AŞK YÜZÜNDEN +18 (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 17

"Hepinizi yeniden bir arada görmeyi özlemişim."

Ceylan gözlerini tabağından ayırıp coşkuyla bu sözleri söyleyen genç kadına döndü. Nasıl oluyordu da geldiğinden beri herkesin ilgi odağı olmayı başarabiliyordu? Dudaklarından dökülen her kelimede itici bir pozitiflik vardı. Yine de ortamın en neşelisi olmayı başarıp tüm dikkati üzerinde toplamıştı.

Ceylan'la zar zor iki kelime konuşan Giray'ın dili İrem'i görünce çözülmüştü sanki. Onu yoksayan kolları bir başkasına, İrem'e kocaman açılmıştı mesela.Üstelik Murat'n kız kardeşi olması da onu hiç rahatsız etmiyor gibiydi. Aslında her şey çok netti. Giray buraya herkesi toplarken tek amacı -bunu sadece kendi Ceylan ve Murat'ın bileceği şekilde olsa da- sessiz sedasız barış ilan etmekti.

Boğazına acı bir yumru otururken güçlükle yutkunup çatal bıçağını tabağın üzerine bıraktı. Aynı sevimsiz yumru midesine de oturmuştu. Keşke gelmeseydim diye geçirdi içinden, buraya geldiğinden beri sayısız kez.

"Beğenmedin mi yemekleri?"

Kendisine soruyu yönelten baş köşedeki kişiye şaşkınlıkla döndü. Bu kişi Giray'dan başkası değildi elbette.

Zoraki gülümsedi.

"Hayır, çok beğendim. Hepsi çok güzel olmuş."

"Dokunmamışsın bile tabağına."

Gözlerini birkaç saniye tabağında gezdirdi. Giray haklıydı. Sadece birkaç lokma atıştırmıştı. Buna yemek denilemezdi.

Samimiyetle, yalansız bir dürüstlükle cevapladı.

"Pek iştahım yok bugünlerde."

"Bu arada söylemeden geçemeyeceğim Ceylan'cığım. Son gördüğümden daha iyisin. O kadar değişmişsin ki başka bir yerde görsem tanıyamazdım seni."

İrem'in kadehini parmaklarının arasına alıp rahatça sandalyesinin arkasına yaslanmasını izledi Ceylan. Daha iyisin derken neyi ima ettiğini çok iyi biliyordu. Yine de İrem'e istediğini vermeye hiç niyeti yoktu.

Kısacık bir 'Teşekkür ederim' deyip geçiştirdi.

Ama İrem'in de durmaya hiç niyeti yoktu.

"Londra'da seni değiştiren bir şey olmuş olmalı."

Ceylan Murat'la göz göze geldi. İrem'e her şeyi anlatma gibi bir hadsizlikte bulunmuş olabilir miydi? Buna hiç şaşırmazdı.

"Olabilir. Hayatı temelinden değişen herkesi değiştiren bir şey olabilir."

Ceylan zafer kazanmış bir edayla gülümsüyordu. Ama aynı şeyi İrem için söylemek pek mümkün değildi.

"Ee, İrem sen ne zaman dönüyorsun Fransa'ya?"

Ceylan Kerem'in konuyu değiştirme çabasını anlamıştı. Gözlerini başka bir yere çevirdi. Giray'la göz göze gelmemek için herhangi bir yere.

"Bir süre daha buradayım, gerçi abim gitmemi hiç istemiyor ama."

Murat, İrem'i  "Haklı olarak." diyerek cevaplarken Ceylan sohbetin hâlâ İrem'in etrafında dönüyor olmasından çok sıkılmıştı. Buraya İrem'in Avrupa seyahatlerini dinlemek için mi gelmişlerdi sahi? Ceylan aslında tam da hayal ettiği gibi, sıkıcı bir akşam yemeği geçirirken o sırada akşamın en beklenmedik kişisinden en beklenmedik soruyu almıştı.

"Sen İzmir'e ne zaman dönüyorsun Ceylan?"

Tam karşısında oturan Murat'a çevirdi bomboş bakışlarını.