Voetbal is voor jongens

15. Ongeluk

Nathaniel trekt me omhoog en we rennen samen weg. Nathaniël's vriend -Alesso- staat al klaar met de motor en Nathaniël tilt me op de scooter. 'Ga, Alesso brengt je in veiligheid en dan kom ik je opzoeken.' Ik pak Alesso vast bij zijn middel en we scheuren weg. Hoe weet de politie dat ik hier ben? Alesso probeert een beetje stoer te doen door snel en gevaarlijk te rijden. Dit voelt niet goed aan... En ik had gelijk. Alesso verliest de controle over de scooter en de scooter begint te zigzaggen. Ik doe mijn ogen dicht en voel dan een harde klap. Ik ben knock-out

-Ziekenhuis-

Vaagjes hoor ik piepende geluiden. Alles is zwart voor mijn ogen. Ik ben toch niet blind geworden? Wild sla ik om mij heen en roep om hulp. 'Rustig mevrouw, maakt u zich niet druk. We halen even de plakbandjes van uw ogen en dan kunt u rustig bijkomen. Gelukkig, ik ben dus niet blind. Langzaam knipper ik mijn ogen open en zie ik Nathaniël. 'Lieverd, gaat het met je? Ik heb gehoord dat je een ongeluk gehad hebt..' hij streelt zijn vingers langs mijn wangen. Ik laat een traantje, ik heb nog nooit zo'n lief persoon gezien als Nathaniël. Hoe kon ik Stefan boven Nathaniël kiezen? 'Hoe... gaat het met Alesso?' stamel ik. Nathaniel kijkt naar beneden, ik zie zijn heldere blauwe ogen niet meer. Zijn blik naar beneden zegt genoeg... 'Hij heeft het niet gered.. Doordat hij zijn helm aan jou gaf...' dan breekt hij zijn zin af. Alesso is gestorven voor de vriendin van zijn beste vriend.. Ik voel de tranen over mijn wang stromen. Nathaniël buigt zich naar me toe en geeft een kus. 'Overmorgen is zijn begrafenis, ik wil samen met jou gaan.' 'Ik ga met je mee Nath, hij verdiend een laatste eer.'

Dan hoor ik ineens geschreeuw op de gang. Dan stormt mijn moeder ineens mijn kamer binnen. 'WAT HEB JE UITGEHAALD. BEN JE WEL VERDOMME 100%' 'Rustig mam..' stamel ik tevergeefs. 'RUSTIG? JE HAD ONTVOERD KUNNEN WORDEN. WAT DENK JE WEL NIET? OP JE 15E NAAR NEDERLAND REIZEN VOOR DAT VOETBAL VAN JE. IK WORD MOE VAN JE VOETBAL' Ik heb geen woorden meer en blijf haar aanstaren. Dan springt Nathaniël er tussen. 'Mevrouw, ziet u niet dat ze een ongeluk heeft gehad? Ze heeft een hersenschudding opgelopen en een gebroken arm, alsof dat niet genoeg voor haar is?' Ik heb echt waar het liefste vriendje ter wereld. Wonder boven wonder kalmeert mijn moeder en komt naar mijn bed toe.'Vanavond mag je naar huis en dan ga je weer mee naar Frankrijk. Als straf mag je voorlopig ook niet voetballen. Je gaat je maar focussen op je Frans.' Ik blijf haar maar aanstaren met een typerende blik, als dit niet genoeg zegt... 'Ik ga nergens naar toe. Overmorgen wordt Alesso begraven en daar moet ik bij zijn. Hij is gestorven voor mij..' 'We gaan vanavond gewoon terug naar Frankrijk. En die vriendje van je maakt het alleen maar erger.' 'Pardon? Volgens mij hielp ik uw kind toen ze iemand het meest nodig had.. Waar was u toen?' 'Niet zo brutaal. Verlaat nu haar kamer.' Nathaniel kijkt naar mij en besluit dan om akkoord te gaan. 'Ik hou van je... En geloof me, overmorgen zijn we nog steeds samen.' Hij geeft een kusje op mijn wang en knuffelt me snel. 'Bedankt mam. Besef je dat dit allemaal door jullie komt.' Dan komt de verpleegster. 'Mevrouw, uw mag uw dochter meenemen. Ze is klaar hier. Voor de breuk controle kunt u ook in Frankrijk terecht. We mailen alle gegevens wel door.' 'Hartelijk dank voor uw snelle hulp. Vic, doe je schoenen aan, papa komt ons zo halen. We gaan terug naar Frankrijk en jij bent nog lang niet jarig.'