Prawdziwa miłość czy przelotny romans?

Rozdział 25

* Kilka dni później*
~ Anna~
Przed wczoraj wróciliśmy do Warszawy. Nie miałam już powodów do zazdrości, bo wiecej nie widzieliśmy tej recepcjonistki. Wiktor dzisiaj idzie na dyżur, ja jeszcze zostaje w domu. Artur dał mi pare dni wolnego, ponieważ od powrotu nie najlepiej się czuje. Wstałam o 11, Wiktora już był w pracy, więc ja wróciłam do swojego mieszkania. Zrobiłam sobie kanapki i kawę, usiadłam na kanapie i jedząc posiłek oglądałam serial. Po zjedzeniu postanowiłam posprzątać mieszkanie i pójść na małe zakupy, żeby zrobić obiad. Gdy miałam wychodzić z domu ktoś zapukał do drzwi, podeszłam do nich i otworzyłam. Moim oczom ukazała się moja mama.Odsunełam się i otworzyłam szerzej drzwi, aby mogła wejść.

- Cześć Aniu, kochanie. Jak ja Cię dawno nie widziałam.

- Cześć , wejdź proszę

- Dlaczego do mnie nie dzwonisz?

- Przepraszam mamo,przecież dzwoniłam, a ostatnio nie miałam zbytnio czasu, dużo się u mnie działo.

- Tak no to usiądziemy i mi opowiesz.

Wahałam się czy opowiadać jej o ciąży, powinna wiedzieć , bo jest moją mamą. To jej zwierzałam się ze wszystkiego od najmłodszych lat, ona pierwsza wiedziała o mojej pierwszej miłości, pierwszej randce,ale z drugiej strony dawno się nie widziałyśmy i nie wiem czy to dobry pomysł, aby mówić jej o tym wszystkim.

- Tak usiądziemy i Ci wszystko opowiem. Kawy czy herbaty?

- Herbaty poproszę

Po chwili siedziałyśmy z kobietą w salonie na kanapie popijając gorący napój.

- To opowiadaj Aniu co tam u ciebie.

- Może zaczne od tego, że mam narzeczonego. Wiktora, poznałaś go już kiedyś. Narazie mieszkamy osobno, ale pewnie za niedługo się do niego przeprowadze.

- Tak Wiktor, dobry z niego facet, pasujecie do siebie. No i w końcu Ci się oświadczył.

- Tak dobry, dobry nawet bardzo dobry, kocham go i to jest najważniejsze, jest to inne uczucie niż do Stanisława.

- Mam nadzieję, że będziecie szczęśliwi.

- Jestem bardzo szczęśliwa. Przepraszam mamo, ale muszę iść do marketu, bo za godzine Wiktor kończy dyżur i przyjedzie na obiad, a ja nic nie mam.

- To pójdę z tobą.

- Jasne, a na ile zamierzasz zostać?

- Tak długo ile będę mogła

- Jasne potem przygotuje Ci pokój gościnny. Po drodze ze sklepu wstąpimy do apteki bo jakaś choroba mnie bierze.

Po pewnym czasie wracałyśmy już z zakupów. Otworzyłam drzwi id mieszkania, Wiktor był już w środku.

- Cześć Wiktor

- Cześć Aniu

Po zdjęciu butów podeszłam do mężczyzny i przywitałam się z nim krótkim pocałunkiem.

- Moja mama przyjechała i zostanie tutaj trochę, mam nadzieję, że nie będzie Ci to przeszkadzało.

- Aniu to twoja mama i twoje mieszkanie, oczywiście, że nie będzie mi przeszkadzało.

Resztę dnia spędziliśmy miło na rozmowach. Mama wypytywała Wiktora o wszystko. Nie powiedzieliśmy jej o dziecku. Jeszcze przyjdzie na to czas.

---------------------------------
Witam
powracam do systematycznego pisania, bo bardzo to zaniedbałam. Mam nadzieję, że rozdział się podobał, a w komentarzach możecie pisać. Jakie dalsze losy czekają tą parę, może coś tam mnie zaciekawi, że będzie moją inspiracją przy tworzeniu następnych rozdziałów.

Przepraszam za wszelkie błędy.