İŞARETLİLER ( Tamamlandı )

14

Anlamlı bir günde yeni bir bölüm olsun istedim. Henüz bitmese de paylaşıyorum.

Kadınlar günümüz kutlu olsun 🌸🌸

Sizleri seviyorum

&
14

İdil neler  olduğunu idrak etmeye çalışırken adamın vurduğu kolunu farkında olmadan ovalamaya başladı. Gözleri dalgındı. O adam neden ona böyle saldırmıştı ? Neden ailesine düşman gibiydi? Neden annesine bu kadar öfke doluydu ? Daha bir sürü soru vardı kafasında . Ama hiç cevap yoktu. Ananesi ile bu konuyu mutlaka konuşmalıydı.

" Alo. Gencay iyi misiniz ?"

Sinan'ın sesini duyduğunda yanında araba kullanan adama baktı. Gözleri ileride bir eli direksiyonda bir eli kulağına telefon tutuyordu. Gencay ona her ne dediyse kaşları çatılmıştı.

" Deprem oldu Ya . Onu diyorum. Arzu , Ali iyi mi ? Arzu çok korkar biliyorum ."

".."

Sinan bu sefer İdile kaçamak bir bakış atıp hemen önüne döndü. Direksiyonu tutan parmakları beyazlaşmıştı. Gencay her ne dediyse suratı da ciddi bir hal almış gibiydi.

" Tamam . Bana öyle geldi o zaman."

Telefonun kapanması ile bir süre sessizlik oluştu. Ancak sanki bu sessizlik gergin bir hava  oluşmasına neden olmuştu. Yine de İdil bunu bozmadan başını cama çevirdi ve akıp giden yolu izledi. Bir süre sonra araba durduğunda tanıdık gelen sokak ile Sinan'a döndü. Eve gelmişlerdi.

" Ne oldu ? Neden geldik eve ?"

Sinan kemerini çözerken " Bu haldeyken işe gitmek istemezsin diye düşündüm . Hem şu koluna bir bakalım . Çok acıyor mu ?" diye sorarak arabadan indi.

İdil farkında olmadan tuttuğu kolunu bıraktı ve Sinan'ı takip ederek arabadan indi.

" Aslında çok acımıyor. Sadece biraz ağrıyor ."

Sinan kızın yanına gelmesi ile bahçeye girip kendi evine yöneldiğinde İdilin adımları yavaşladı. Kendi evine gideceklerini düşünmüştü. Sinan ise onun tereddütünü görünce arkasını dönüp " Hadi gelsene . Zeliha sultan seni görünce bir sürü soru sorar şimdi . Bana geçelim. " dedi. İdil ananesi ile konuşması gerektiğini düşünüyordu ama o da bu konuşmayı hemen yapmak istemediğini fark etti. Ağır adımlarla adamı takip ederken yavaşça merdivenleri tırmandı. Sinan kapıyı açıp ona önden girmesi için yol verdiğinde ayakkabısını çıkarıp eve girdi. Üzerindeki ceketi çıkarmaya çalışırken kolunun acısı ile yüzünü buruşturduğunda Sinan " Dur. Yardım edeyim ." diyerek ona yaklaşınca İdil anında gerildiğini hissetti. Bu Sefer ki gerginlik adamın ona olan yakınlığının verdiği heyecandandı. Sinan ceketin düğmelerini açıp kızın arkasına geçti ve ceketi kollarından sıyırdı. İdil ise bunları yaparken kaskatı bir şekilde durdu. En sonunda ise Sinan çıkardığı ceketi asarken durumun farkında olduğunu belli eden kısa bir gülüş ile konuştu.

" Bu kadar kasılmana gerek yok. Sonuçta seni sütyenle görmüş biriyim ."

Adam gülerek koridor boyu yürürken İdil olduğu yerde kıpkırmızı kesildi. Bir yanı ceketini geri alıp ardına bile bakmadan evden çıkmasını söylerken, bir yanı da adamın evini merak ettiğini ve içeri girmesi gerektiğini söyledi. Ve İdil sonunda ikinci seçeceği seçerek tıpış tıpış koridorda ilerledi. Salona  geçtiğinde Sinan " Sen otur ben sana ağrı kesici krem getireyim. Hem çay koyayım . Kahvaltı yapmış mıydın ?" diye sordu. İdil etrafını incelerken sadece zayıf bir Sesle " Yok " diyebildi. Adam evin içinde kaybolduğunda hızla etrafı incelemeye devam etti. Üst katta aşağısı gibi genişti. Eşyalar daha azdı. Sade döşenmişti. Bir kaç koltuk bir televizyon ve bir masa vardı.  İdil boydan olan cam kapıya doğru yürüdü. Camdan dışarıya baktığında balkona açıldığını fark etti. Aşağıyı direkt görebiliyordu.