Xavier

Kabanata 34: Ang Nasasakdal

---•••---•••---•••---
"SUSUNOD kami ng iyong ama sa hukuman, mauna ka na sa simbahan kung saan kayo magkikita ng iyong kaibigan. Mag-ingat ka, anak." Saad ng ina ni Himala sa kaniya.

"Opo, 'nay. Huwag po kayong mag-alala. Ako na po ay aalis na."

Napayakap bigla ang ama ni Himala sa kaniya. "Bakit, tay?"

"W-wala, mag-ingat ka ha."

"Opo."

Lumabas na si Himala at kinayawan na sila ng kamay.

"Ang aga namulat sa ganiyang eksena ni Himala." Ani Aling Teresa sa esposo.

"Kaya kung matapos na ito, babalik tayo sa probinsya. Ibenta na lamang natin ang ating lupa dito ng limang real. May magkakainteres dito." Tugon ni Mang Rodolfo.

"O siya sige, ako'y mag iimpake na rito upang makapunta na tayo sa hukuman."

Napatango naman si Mang Rodolfo at nag-ayos ng kaniyang kwelyo sa harap ng basag na salamin.

"Alam mo, Dolfo... Kinakabahan ako ngayon hindi ko alam kung bakit?"

Napahinga ng malalim si Mang Rodolfo at napangiti sa asawa. "Marami ka lang iniisip. Ngunit huwag kang papatinag, kailangan natin mag-isip ng positibo."

"Napaisip ako bigla sa sinabi ng ating anak kagabi sa akin,"

"Ano ba ang sinabi sa'yo?"

"Kung napapansin natin ay hindi na siya sinusumpong ng hika, dahil pinagaling siya ni Xavier." Ani Aling Teresa.

"Nagiging maliit ang mundo natin sa pagitan ng mga taong-lobo. Sa aking palagay ay hindi tatagal ay masasakop na ng mga taong-lobo ang bayan na ito. Hanggang sa ang mga pangkaraniwang tao ay mapapalitan na ng pagiging halimaw." Saad pa ni Mang Rodolfo sa asawa.

"Pero, sa aking palagay ay mabait naman si Xavier."

"Binabawi mo na ba ang iyong sinabi kahapon na mga masasama ang Sarmiento?" Natatawang tanong ni Mang Rodolfo.

Napangisi na lang ang kaniyang asawa habang nagtutupi ng mga damit na sinisilid niya sa tampipi.

Maya-maya pa ay biglang kumalabog ang kanilang pinto na tila magigiba ito.

"Sandali! Punyeta, magigiba ang aming pintuan!" Inis na sabi ni Mang Rodolfo at binuksan ang pintuan.

Nagulat na lamang si Mang Rodolfo nang may biglang nagtutok sa kaniyang noo ng revolver.

"P-puta..." Iyan na lamang ang nasabi ni Mang Rodolfo sa nakita.

NANG makarating si Himala sa tapat ng simbahan ay nagpalinga-linga siya sa paligid at nagbabasakaling masusumpungan niya si Crisologo.

Pinagpapawisan na siya at tila ba kinakabahan siya na parang hinihingal. Napahawak na lamang si Himala sa kaniyang dibdib at napaupo sa isang semento na pinagpapatungan ng mga halaman.

"Himala!"  Tawag ni Crisologo habang may dala-dalang bayong.

"Crisologo! Mabuti at nakarating ka."

"Oo, halika na. Baka makita ako ni ama kapag nalaman niyang hindi pala ako sumama sa paghahatid ng patay."

Napatango naman si Himala na parang nag-aalinlangan siya na pumunta sa hukuman.

"Bakit?"

"W-wala, kaibigan."

Inagbayan na lamang ni Crisologo at dumaan sa likod ng simbahan patungo sa hukuman.

"Nasumpungan mo ba si Ginoong Arturo? Baka pinapasundan tayo ng kaniyang tauhan." Nag-aalalang wika ni Himala kay Crisologo habang tahak nila ang talahiban patungo sa likuran ng hukuman.