𝗕𝗹𝘂𝗲 𝗦𝗶𝗱𝗲 𝙆𝙞𝙢 𝙎𝙚𝙤𝙠𝙟𝙞𝙣

9. Bataklık çiçeğinin ilk adımı

Yukarıya bıraktığım şarkıyı dinlerken Mavi ve Ma Ri'yi düşünün lütfen.

Bu bölüm bol bol yorum yaparak beni dünyanın en mutlu insanı yapabilirsiniz. 😌

"Kızgın kumları geçerek sana ulaştım şimdi sen olabilir miyim? Sana karışarak yok olabilir miyim? Sevgi nedir bilmeyen kalbime seni sevmeyi öğretebilir misin? "

Kulağıma dolan boğuk sesler ile yutkundum. Neredeydim? Başımı rahatsızca kıpırdatığımda başımın altında yumuşak bir nesne hissetmiştim. Boğuk sesler netleşirken zorda olsa gözlerimi açtım spor salonundaydım. Yattığım yerden kalkarken başıma ağrı girmesi ile küçük bir inilti dökülmüştü dudaklarımdan şakaklarımı ovuştururken şaşkınca etrafa bakındım.

Sabah olmuştu ve herkes hararetli bir biçimde konuşuyordu. Sol tarafım da Yoongileri göremediğim için birden telaşlandım. Bana haber vermeden nereye gitmişlerdi ki? Ayrıca başım neden bu kadar çok ağrıyordu? Yüzümü buruşturarak etrafa bakarken önüme uzatılan üstünden buharlar tutan kahve bardağına anlamsızca baktım daha sonra bardağı tutan kişiye bakışlarımı çevirdiğim de bana gülümseyen bir Taehyung beklemiyordum.

"Çok sıcak parmaklarım yanmadan çabucak almalısın."

Hızla elinde karton bardağı alarak yanıma bıraktığım da o da diğer tarafıma oturarak ortamıza kendi bardağını bırakmıştı.
Dün aramızda geçenler hiç olmamış gibi mi davranacaktı, yoksa bir açıklama yapacak mıydı merak ediyordum. Açıklama yapmasada anlarım kimse bunca zaman bana açıklama yapmamıştı bundan sonra da bana açıklama yapmamaları koymazdı.

Tekrardan karton bardağı avuçlarımın arasına alarak bir yudum aldığımda ağrıyan başıma iyi gelmesini umuyordum. Ona kahve için teşekkür etmeyecektim.

"Ma Ri.. ben gerçekten üzgünüm. Dün sinirlenince kendimi kaybedip sana patladım."

Hep böyle olurdu zaten. İnsanlar hep sinirlerini benden çıkarırdı alışmıştım bu duruma yine de alışmış olmak canının yanmadığını göstermezdi. Tam bu bana zarar vermez derken yaralaması canımı yakmıştı ve uyarılmıştım. İnsanlar sözleri ile seni kandırabiliyordu...

"Peki, ne yapabilirim?"

"Lütfen eskisi gibi olalım."

Eskisi gibi mi? Biz daha yeni tanıştık Kim Taehyung.

"Olduğumuz gibiyiz."

"Daha yakın olalım o zaman?"

Gözlerine şüphe ile bakarak kahvemden son bir yudum aladım bitmiş kahve bardağı elimde öylece dururken arkama yaslanarak birkaç saniye ortada toplanmış kahve alan öğrencilere baktım.

"Ezik biri ile daha yakın olmanı gerektirecek bir durum yok."

İma yaptığımı elbette anlamıştı. Gerilen yüz hatları ve siyaha bürünen göz rengi her şeyi ele veriyordu.

"Öyle biri değilsin."

Hayır, tam olarak öyleyim. Ben bile ezik olduğumu kabullenmişken neden bunu değiştirmek istiyorsunuz ki? Daha doğrusu gerçekten istiyor musunuz?

"Peki."

Bize doğru yaklaşan ikiliye bakaren istemsizce gülümsemiştim. Birbirleri ile uyuşan kimyaları vardı ve ne olursa olsun hep birbirilerine doğru çekiliyorlardı. Hoseok ona baktığımı görüp el sallamıştı karşılık olarak sadece gülümsemiştim diğerlerinin dikkatini üzerime çekmek istemiyordum. Yoongi yanımda oturan Taehyung'a donuk bakışlar atıp sarsak adımları ile yanımıza gelmişti. İkisinin arasında ne gibi bir ihanet söz konusuydu?