Voetbal is voor jongens

16. Ik smeek het je

Ondertussen zit ik bij mijn oma thuis. Laten we het een 'onverwachte bezoek' noemen. Ik verveel me en neem mijn neefje Dave mee naar buiten. 'bjalletje tlappen?' vraagt hij met zijn beste Nederlands. 'Is goed. Pak jij de bal?' Ik heb echt geen zin om terug naar Frankrijk te gaan. Daarnaast moet ik naar Alesso's begrafenis gaan. Misschien kan mijn oma mijn moeder overtuigen? Ach, ik kan het proberen. 'Dave, Victoria gaat even naar oma. Oké?' 'Oje!' en hij trapt vrolijk de bal verder. Ik doe mijn schoenen uit, anders wordt oma weer boos. 'Omie, mag ik je wat vragen?' 'Tuurlijk lieverd.' 'Nou, ik heb gister een ongeluk gehad en zo'n jongen is gestorven omdat hij zijn helm aan mij gaf.. Ik wil dol graag naar zijn begrafenis morgen gaan, alleen dat mag niet van mama... Kan jij haar alsjeblieft overhalen?' Dan volgt er een ongemakkelijke stilte. 'Ga morgen maar. Opa brengt je morgen wel terug naar Frankrijk. Dan blijft hij daar wel een aantal daagjes bij zijn vriend.' Omg, zei ze dat nou echt? Gelijk omhels ik mijn oma en pak mijn telefoon. Nathaniel moet dit weten.

'Nath, kom me morgen ophalen. We gaan samen.' 'Mag je?' 'Jaa, mijn oma gaat het regelen.' Ik hoor de vreugde in zijn stem en we besluiten om even samen te chillen. We spreken af in het parkje vlak bij mijn oude huis.

'Vic, ik vind je echt leuk. Alleen hoe moet het verder als jij straks weer terug gaat naar Frankrijk?' Daar had ik nog niet aan gedacht... 'Ehm.. misschien moeten we het hierbij laten. Je vind wel iemand anders hier.' Dan trilt mijn telefoon. Ik heb een berichtje op whatsapp. Ik open whatsapp en zie dat ik in een groep ben geplaatst. Ze praten allemaal Frans, wat is dit? Nathaniël pakt mijn telefoon en vraagt wie ze zijn. Als ik al hun namen lees, dan verstijf ik even. Xavier,Dina,Lilly en Samira. Zij waren die kinderen die mij lastig vielen en mijn tas wilden plunderen. Snel verwijder ik de groep maar ze doen me er weer in. Nathaniël spreekt vloeiend Frans, dus begrijpt ook alles wat ze zeggen. Naja zeggen, ze schelden meer. 'Wie zijn deze kinderen?' 'Mijn nieuwe klasgenootjes, ze vielen me al lastig sinds de eerste dag.' 'Dit is niet positief. Ze gaan je opwachten als je weer in Frankrijk bent. Dit moet je aan je ouders laten zien.' 'Nee, die mogen het niet weten. Anders komen ze naar school en gaan ze me als mama's kindje zien.' 'Liever dat dan dat ze je in elkaar rammen.' In elkaar rammen? Dit gaat niet goed...