Chapter 27: Pain From The Past

2.1K 89 95
                                    

Sandro

After our fight, I just realized what I have said to Claire. Nasaktan ko nanaman siya, but I didn't mean it dahil nadala lang naman ako ng emosyon ko.



I was about to leave the house when I heard Claire shouting. And she's asking for help! I immediately went upstairs to check her.



I'm startled when I saw that she's bleeding, walang pag aalinlangang binuhat ko siya para dalin sa ospital.



"M-my b-baby" nanghihina niyang sabi



"Anong nangyari?!" mom worriedly asked nang makababa kami



Hindi ko na sila pinansin at dumiretso na ako sa sasakyan at nag drive patungo sa ospital.



"Anak ko" patuloy na umiiyak si Claire, hindi ko naman siya masamahan sa likod dahil ako na ang nag drive



Nang makarating kami sa hospital ay agad akong tumawag ng tulong mula sa mga nurses. Isinakay nila si Claire sa stretcher upang dalhin sa emergency room.



"Hanggang dito ka nalang po sir" pag harang saakin ng isang nurse



While waiting for the doctor to come out, mom called me para kumustahin si Claire. They said na pupunta sila dito.


~



"Sandro! Where's Claire? Ang apo ko? Okay lang ba sila?" Mom worriedly asked



"I don't know pa mom hindi pa lumalabas yung doctor" I answered



"Mom it's all my fault, nasigawan ko si Claire and I think she got stressed because of what I did" I hugged my mom and cried on her shoulders



"Just pray anak" she caressed my back



"Excuse me?" the doctor approached us



"Doc how's my girlfriend? Our baby? Bakit po siya nag bleed?" I asked



"Girlfriend?" I heard Celine whispered



"It was a threatened miscarriage. Muntik na po mawala ang baby niyo, luckily malakas ang kapit ng bata. Stressed po ba siya sa mga nagdaang araw? Malungkot ba siya or something na nakakapagpa stress sakanya?" the doctor asked



"Yes doc, she's crying every night po" Celine answered



"Because of what?" I curiously asked



"Because of you... because of the trauma you gave her" Celine glared at me



The doctor sighed "Kailangan niya po ng sapat na pahinga dahil next month ay kabuwanan na niya. Maaari niyo po siya bigyan ng mga light activities na pwede niyang gawing libangan"



"Sa ngayon po, kailangan iwasan ang stress at kailangan alisin na ang mga problema na nakapaligid as in kailangan tanggalin kung ano or maybe sino ang nakakapagpa stress sakanya....Yun lang po mauna na ako and maya-maya lang din ay ililipat siya sa private room" she added and leave us



"Kailangan tanggalin at layuan kung sino at ano ang nakakapagpa stress sakanya...Hmm isa lang naman ang nagpapaiyak kay ate eh" mataray na sabi ni Celine



"Who?" I asked



"Ask yourself, you might know" she rolled her eyes



"Ako? Bakit?" I curiously asked



"Ano? Kuya Sandro may amnesia ka ba? Hindi mo ba naaalala yung ginawa mo kay ate?" she asked sarcastically



"Of course I remember but-



She cutted me off "Oh eh alam mo naman pala"



"Tama na, tumigil na kayo" pag awat ni Mom



"I'm sorry, it's my fault" I frowned



"Buti alam mo" Celine rolled her eyes



_____

Claire

I woke up in a room and I think I'm here sa hospital. Hinawakan ko ang tiyan ko at nakita ko namang malaki pa ito kaya naman naalis ang kaba ko.



"Ate!" pagtawag saakin ni Celine nang makapasok siya sa kwarto ko



Sunod pumasok ang pamilya ni Sandro pati narin siya.



"Thank God, finally gising ka na" usal ni Tita Liza



"Yung baby ko po? Okay lang po ba siya? Bakit daw po ako dinugo?" sunod-sunod kong tanong



"Shh..it was a threatened miscarriage and sa sobrang stress but okay na ang baby mo, malakas ang kapit niya sayo" Tita Liza answered



"I almost lost her" tears escaped my eyes



"I'm so sorry Claire" Sandro approached me and held my right hand



"Umalis ka na" I said calmly at binawi ang kamay ko



"I promise-



I cutted him off "I said umalis ka na! You don't need to promise kasi nga wala kang karapatan saakin mas lalo na sa anak ko" I shouted while crying



"Ate kumalma ka baka mag bleed ka ulit" pagpapakalma ni Celine



"I'm sorry Claire, I love-



"You don't love me! AND I DON'T LOVE YOU TOO! NEVER!" I cried



"I didn't mean to say those words" he sobbed



"Lagi mo naman hindi sinasadya" umiiling kong tugon



"Umalis ka na kung gusto mong mabuhay ang anak natin kasi kapag nandito ka mas bumibigat lang yung pakiramdam ko" I wiped my tears



"And from now on? Hindi kita ipapakilala sa anak ko bilang ama niya...kundi bilang stranger lang na walang silbi sa buhay niya" matapang kong banta



"N-no! Please Claire, forgive me please" niyakap niya ang tiyan ko at pilit ko naman siya itinutulak palayo



"Kuya umalis ka muna, you are making her stress lang eh" singit ni Vincent at inilayo si Sandro saakin



"Sandro, please let her rest baka may mangyari pa sa baby niyo" paalala ni Simon



"Wag kana bumalik" I cried, habang silang lahat ay pinapakalma ako at tuluyan na nailabas ni Vinny si Sandro



"Tita, Tito please help me. I don't want to see him ever again, I don't want to loose my baby" humihikbi kong hiling



"We will protect you and our apo, hija. Hindi namin kayo pababayaan" Tito Bong said as he caressed my back



"Don't worry, we will send him sa London. We are not doing this only for our apo, but for you also. Alam kong trauma ang inabot mo kay Sandro at ayokong madamay ang apo ko. We will not tolerate Sandro's attitude, kailangan niya matuto" Tita Liza assured



"T-thank you po" I said as I hugged them



I will make sure na hindi na siya muling makakalapit saakin mas lalo na sa anak ko. I will make him suffer like what he did to me before.






_____

What if?? Share niyo naman yung mga what ifs niyo

Sorry for the late update, tinapos ko lang mga kailangan tapusin.😊


Sorry for the grammatical errors and misspelled words.


Thank you for reading. Please vote!

God Bless us all 🥰❤️

My Terror Boss (Sandro Marcos- Complete)Where stories live. Discover now