Güney Kore Milli İstihbarat Şefi Min Yoongi, Park Jimin'in güzelliğine kapılırken ikisini de tehlikeli bir oyunun içine çektiğinden habersizdi. Üstelik Jimin'in geçmişi bir avcı gibi peşini bırakmazken saklamakla yükümlü olduğu büyük bir sırrı vardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"dolunay mısın yoksa güneş mi her ne olursan ol yemin ederim kıyaslanamazsın"
"ışıkları söndürdüğünde gözlerimde yıldızları buluyorum bu aşk mı belki bir gün..."
🎼 zayn - tightrope 🎼 avril lavigne - give you what you like
"Etrafa bakınıp durma. Gelmeyeceğini ikimiz de biliyoruz."
Namjoon, Kore'nin tarihi saraylarından birine ait olan balo salonunda tam karşıma dikildiğinde etrafı tarayıp duran gözlerim onunkileri buldu. "Saçmalama." Dedim öfkelenmemeye çalışarak. "Başkan'ın güvenliğinden emin olmaya çalışıyorum."
Tek eli şık siyah takımının cebindeyken diğeriyle yarısına kadar dolu olan bir viski kadehi tutuyordu. "Kendi nişanında mı?" Diye sorarken tek kaşını da imayla havaya kaldırmıştı.
"Fark ediyor mu?"
"Yeterince koruma var."
"Suikast girişiminin olduğu gün de yeterince koruma vardı."
"Yoongi?"
Bakışlarına karşılık verdim. "Namjoon?"
"Nasıl hissettiğini ve ne kadar boktan bir durum olduğunu biliyorum. Aynı şeyi yaşadım. Yalan söylemene gerek yok. Seni yargılamıyorum ya da suçlamıyorum, tamam mı? Sadece biraz sakinleş ve lütfen, bu gece sonlanana kadar bekle."
Namjoon omzumu sıkı sıkıya kavrayarak konuşurken ve samimi parıltılar barındıran gözlerini bir an için bile gözlerimden çekmezken gerçekten aynı şey olup olmadığını düşünüyordum. Namjoon ve Seokjin birbirlerine deliler gibi aşıktı. Peki ya biz?
Peki ya ben?
Beni tedirgin eden ve uykularımı kaçırıp duran bu his aşk mıydı?
Namjoon, nihayet omzumu bırakıp tıpkı benim gibi belini yüksek ayaklı kokteyl masasına yaslayarak yanımda dikilmeye başladığında, "Buna nasıl dayandın?" Diye sordum.
"Asıl sorman gereken Seokjin'in buna nasıl dayandığı olmalı."
"Pekala." Aramıza bıraktığı viskiye uzandım ve büyük bir yudum alarak dibini gördüğüm bardağı tekrar sertçe masaya indirdim. "Seokjin buna nasıl dayanıyor?"
"Bilmiyorum. Aşk her şeyi affediyor sanırım."
"Bana her zaman bizim için doğru olan kişilere aşık olamayacağımızı söyledi."
"Haklı. Onu seviyor musun?"
"Bilmiyorum." Nefesimi sıkıntıyla dışarı verirken iki kolumu birden masaya yaslayarak Namjoon'a doğru eğildim. "Hiçbir halt bildiğim yok."
