AŞK YÜZÜNDEN +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 7

Lüks taş villanın önüne geldiklerinden burda ne işleri olduğuna anlam veremedi. Acaba bu ev Giray'ın olabilir mi diye düşündü ama öyle olsaydı kendi evlerinde neden misafir olsundu, belki de kiralamıştı.

"Buraya neden geldik?" Dayanamayıp sordu.

"Seninle yalnız kalmak istediğimi söylemiştim." Elindeki anahtarla kapıyı açtıktan sonra Ceylan'ın belinden kavradı. "Etrafımızda insanların olmasından sıkıldım."

"Gerek yoktu, benimleyken sürekli bir şeylerden sıkılıyorsun. Belki de Aslı'yı getirmeliydin." Dünkü yaptığını unutacak değildi, gözünün önünde Aslı'nın ona kur yapmasına müsaade etmişti. Belindeki kolları iterek salona doğru ilerlemeye başladı.

"Çok kıskançsın farkında mısın?" Üzerindeki tişörtü çıkartıyordu.

"Kıskanç filan değilim, beni baştan çıkarabileceğini sanıyorsan yanılıyorsun." Giray'ı yarı çıplak görmek iki gündür iyi gelmiyordu zaten, bir de kendisini kolay lokma sanmasına bozulmuştu.

"Baştan çıkarmaya çalışmıyorum ama çıkarsan da asla hayır demem."

Bir de gülmüştü utanmadan. "Rüyanda görürsün onu."

"Fikrini değiştirirsen duşta olacağım, beklerim."

Çok beklersin diye düşündü içinden.
Bahçeye çıkmak üzereydi ki telefon çalmaya başladı. Önce kendi telefonuna baktı. Çalan kendi telefonu değildi. Kanepenin üzerinde duran Giray'ın telefonu çalıyordu. Önce arkasını dönüp gidecekti sonra Kaan'ın arıyor olma ihtimali aklına geldi. Çünkü Giray'ı sakatlandı sanıyorlardı merak etmiş olabilirlerdi. Telefonu eline aldığında ekranda "Damla" ismini gördü, açmakla açmamak arasında kalırken çağrı sonlandı.

Demek ki hâlâ görüşüyorlardı. Birden buz gibi olduğunu hissetti Ceylan. Elindeki telefonu yerine koyarak bahçeye çıkmaya karar verdi. Burdan şimdi çıkıp gitse Giray peşine düşecekti sürekli ne onu peşinde koşturmak istiyordu ne de sürekli peşinde koşturan taraf olmak. Giray duştan çıkar çıkmaz bir bahane bulup gidecekti. İkinci kadını oynamaktan sıkılmıştı.

Çok geçmekten Giray görünmüştü. Üzerinde sadece bir şort vardı. Acaba bu adam giyinmek nedir biliyor muydu?

"Gelirsin sanmıştım, gerçekten inatçı keçisin sen. İstemeyince hiçbir şeyi yapmıyorsun." Ceylan'ı kolay lokma filan mı sanıyordu acaba? Sakin kalmaya çalışmalıydı, yeterince gerilmişti.

"Evet yapmıyorum, çıkmanı bekledim. Gitmem gerekiyor, kusura bakma." Açıklamaya gerek duymadı. Çantasını alıp kapıya doğru yürüyordu ki kolundan tutan el yüzünden engellendi.

"Ceylan ne oluyor yine?"

Tam ağzını açıp cevap vermek üzereydi ki Giray'ın telefonu yeniden çalmaya başladı.

"Beni bırak da telefonuna bak, sürekli çalıp duruyor." Kolunu kurtarmaya çalışıyordu ama Giray inatla bırakmıyordu.

"Sakın bir yere kıpırdama, hemen döneceğim."

Olduğu yerde bekledi Ceylan. Muhtemelen yine Damla arıyordu. Giray acaba ne söylecekti? Sevgilim arıyor diyemezdi ya, bulurdu kesin bir bahane. Ceylan'ın en sevmediği şey yalandı. Kahrolacağını bile bile doğruları duymayı tercih ederdi.

Giray aramayı meşgule atıp yanına gelmişti. Demek Ceylan varken konuşmayacaktı. Kendini akıllı sanması komikti.

"Niye açmıyorsun, önemli bir aramadır belki?" Alayla konuştu, zaten başka bir şey yapamazdı.

"Önemli değildi."

Ceylan her şeyin farkındaydı, resmen aptal yerine konuyordu. Daha fazla onunla aynı ortamda kalmak istemedi.