Genç Kurt

Neyim Ben?

21 Aralık 2015

Bugün okulumun ilk günü. Ailem yüzünden birçok kez okul değişikliği yaptım. Ama bu sondu eminim. Yeni okulum için mutlu ve heyecanlıydım çünkü en yakın arkadaşım Maria'da o okuldaydı. Hızla üzerimi değiştirip aşağıya indim. Gözlüğümü taktığım sırada puslu görmeye başladım. Başta duraksadım ama sonra elime bez alıp gözlük camlarını sildim. Tekrar taktığımda hâlâ puslu görüyordum. Gözlüğü çıkarıp etrafıma baktım ve... aman tanrım! Gözlüksüz görebiliyorum! Günün ilk mutlu haberi buydu. Hemen aşağıya inip kahvaltı masasına oturdum. "Hey, gözlüklerin nerede?" diye sordu annem. Gülümsedim. "Odamda! Artık gözlüksüz görebiliyorum!" dedim ve annem bana biraz şüpheyle baktı. "Seni doktora götüreceğim." dedi ve güldük. Yemeğimi yedikten sonra hemen dışarıya çıktım. Yolda ilerlerken bir köpek bana bakarak havlıyordu. Ona kaşlarımı çatarak baktım. Ona bakmamla sustu ve hatta yanıma gelip kendini sevdirmeye başladı. Kafasını okşadıktan sonra ayağa kalkıp okula doğru ilerledim. O an birisi konuşmaya başladı. Sağa ve sola döndüm ama kimse yoktu. O an bana çok uzakta olan iki kişi vardı. Onların konuşmasıydı. "Bugün para işini hallet." "Tamam efendim. En kısa süre de size o parayı getireceğim." Adamın bana dönmesiyle kafamı çevirdim. Anlayamadım, ben nasıl onların sesini duydum? Bana çok uzaktaydılar. Hatta olabildiğince sessiz konuşmaya çalışıyorlardı. Yanındakinden para isteyen adam yanıma geldi. "Merhaba." Korkuyla olduğum yerde sıçradım. Soru sorarcasına adamın yüzüne bakıyordum. "Nereye gidiyorsunuz?" diye sordu. Sana ne ki bundan? "Okula," adam sırıtarak yüzüme bakıyordu. "Çok güzelsin biliyor musun?" dedi. Sinirle kaşlarımı çattım. Adam bana yaklaşıyordu. Beni duvara yasladı. Aramızda 2 santim falan vardı. Ne yapacağımı bilemeden ittirdim adamı. Ama adam neredeyse uçtu! Bildiğin uçtu... adam karşı yolda duran arabaya çarptı. Adam bana sinirle ve korkuyla bakıyordu, bense ellerime... bunu ben mi yapmıştım? O an adam sinirle yanıma geldi ve boğazımı sıktı. Nerdeyse boğulacaktım. O an yanımızda simsiyah giyinen bir adam belirdi. "Kızı rahat bırak." dedi sakin ama düz bir sesle. Adam kafasını yana çevirip ona baktı. "Sana ne lan! Sen ne karışıyorsun?" dedi. Adam bana bakmazken şeyine tekme attım. Adam acıyla inlerken beni kurtarmaya gelen o adamın arkasına saklandım. Bu adam çok sert görünümlü, dimdik biriydi. Ondan da korkmuştum ama beni kurtardığı için zarar vermez diye düşünüyorum ya da... ne bileyim 'Benim yemeğime dokunma' falan gibi bir şey düşünüyorsa? Aman tanrım nereye düştüm. Yerde sürünen adam ayağa kalktı ve hızlı bir şekilde uzaklaştı. Bir dakika o yaşlık da ne? İşedi mi adam? Aman tanrım cidden mi? Gercekten o kadar mı korktu bu adamdan? Tamam ben de korktum ama o kadar da değil. Adam ağır ağır bana döner dönmez bastım suratına tokatı. Adamın kafası bile çevrilmedi! Aman tanrım kaç kaç Natalia kaç! Hızlı adımlarla koşuyordum ki adam bana yetişip kolumu tuttu. Nasıl bu kadar hızlıydı? "Ne istiyorsun benden, bırak beni!" diye bağırdım ve beni karanlık bir sokağa çekip ağzımı kapattı. "Sakin ol ve sesini çıkarma! Senin ne olduğunu biliyorum. Ama sanırım şu an okula geç kalacaksın. O yüzden okul çıkışında bu adrese gel ve her şeyi anlatayım." dedi. Şok içinde adamın bana uzattığı kağıta bakıyordum. Titreyen ellerimle o kağıdı aldım. Adam ağzımı bırakıp uzaklaştı. Peşinden gittim. "Hey!" ama adam yoktu. Nereye kayboldu, ışınlandı mı? Neyim ben? Bana ne oluyor? Tamam o adamın verdiği adrese gidecektim ve bana ne olduğunu öğrenecektim...