Mabilis siyang tumayo at binuhat ako habang yakap yakap ako ng mahigpit. Wala akong magawa kundi mag-iyak'tawa. I've probably gone crazy. "Damn! Thankyou baby. You're making me real happy! I swear you'll never regret this day. I love you so much! So much! WOOOH! GIRLFRIEND KO NA 'TO! WALA NG PWEDENG LUMAPIT SA KANYA KUNDI BUBUGBUGIN KO KAYO!" sigaw niya sa gitna ng hiyawan at palakpakan ng mga schoolmates namin.
I don't know kung matatawa ba ako o mapapa-facepalm sa pagiging possessive niya. But I like him that way..but again, I know I'll take him in any other way. I'm so drawn into you, Bryan Kiefer.
Ibinaba niya ako when our parents went to congratulate us. I saw my dad's teary eyes kaya naman niyakap ko siya ng mahigpit. "I still can't believe that my baby is all grown up now." hindi nakatakas sa pandinig ko ang pagkabasag ng boses niya.
"But Dad, I'm still your baby" apela ko. Yumakap din si Mommy sa'ming dalawa. I miss them so much.. palagi silang malayo sa'kin.
Mabilis na tumango si Daddy at bumaling kay Bryan. "Bryan, son, take good care of my daughter.. or I swear to God I'm gonna break your face and all of your bones and let my bulldogs eat you." I chuckled when I saw Bryan had a hard time speaking.
"I fully intend to take care of your daughter, Sir. I love her very much and hurting her will ruin me. I will devote myself to her." Namuo na naman ang mga luha sa mga mata ko. Damn, eyes! Will you please stop crying!?!
Yumakap din si Tita Anna sa'kin. "I told you, hija! You're perfect for my son. Thank you for coming to his life. You're an angel." Marami silang sinabi sa'ming dalawa na hindi ko masyado maintindihan dahil hindi ko mai-alis ang mata ko kay Bryan.. and he's intently looking at me too na para bang kami lang dalawa ang tao sa gym ngayon.
Bumalik lang ako sa realidad when I heard Dad cleared his throat. "B-Basta... P-Pwede bang..." his cheeks reddened. I creases my forehead. What is it? "M-Masyado pa kasi akong bata para maging lolo.. Please don't make babies too soon."
I think my eyeballs popped out. Can this situation get anymore awkward? What the!? Is it really supposed to be mentioned? Paniguradong pulang-pula na ang mukha ko tulad ng kay Bryan. "Dad! We're too young to talk about those things! Highschool pa lamang kami!"
Really, Steffie?! my subconscious butting in.
Nakita ko kung paano nakahinga ng maluwag si Daddy sa tinuran ko habang tawa naman ng tawa si Tita Anna at Mommy while they're both saying na they don't mind having grandchildren already.
I just wanna get out of this scene right now!
Nang magpaalam na sila Mommy dahil may hinahabol pa daw silang business meeting sa Canada ay nagkaroon na ng pagkakataon lumapit sa'min sila Jm.
"Gosh! I bet! Bonggang bongga ang performance na 'to Steffanya! I'm so happy for you!" salubong ni Jm sa'kin habang yumayakap at kunwaring umiiyak. Natawa ako at sinagot lahat ng yakap ng mga kaibigan ko.
Nung yayakap na sa'kin si Alvin ay mabilis na hinila ni Bryan ang t-shirt nito sa likod. "Yakap o bangas?"
Alvin pouted and then we laughed in unison. "Selfish mo, Harris! Babati lang ako e!"
Umirap si Bryan at tumabi na ulit sakin para yumakap. Sa gitna ng batian ay inilapit niya ang bibig malapit sa tainga ko that sends shiver down my spine. "I really want to kiss you right now. Ang tagal kong hinintay yung pagkakataon na 'to, but then we're still in the school premises. Do you mind if the President's school council will commit an offense?"
My face heated up after hearing what he said. "Ano ba, Bryan? Magagalit ang mama mo! Nasa school tayo ay kung anu-ano ang pinagiisip mo!"
Pero gusto ko din... Ay hindi! Ano ba, Steffie Lian!
BINABASA MO ANG
Be Mine
Romans"Ang tagal kong naghintay sa babaeng akala ko mahal ko talaga.. Ang tagal kong nagdusa.. Darating pa kaya siya? Yung taong para sa akin talaga? Para kasing imposible na.." Kitang kita ko yung paghihirap sa mga mata niya.. Kung kaya ko lang pawiin...
