Sarah. {Oc x Tokoyami}

2.4

Yine bir staj çıkışında tam okula dönecekken büyükannemin sesi ile durdum. "Sarah, birkaç dakika konuşabilir miyiz?" Önce Fumikage'ye sonra büyükannemle tekrar bakıp içeri geçtim.

"Sen git, ben sana yetiştirim." Fumikage kafasını sallayıp gitmişti ben içeri girerken. "Ne oldu büyükanne?"

Masasının çekmecesinden bir kitap çıkardı, üstüne baktığımda geçmişte birinin okul yıllığı olduğu yazıyordu. "Baban sana daha önce kahraman olmak istediğinden bahsetmiştir Sarah."

"Evet ama neden vazgeçtiğini sorduğumda beni sürekli duymazdan geliyor."

"Bunu merak ettiğini tahmin etmiştim." Yanına gelince albümü açıp içindeki fotografları göstermeye başladı. "Babanın o zamanlar öğretmeniydim. Başlarda kahramanlık için çok hevesliyei ve benden yardım alıyordu ancak sonrasında şirketin mirasının hepsi ona kalacağı söylendi."

"Bu aslında birisinin aşırı mutlu olacağı bir şey ama o bunu istemiyordu değil mi?"

"Aynen öyle. Normalde kardeşlerine eşit dağılacaktı. Rei'nin kahraman olmak istediğini ailesi öğrendi, kahramanlara karşı bir aile. Bu yüzden Rei'nin başına büyük bir dert açmak istediler, yine de baban o kadar iyi ki Sarah tek başında bir şirketi yönetebilmesi mucize, hele ki böyle bir büyük şirketi." Ilerleyen fotoğraflarda babam ve büyükannemin geçmişten fotoğrafları vardı. "Benden yardım istedi ama elimden bir şey gelmedi tatlım."

Şimdi karışıklık olmasın diye söyleyeyim, Rei, Monique'nin (büyükannenin) torunu, Louisa da torununun çocuğu oluyor yani.

"Çocuklarıma ben bile söz geçirmiyorum, benden de nefret ediyorlar. Rei'nin hâlâ içinde bir yerlerde bunun dert olduğunu görebiliyorum Sarah. Sen bu derdin dermanı olacaksın, bu yüzden elinden geleni yap." Babamı gururlandıracağıma yemin ederek oradan çıktım ve yurda döndüm.

Birkaç gün sonra Midoriya, Uraraka, Kirishima ve Tsuyu'nun, büyük üçlü ve profesyonel kahramanlarla bir göreve gittiklerini ve birçoğunun ağır yaralandığını öğrendik. Taburcu olup geldikten sonra herkes başlarına üşüşmüştü, onları merak etmiş ve endişelenmiştik. Bu görevde küçük bir kızı kurtarmışlardı, görev hakkında pek bir bilgim yoktu.

En sonunda yaz bittikten sonra stajlarda bitmişti. Bunca şeyden sonra kafamı toparlamam biraz zaman almıştı. İlk matematik dersinde herkes çoktan bitmiş durumdaydı.

"Cevabı bilen varsa el kaldırsın."

Soru üzerinde biraz düşündükten sonra herkesten önce el kaldırdım. "107/28"

"Doğru. Şimdi bir sonraki sayfa."

Birisi sessizce bana fısıldadı. "Çok iyisin Lui-chan. Nasıl bu kadar hızlı çözüyorsun?" Yanıma döndüğümde defterime bakan Rachelle'ı gördüm.

"Istersen yardımcı olabilirim. Sen de bana İngilizce dersinde yardımcı olursun." Gülümsedim ve birbirimizi onayladık.

Birkaç gün sonra tekrar enerjimizi toplayabilmiştik, en azından ben yapabilmiştim. Mina birkaç dans hareketi gösterirken ona eşlik ediyorduk. Derse geçtiğimizde de Aizawa-sensei okul festivali düzenleneceğinden bahsetti, herkes çok heyecanlanmıştı.

Aizawa-sensei ne yapacağımıza karar vermek için kenara geçip uyumaya dönmüştü. Iida ve Yao-momo da istekleri listeliyordu. Açıkçası böyle şeylerde pek bir şey ortaya atmayı sevmiyordum, daha çok seçilen bir şeye ayak uyduruyordum, bu yüzden sesimi çıkarmadan izlemeye başladım.

Öğle arasında yemek almak için sıraya ilerliyordum ve bir yandan Rachelle ile konuştuğum için önüme pek dikkat etmemiştim, bu yüzden yanlışlıkla birisine çarptım, hiç istemeyeceğiniz birisine. Kaldırmak için döndüğümde Monoma olduğunu görsem de yine de elimi uzattım.