâ sevdiğini ve takip ettiğini biliyoruz. " Bu sefer ise benim dudaklarım da kinci bir ifade vardı.
"İki yıl önce ayrıldığım birini takip etmem ben. Benim için giden herkes gittiği gün silinir. Daha da söyleyecek bir lafım yok. Şimdi izninle açım ve yemeğimi yemek istiyorum. " Korhan lafım üzerine " Seni bir daha nişanlımın yanında görmek istemiyorum," diyerek masadan kalkıp uzaklaşmıştı.
Kurduğu cümle boğazımdaki yutkunmayı engelliyordu. Afallamış mıydım? Sevgilisi olabilir hatta evlenebilir diyen ben değil miydim?
Yoksa hâlâ yanımda olmazsa da onun beni asla bırakmayacak olmasına mı inanmıştım? Ya da inanmak istemiştim. Fakat Korhan'ın kurduğu son cümle tüm her şeyi açıklıyordu.
Uykusuz kaç gece bilmem ama onsuz artık bir ömür olacağını biliyordum.
" Uykusuz kaç gece bilmem ama onsuz artık bir ömür olacağını biliyordum. "
