Xavier

Kabanata 3: Ang Sumpa

-----••••----••••-----••••

1810

"LAHAT kayo ay mababalot ng
sumpa! Ang susunod na mga angkan ay mababalot rin ng sumpa!"

Sigaw ng isang babaeng kalong ang patay na sanggol. May mantsa ng dugo ang saya ng babae at magulo rin ang buhok nito at natutuyo na ang mga dugo sa labi.

"Ang sumpa ay magsisimula sa'yo Ignacio!"

Nakadungaw lamang si Ignacio sa bintana at binabalewala lamang ang sinisigaw ng babae na tila nababaliw na.

Si Ignacio Sarmiento ang tinutukoy ng babae. Isa ito sa mga nagamit ni Ignacio at hindi pinanindigan nang mabuntis ito. Gusto lamang ni Ignacio na gawing laro ang lahat dahil ni isang katiting sa sarili ay hindi siya naniniwala sa pagmamahal.

"I-ignacio, napakaingay naman ng babaeng iyan..."

Napatabi sa kaniya ang isang babaeng anak ng isang encomendieros. Bagong babae na naman ito ni Ignacio.

"...ano iyan? Sanggol? Ignacio? May tinatago ka ba sa akin?"

Hindi makasagot si Ignacio sa tanong ni Marta, bagkus ay humithit lang ito ng tobacco.

"Kayong dalawa! Isusumpa ko!"

Sigaw pa ng babae at may kung anong dinasal pa ito bago naglaslas sa leeg at namatay.

Wala ni isa ang naglakas loob na pigilan ang babae at hinayaan na lamang nila itong nagpakamatay.

Walang emosyon na umalis sa pagkakadungaw sa bintana si Ignacio.

"Isa rin ba ako sa mga niloloko mo Ignacio? Sagutin mo ako, Ignacio!"

"Hindi ko mahal si Asuncion. Ikaw ang tunay kong mahal, Marta! Hindi siya! Hindi ibang babae kundi ikaw lang!"

Umiiyak na si Marta sa natunghayan.

"Ang sanggol, Ignacio! Patunay iyon na may nangyari sa inyo!"

"Wala akong pakealam sa sanggol! no es mi hijo! Sí, hacemos algo inmoral, ¡pero sucedió hace mucho tiempo!" (it is not my child! Yes, we do some immoral thing but it was happened long ago!)

Napahawak na lang si Ignacio sa kaniyang ulo at ginulo ang buhok.

"Hindi na kita paniniwalaan!"