---•••----•••----•••----•••---
HINDI na nag-atubili si Xavier na sugurin ang taong-lobo na karga-karga ngayon ang walang malay na si Araceli.
Ikaw ba ay kasapi ng mga Vargas?!
Tanong ni Xavier nang madambahan ang kalaban. Tumilapon naman si Araceli pero nasalo ito ng hangin sa pamamagitan ng kapangyarihan ni Mateo. Nagpalutang-lutang sa hangin ang walang malay na si Araceli.
Sumagot ka! Putangina mo!
Ngunit hindi ito tumugon, kung kaya ay tinuloy na ni Xavier ang pagpaslang sa kaaway. Kinalmot niya ito sa mukha at sinuntok pa na siyang dahilan ng pagkabasag ng bungo nito. Natalsikan si Xavier ng mga dugo at piraso ng utak.
Akin na si Ara. Ako na magbubuhat sa kaniya.
Saad ni Xavier kay Mateo. Agad naman na inilapit ni Mateo si Ara kay Xavier na nakalutang parin sa hangin.
Agad na binuhat niya iyon.
Tayo'y umalis na!
Agad naman silang lumisan sa magulong teatro.
"Ang aking esposa ay dinagit ng taong-lobo!" Tarantang sabi ni Arturo sa mga guwardiya sibil na ngayon ay kasama niya na.
Panay ang kanilang pagmamasid sa paligid habang dala ang kanilang mahabang baril.
"Ara!" Naiiyak na tawag ni Arturo sa asawa. Hinahanap niya ito ngunit hindi niya mahagilap.
"P-puta..." Mura ng isang guwardiya-sibil habang nakahawak sa tiyan nito na lumabas ang bituka.
Napadako naman ang tingin nila ni Arturo sa guwardiya-sibil na ngayon ay nahati ang katawan dahil sa malakas na hampas sa kaniya ng taong-lobo.
Nagulat sila sa nakita sa likuran ng gwardiya sibil na nahati ang katawan.
Napupuno ng dugo ang bunganga nito na may mga matutulis na pangil habang galit na umaangil na nakatitig sa kanila.
Hindi nag atubili si Arturo na agawan ng baril ang isa pang guwardiya-sibil na ngayon ay tulala sa nakita.
"Lintik ka!" Sigaw ni Arturo na agad itinutok ang baril sa taong-lobo.
Dadambahan na sana siya ngunit asintado niya itong naputukan ng baril sa bunganga, tumagos ang bala sa batok ng taong lobo at basag pa ang bungo. Natumba ito at humandusay na wala ng buhay.
"Tangina mo ha, ako pa'y iyong sinusubok!" Sabi ni Arturo at sinundan pa niya ito ng maraming beses na putok sa ulo.
Pagkatapos ng pangyayaring iyon ay agad na hinanap niya si Araceli.
"PUNYETA!" Gimbal na sabi ni Don Felipe nang malaman ang mga masamang kaganapan sa Sitio Dayagro.
"Ako'y nababahala sa pangyayari doon, ama. Lalo na at sinabi mo ngayon na naroroon sina Ariana, Araceli, at Arturo, pati na rin ang kambal na Santa Mesa." Saad ni Santiago.
Nagpadala siya ng napakaraming hukbo sa nasabing sitio dahil doon naghasik ng lagim ang mga taong-lobo.
Nakakarinig rin sila ng mga alulong ngayon.
Naiiyak na napahawak si Doña Viviana sa kaniyang rosaryo habang hinahagod ni Amanda ang likod ng ina dahil sa pangamba.
"Sasama ako doon!" Litanya pa ng don at napasuot ng kaniyang sombrero.
"Dito lang kayo sa loob ng bahay, kinakailangan na lahat ng pintuan at bintana ay sirado!" Bilin pa ng don.
"Pero, Felipe... ako'y nababahala rin sa inyong pag-alis! Hindi natin alam kung baka sa gitna ng daan ay harangan kayo ng mga taong-lobo." Tumatangis na sabi ni Doña Viviana.
BINABASA MO ANG
Xavier
WerewolfSa taong 1850, sa bayan ng San Fernando kung saan naroroon ang pamilyang nagtataglay ng nakatagong sumpa na siyang gumagambala sa bawat tao kapag sumilay na ang kabilugan ng buwan. Naroroon ang kanilang kakaibang lakas at angking kakayahan na hindi...
