İŞARETLİLER ( Tamamlandı )

25

Keyifli okumalar

Bütün gençler oturmuş öylece karşılarındaki kargaşayı izliyordu. Etrafta yoğun bir uğultu vardı. Mesire alanı o kadar kalabalıktı ki Aras açık hava da olmalarına rağmen nefes alamadığını hissetti. Bir kaç saat önce olanlar aklına geldi. Sıkıntı ile nefesini verdi. Çıkan büyük rüzgar ile oturdukları alan darmadağın olmuştu. Sonrasında ise Hasan yaralı bir şekilde yanlarına gelmiş ve Ayhan'ın götürüldüğünü söylemişti. Ondan sonra ise her şey çok hızlı olmuştu. Erkekler koşarak Hasan'ın dediği alana doğru ormana gitmiş Ayhan'ı aramıştı. Kızlar polisi aramış etraf birden polis kaynamıştı. Polislerin hemen ardından da haberciler gelmişti. Yani ablası ve Sinan gelmişti. Şimdi ise gençler bir köşede oturuyor sessizce olanları izliyordu. Onurlar bu durumdan pek etkilenmese de Kayaların durumu pek iyi değildi. Özellikle Ayhan kaçırılmadan hemen önce ettikleri kavga düşünülünce arkadaşları için suçluluk hissediyor olmalıydılar. Aras yanında oturan Ezgi'ye baktı. O da öylece karşıya bakıyordu. Aras kızın kulağına doğru eğildi.

" Ne konuştuklarını duyuyor musun ?"

Ezgi Arasa bakıp ileriye döndü. Sonra da bir köşede ki iki polisi işaret etti.

" Yazık oldu çocuğa falan diyorlar ."

Kız bakışlarını çevirdi ve Harun ile Emrah'ın olduğu tarafa baktı.

" Ayhanın da yakında cesedi bulunur diyorlar."

Sonra da kaşları çatıldı. Bunu fark eden Aras " Ne oldu ?" diye sordu . Ezgi söyleyip söylememekte kararsız gibi görünüyordu.

" Söyle ne duydun ?"

Ezgi yutkunarak Arasa baktı.

" Sanırım Harun abi İdil ablaya şey işte . Imm yani hoşlanmıyor sanırım ."

Aras sabırsız bir şekilde " Ee ?" dediğinde Ezgi " Emrah abi de fark etmiş bunu . Sinan abiyi kötüleyip duruyor Harun abiye. Yani senin elinden aldı . Önce siz konuşuyordunuz dedi. Sinan'ın geçmişini biliyorsun . Ve ee cezasız mı kalacak Sinan falan dedi. "

Aras şaşkın bir şekilde Harunların olduğu tarafa baktığında Ezgi tekrar konuştu .

" Harun abi başta inkar etse de şimdi susuyor . Sanırım ikna olacak ."

Aras kaşları iyice çatılacak ileride konuşan iki polise baktı. Duydukları canını sıkmıştı. Bakışları bu sefer de Ablası ile konuşan Sinan'a kaydı. Adamı ne kadar sevmese de ona bir şey olursa ablası üzülürdü. Ablası üzülürse Aras da üzülürdü.

" Bu geçmiş olayı ne ?"

" Hiç bir fikrim yok. Polislikten çıkarılması olabilir belki ."

Aras başını sallayıp dalgınca Sinan'a bakmaya devam etti. Onun da kendileri gibi olduğunu ablası söylemişti. Ablası ona güveniyordu . Bazı şeylerin konuşulması gerekecek gibiydi.

" Sanırım bir şeylere dahil olmamız gerekecek ."

&&

Kaya sessiz bir şekilde oturuyordu. Başına giren ağrı bir türlü geçmedi. Üzgündü. Sinirliydi. Mutsuzdu . Ayhan ne kadar hatalı da olsa onun arkadaşıydı ve kaçırılmasında bir nevi onun da suçu vardı. Eğer Kaya diğerleri ile barışma hevesine girmeseydi onu yanlarından göndermeyecekti ve Ayhan halen burada olacaktı. Vicdan azabı çekiyordu. Kendine çok kızgındı. Yumuşadığı için , eskisi gibi umursamaz olamadığı için çok kızgındı. Bu seneye kadar kötü çocuk diye gösterdikleri biriydi. Okulun ve çevresinin onları parmakla gösterdiği bir gruptular. Maalesef iyi olarak değil kötü olarak anılıyorlardı. Ama dış görünüşleri karakterlerinin önüne geçmişti ve kızlar arasında çok popüler olmalarına yetiyordu. Ne kadar kötü olsalar da yakışıklı yüzleri ve ailelerinin maddi durumları sayesinde çevreleri her zaman kalabalıktı.