İŞARETLİLER ( Tamamlandı )

37

Hepinize selamlar .
Sonlara doğru yaklaşıyoruz.
Hepinizi seviyorum .
Keyifli okumalar .
&&

Sinan derin nefesler ile kapıya bakarken Aslanın korku ile gerilediğini fark etti. Ona dönüp" Korkma. " dedi ve eli ile Harun'u içeri çağırdı.

Yüzündeki şaşkın ifadeden her şeyi duyduğu anlaşılan Harun ise itaatkar bir şekilde sınıfa girdi ve tam Sinan'ın karşısında durdu. Onun yüzüne uzun uzun baktı. Sanki konuşamıyor gibiydi. Beş belki on dakikalık sessizliğin sonunda Harun kendisine korku ile bakan Aslana döndü. Onu iyi tanıyordu. İşini layıkı ile yapan dürüst bir memurdu. Yalan söylemeyeceğini biliyordu. Hem neden yalan söylesindi ki ? Başını iki yana sallayarak bir kaç adım geri gitti ve tam arkasında olan sıraya dayandı. Düşünceleri Allak bullak olmuştu. Sinan ise sabırla Harun'un öğrendiklerini sindirmesini bekledi. Kendisi bile henüz bu durumu sindirebilmiş değildi. Her şeyi yapan Yamandı. Onun yüzünden bu haldeydi. Çok sevdiği mesleğinden olmuştu. Sapık damgası yemiş bir süre insan içine çıkamamıştı. Yamanın kesinlikle onunla bir derdi vardı.

" Abi ?"

Aslan sonunda cılız bir sesle konuştuğunda Harun ve Sinan dönüp ona baktılar. Adam Harun'dan korktuğunu belli eden bakışları ile ayakta öylece dikiliyordu. Harun'un gidip Yaman komisere her şeyi anlatmasından korkuyordu. Harun bunu anladığında başını iki yana sallayarak dayandığı yerden ayrıldı ve Aslanın yanına gelip elini omuzuna koydu.

" Korkma . Seni gammazlamam. Eğer bir taraf varsa -" Sözünü yarım bırakıp Sinan'a bakan Harun derin bir nefes alıp tekrar Aslana döndü ve sözlerini tamamladı .

" Ben Sinan'ın tarafındayım ."

Sinan duydukları ile şaşkınca adama baktı. Gerçekten Harun ile anlaşamasa da onun iyi biri olduğunu kabullendi.

Aslan hızlı hızlı kafasını salladı.

" Bende bende Sinan komiserimin tarafındayım ."

Sinan Aslanın sözleri ile gülümsedi ancak bu kısa sürdü. Çünkü birden etrafları sallanmaya başladı. Sinan " İdil ." diyerek sınıftan fırladığın da diğerleri de ne olduğunu anlamadan koşarak sınıfı terk ettiler.

&&

İdil kantinde fotoğraf çekerken Sinan'ın oradan ayrıldığını fark etti. Harun'un da onun peşinden çıktığını gördüğünde kaşlarını çatarak kapıya doğru adımladı. Ancak tam çıkacağı sırada gözü pencereye kaydı. Camdan okulun arka bahçesi görünüyordu. Ve görünen kısımda bir grup öğrenci bir kızı ortalarına almış tartaklıyordu. İdil kaşlarını çatarak etrafına bakındı. Polislerin onları gördüğü yoktu. Başını iki yana sallayarak hemen kantinden çıktı ve arka tarafa adımladı. Hızlı hızlı grubun yanına ilerlerken sesler de kulağına dolmaya başladı.

" Pis ucube "

" Ölmen gerekir."

" Sen de o pisliklerdensin."

Daha nice hakaretler Havada uçuşurken İdil koşar adım yanlarına vardı.

" Ne oluyor burda ?"

Çocuklar birden susup geriye döndüklerinde karşılarında gördükleri İdil ile şaşırdılar. İdil ise grubun ortasında kalmış ve hırpalanmış Kızı hızla süzdü. Okul kıyafetinin gömleği yırtılmış saçları dağılmış ve dudağının kenarından kan akıyordu.

" Ne yaptınız siz ?"

İdil büyük adımlar ile çocukları yarıp kızın yanına geldi . Üzerindeki ceketi çıkarıp kızcağızın omuzlarına bıraktığında çocuklardan biri öfke ile konuştu.