Genç Kurt

Hayatta Kal

Hiçbir şey hatırlamıyorum. Tek hatırladığım birisinin gelişiydi. Gözlerimi açamıyordum. Her şeyi duyuyordum ama ne hareket edebiliyor ne de konuşabiliyordum. En son birisinin kucağındaydım. Bu sanırım Daniel'dı. Kokusu ona benziyordu. Şu an kimse konuşmuyordu. Beni bir yere getirdiler. Sedyeye aldılar. Kurt olduğum için yaralarım kendiliğinden iyileşeceği için Daniel'in tanıdığı bir arkadaşına gelmiş olmalıydık. Kendimi ölmüş gibi hissediyordum. Nedenini bilmediğim bir şekilde hâlâ canım acıyordu. En son Daniel'in "yaraları neden iyileşmiyor?!" diye bağırmıştı. İyileşmiyor muydu? İyileşemeyecek miyim? Ölecek miydim? "Nabzı çok yavaşlıyor." dedi Daniel'in arkadaşı olan doktor. Daniel sıkıca elimi tutuyordu. Sanki avuçlarının içinden kayıp gidecekmişim gibi sıkı tutuyordu... "Natalia'yı ameliyat etmemiz gerekiyor." dedi doktor. Daniel "ne ameliyatı? Yaraları iyileşir! İyileşecek! Neden... iyileşmiyor?!" diye bağırıyordu. O böyle çaresiz oldukça benim kalbim sızlıyordu. Lütfen Daniel... lütfen yapma. Daniel ve diğerleri ile aynı odaydık ama benden biraz uzaktaydılar. Daniel'in "Lütfen hayatta kal." dediğini duydum. Senin için Daniel. Sadece senin için hayatta kalacaktım. Başarabilirdim. Ne oluyordu bilmiyorum ama işler hiç yolunda gitmiyordu. O an sesler de bulanıklaşmaya başladı. "Kalbi durdu..." sadece doktorun bu dediğini duydum. Kalbim durmuştu. Şu an hiç kimseyi duymuyordum. Yaşadığımı hissetmiyordum... Gözümden bir damla yaş akarken birden birisi elimi kavradı ve sıkmaya başladı. Anlamını bilmediğim bir şekilde kalbim atmaya başladı. Tekrar sesleri duyuyordum. "Daniel, dur! Yeter!" O sırada kolumu yavaşça bıraktı. Sanırım o kişi Daniel'dı. Ne yapmıştı bilmiyorum ama acım hafiflemişti. Doktor kalbimin tekrar çalıştığını ve durumumun stabil olduğunu söyledikten sonra doktor ve birkaç kişi daha odadan çıktıktan sonra birisi yanıma geldi. O an dudağımda hissettiğim sıcaklıkla kalbimin atış hızı artmıştı. Yanımdaki makine deliye dönmüşcesine ötüyordu. O an bir gülme sesi duydum. "Heyecanlandın mı sen?" diye sordu. Daniel'dı bu. Bir eli elimde. Diğer eli saçımdaydı. Elim yavaşça onun elini sıktıktan sonra Daniel hızla ayağa kalktı ve doktora haber vermeye gitti. "Natalia uyanıyor!"