Voetbal is voor jongens

9. Nantes

'Dames en heren, we zijn zojuist geland in Parijs. Wij wensen u een fijne dag toe.' Iedereen begint weer te klappen. Papa schud Florenzo wakker die in slaap gesukkeld was.Met een verwarde blik staat hij op. In het gangpad wordt ik als het ware in één gedrukt. Rustig mensen, je gaat niet dood als je 5 min. later uitstapt. Eenmaal uitgestapt begint de ellende al. Ik hoor alleen maar Frans. We komen aan bij de paspoort controle. 'Votre passeport se il vous plaît' Het enige wat ik er van verstond was paspoort. Nou dat begint al lekker. We lopen naar buiten en wachten op de taxi die ons naar Nantes brengt. 'Où?' (Waar naar toe?) 'à Nantes' beantwoord mijn vader. De taxichauffeur gebaard dat we kunnen instappen. Tijdens het ritje kijk ik om me heen. Even zag ik de Eiffeltoren. Normaal gesproken willen mensen hier naar toe, maar als het aan mij ligt ga ik nu alweer weg. 'Ma, wanneer beginnen Florenzo en ik met school?' 'Morgen lieverd, je nieuwe school heet Lycée Racanté' 'Hebben ze daar een voetbalteam, of niet?' Mijn moeder begint te lachen en kijkt me verbaasd aan. 'Hier voetballen meisjes niet, het was al lastig om jou op een voetbalclub te krijgen.' 'Waarom voetballen meisjes niet dan?' 'Voetbal is een jongens sport.' Ik kijk mijn moeder boos aan en ik weiger om nog een woord tegen haar te zeggen. Jongens sport? Hoe komt ze daar nou bij. 'Le voici' (hier is het) zegt de taxichauffeur. Hier? Ik zie alleen maar gras en een huisje, dit kan het toch niet zijn? 'Victoria, pak je tas en breng ze naar binnen.' roept haar vader. En ja hoor, hier is het dus.. Ik ga wonen in niemandsland. Mijn vader doet de deur open en alles is al ingericht. 'Morgen komen de eerste gasten al. Ze zijn een gezin uit Nederland.' Morgen? Het moet niet gekker worden. 'Volgen jullie mij? Dan laat ik zien waar jullie slapen.' Ik volg mijn vader en krijg een klein kamer toegewezen. 'Zeg he, ik MOET van jullie Nederland verlaten, ik moet stoppen met voetballen, ik raak alles kwijt en dan krijg ik zo'n miezerig kamertje? Nou, jullie zijn niet 100 hoor.' 'Luister dame, nu ga je te ver met je brutale gedrag. Pak maar een bal en ga buiten maar even afkoelen.' Ik moet toegeven, dat is wel een goed idee. Ik plof mijn koffer neer en zoek een bal. Waar heb ik dat pompje ook al weer neergelegd. Na een tijdje zoeken vind ik het pompje en blaas de bal op. Ik trap zo hard als ik kan, maar mijn woede wilt maar niet weg. Nantes? Shitzooi bedoel je. Florenzo komt naar me toe en trapt een balletje mee. 'Renzo, blijven we echt hier? En met echt bedoel ik voorgoed?' 'Ja... Ik wil het ook niet. Als ik 23 ben ga ik gewoon terug hoor. Ze kunnen me niet tegenhouden.' 'LIEVERDS, HET ETEN IS KLAAR' Ik pak mijn bal en loop naar binnen. 'Wat eten we?' 'Pasta' 'Lekker.' Ik pak mijn bord en schep hem helemaal vol. Toch nog iets positiefs aan deze dag. Ik kijk nog even tv en app Serena dat ik veilig ben aangekomen. Gaan ze mij niet vergeten? Ik poets mijn tanden en duik dan mijn bed in. Morgen is het mijn eerste schooldag. Ik heb er nu al geen zin in. Dan vallen mijn oogjes dicht en val ik in slaap.