My Terror Boss (Sandro Marcos- Complete)

Chapter 67: The End

Claire

3 years later...

"Teh Awa! Teh, chippen? Where?" My 3 years old son said to her Ate Ara.

"Oh, the chicken? It's upstairs, do you want me to get it?" Ara is now 7 years old, very responsible sister and she can walk again!

Naging mabilis lang ang therapy niya dahil naging pursigido siya. Very patient and hands on kapag may therapy session siya. I think that helps kung bakit siya naka lakad ulit.

She comforts her brother whenever he cries, change her brother's clothes and she always play with him.

"Pwease teh, chippen pwease get" Adi begged his sister.

Ferdinand Adrien Diaz Marcos IV

That's his full name and 'Adi' was his nickname.

"Okay. Mommy, get ko lang po yung chicken stuff toy ni Adi ha?" magalang na paalam niya atsaka umakyat sa kwarto ni Adi.

"Adi, eat ka muna while waiting kay Ate Ara" baling ko kay Adi

"Ohtay mumma" (okay) sinusubuan ko kasi ng pagkain si Adi nang hanapin niya ang chicken stuff toy niya. Naistorbo rin tuloy ang Ate Ara niya sa pagkain.

He loves chicken and ducks. Kaya naman sa sobrang hilig niya doon ay naisipan ng parents ko na magtayo ng farm. Halos araw-araw nga kami nandoon para lang makita ni Adi ang chicken at ducks.

"I'm home!"

"Dada!" Adi giggled

"Daddy!" Ara shouted as she ran downstairs

"Careful, Ate" paalala ko, baka kasi madapa.

"I miss you kids" he kissed Ara and Adi's cheeks, lumapit siya saakin at hinalikan din ako sa labi "And I miss your mom too" he wiggled his brows

Sandro and I are married, 1 year na.

Healing and growing separately helps us. And I'm thankful for that, nakikita ko ang pagbabago niya at talaga namang bumabawi siya. Kaya naman nung manligaw siya ay ilang buwan lang din at sinagot ko siya. Handa naman na kasi ako non.

He changed...In a way na nag grow din ang relationship namin pati na rin sa mga bata.

Kapag may problema, pinag uusapan— walang tinatago. We are very open with each other, we trust each other and we love each other.

"Mommy and Daddy, not in front of us." Ara pouted

"Teh! Dada tiss Mumma" (kiss) he giggled

"I know, Adi." they laughed

"Nako, let's na nga. Wait, I'll get you a plate lang" sabi ko kay Sandro at tumayo upang ikuha siya ng plato.

I am a housewife. Ayaw ako pag trabahuin ni Sandro dahil gusto niya na siya ang mag provide saamin.

Naiintindihan ko naman at pumayag na rin ako dahil gusto ko maging tutok sa mga anak namin.

"Thank you Babe" he held my waist and pulled me

~

"It's movie night!" sigaw ni Sandro nang makapasok kami sa kwarto kasama ang mga bata.

Tumalon siya at ibinagsak ang katawan sa kama. Buti na lang at nakapag palit na siya ng damit bago sumampa sa kama.

Tumakbo naman ang dalawang bata at sumampa sa kama. Dinaganan nila si Sandro at ginawang kabayo.

"Mommy, join us- aww that hurts" daing niya nang talunan siya ni Adi

"Stop na, nagkakasakitan na" suway ko at sumampa na rin sa kama, isinandal ko ang ulo sa headboard at kinuha ang remote. "Let's watch a movie na." kinuha ko si Adi at ikinandong habang si Ara naman ay lumapit saakin at isiniksik ang sarili sa braso ko.

"Unfair!" kunwaring nagtatampo na sabi ni Sandro

"Drama king" Ara whispered and I laughed, nagkatinginan pa kami ni Ara kaya parehas kami tumawa.

"Making fun of me huh? Ayoko na" humiga si Sandro at nagtalukbong ng kumot.

"Dada, don't cwy" (cry) sabi ni Adi habang nilalaro ang kamay ko

"Ang arte mo babe, manood na tayo" I rolled my eyes

Si Sandro ang namili ng movie na panonoorin. Disney movie ang pinili niya para kids friendly.

Hindi pa natatapos ang movie ay nakatulog na ang mga bata sa gitna namin.

"Tulog na" Sandro whispered

"Napagod sa paglalaro kanina" mahina akong natawa

"Come here, give me a kiss" sumenyas siya na lumapit ako sakanya pero hindi naman ako makalapit dahil nakayakap ang dalawang bata saakin.

"Magigising sila" I whispered

He sighed, tumayo siya at umikot papunta saakin at hinalikan ako sa labi. Habang tumatagal ay mas lumalalim ang pag halik niya.

"D-daddy, I can see you" Ara groaned, naitulak ko naman siya kaya napaupo siya sa sahig, pinipigilan ko ang pagtawa dahil sa nangyari.

"Hay nako, let's sleep na. I love you, babe." he kissed my forehead

"I love you too"

Forgiveness is the key to have a good and peaceful life.

Love is worth to try. Everyone can love and be loved.

It may start with a bad one, but it may end in a good one.

I learned how to wait patiently....for the right time.

He maybe the right person....but, not in the right time. But, look at us, we are endgame. We just have to wait patiently and go through a lot of pain.

I am now contented with my life— of what I have.

Forgiveness. Contentment. Love.

My Terror Boss is now my Husband and the father of my kids.

Once again, I am Claire Diaz, and this is the story of my life..

—The End—