My Terror Boss (Sandro Marcos- Complete)

Chapter 53: Second Chance

Claire

Dito natulog sa bahay namin sa Subic ang pamilya ni Sandro pati na rin ang pamilya ko.

"Good morning po" bati ko habang akay si Ara at bumababa sa hagdan

"Good morning evwyone" bati ni Ara (everyone)

"Good morning, anak at apo"

"Nagluto ako ng breakfast, na miss ko magluto for you..sainyo ni Celine" sabi ni Mommy Mina

"Hindi ako nagluto, but I helped your mom preparing the ingredients" Tita Liza chuckled

I looked at the table where eggs, dried fish, and itlog na pula with kamatis was served. Oh, I miss this!

"Mom, it's all easy to cook naman" pang aasar ni Vinny

"At least tumulong" Tita Liza rolled her eyes and we all laughed

"Kayo talaga, inaasar niyo ang mommy niyo. Kahit di marunong magluto yan, mahal ko yan" Tito Bong wiggled his eyebrows while looking at Tita Liza

Nagtawanan kaming lahat sa sinabi ni Tito Bong at sa pabebeng reaction ni Tita Liza, nakakatuwa!

Napangiti ako pero bumalik lang yung  alaala ko noong maayos pa kami ni Sandro.

May chance pa kaya?

"Oh, Claire may problema ba?" tanong ni daddy

"A-ah w-wala po" palusot ko

"You miss him?" si Simon

"Huh? Who?" pagsisinungaling ko na hindi ko kilala ang tinutukoy niya, pero alam ko naman si Sandro 'yon

"Sus, si Sandro. May iba ka pa bang miss?" tanong ni Mommy Mina with a cheeky smile

"Ma...." suway ko

"Mom, let's eat" si Ara

"I agree! Good job, Ara! You saved Uncle Vinny from getting hungry" the both of them do a high-five

Nang matapos kami kumain ng breakfast, nagpunta kami sa living room para mag kwentuhan. Habang sina Ara at Sam ay naglalaro sa garden, nakabantay naman sakanila ang Yaya ni Sam.

"So, what's our plan?" panimula ni Dad

"I want to know the truth, yung totoong nangyari" sagot ko

"I'll hire a private investigator" usal ni Tito Bong

"Ate, sa tingin mo ba magagawa talaga yun ni Kuya Sandro?" Celine asked

"Sa totoo lang, hindi. Hindi kasi ganun yung pagkakakilala ko kay Sandro eh pero....pero nagsinungaling padin siya" hindi ko napigilang lumuha

"Sana sinabi nalang niya para di na ako sobrang nasaktan....sana sinabi niya na lang na may iba na siya" I faked laughed while crying

"Shhh, it's okay. Aalamin natin ang totoo ha?" Mom hugged me

"Ma'am, Ser! Si Sir Sandro ho nasa labas!" hinihingal na sabi ng driver nina Tito Bong

Akma akong lalabas pero pinigilan ako ni Dad.

"Ako ang kakausap sakanya" seryosong sabi ni Dad

Umakyat ako sa kwarto ko at dumungaw sa balkonahe upang silipin sila sa labas. Nakita ko si Sandro na nangayayat at ang suot niya...yun pa din yung damit niya simula noong nag away kami. Almost 2 days siyang hindi nagpalit ng damit?!

Hindi ko naririnig ang pag uusap nila pero halatang galit si Daddy Leo.

"Claire! Mag usap tayo, please!" sigaw niya habang pinipigilan siya ni Tita Liza

"Anak, Let her heal!" asik ni Tita Liza

"Mom, hindi ko ginusto! Please..." he begged

"Umalis ka na!" galit na sigaw ni mommy

"B-buhay po kayo?" Sandro asked in shock

"Yes, alive and kicking. You want us to make a revenge like what you did to my eldest daughter?" banta ni Daddy

"P-paano..."

"Umalis ka na! Ayokong makita ang pagpmumukha mo dito!" Dad punched him

I gasped in shock, Dad keeps on punching Sandro. Umiiyak ako habang nakatakip ang kamay ko sa bibig.

"Leo, kumalma ka" awat ni Tito Bong, alam ko masakit para sakanya na makita na binubugbog ang sariling anak

"Hayop ka! Niloko mo ang anak at apo ko!" sinipa siya ni daddy

"Tama na!" I shouted and all of them looked at me, nagmamadali akong bumaba at lumabas ng bahay. Agad ko dinaluhan ng yakap si Sandro na nakatihaya sa lupa.

"Claire, tumabi ka dyan" utos ni Daddy

"T-tama na po...wag n-niyo po siya sasaktan" I cried hard

"Niloko ka niya!" asik ni Dad

"I know, pero hindi ko siya kaya makitang nasasaktan"

"C-claire, I'm sorry. L-let me e-explain, please mahal?" Sandro begged as he caressed my cheeks

Lumingon ako sakanila na nakatingin saamin "Ako na po bahala sakanya, wag po kayo mag alala ako lang po ang papasok sa loob ng bahay" I wiped my tears

Tumango naman sila at tinitigan pa ni Daddy si Sandro ng masama bago pumasok sa loob ng bahay.

"S-si Ara?" he asked

"Nasa garden" I answered

"I want to see her, g-gusto ko mag sorry" sabi niya, inalalayan ko siya tumayo

"No, wag muna. Atsaka look at yourself, sa tingin mo ba magugustuhan ni Ara na makitang ganyan ka?" tanong ko at umiling siya

"Ipapahatid kita kay Mang Mando"

"No, please. Dito lang ako, wag mo ako iwan" he begged

"H-hindi pwede....umalis ka na" binitawan ko siya

"C-claire, please don't leave me....."

"Wag muna sa ngayon kasi ang sakit pa! Intindihin mo naman ako, Sandro.." I cried

"Let me heal...please. Handa ako makinig sa paliwanag mo pero hindi sa ngayon kasi hindi ko pa kaya" hinawi ko ang kamay niya

"C-claire...."

"Umalis ka na" I calmly said

"Mag usap tayo-

"Umalis ka na sinabi eh! Hindi pa nga ako handa, naiintindihan mo ba yon?!" umiiyak kong sigaw

"Umalis ka na!" galit kong sabi

"I'll be back...at pagbalik ko sisiguraduhin ko na kasama ko na kayo" malungkot na aniya

Tumalikod siya at naglakad papunta sa sasakyan. I'm crying... I'm crying so hard!

Bakit hindi ko matiis na makita siyang nasasaktan? Na kahit sinaktan niya ako at si Ara hindi mawala yung pagmamahal ko?

Umiiyak akong pumasok sa loob ng bahay at sinalubong naman nila ako ng isang mahigpit na yakap.

Yumakap din si Ara saakin "Mom, I love you"

_____

Sorry for the grammatical errors and misspelled words. Thank you for reading. Please vote!

God Bless us all ❤️🥰