İŞARETLİLER ( Tamamlandı )

52 Final

Uzun bir final bölümü ile geldim.
Evet yine bir hikayenin daha sonuna geldik. Acısıyla tatlısıyla , doğrusuyla yanlışıyla bazen uzun bazen kısa aralarla bir hikayeyi daha bitirdik. Bu macerada benimle birlikte olan olmayan , yorumlarıyla , beğenileriyle yanımda olduğunu hissettiren , hiç bir şey yapmadan sadece okuyup geçen herkese teşekkür ederim. Şu an çok duygusalım. Niye böyle oldu anlamadım :(

Umarım beğenirsiniz.
Umarım eksikler kalmamıştır .
Kaldıysa da söyleyin özel bölümlerle halledelim.

Yeni hikayelerde buluşmak dileği ile .
Seviliyorsunuz .

Keyifli okumalar
&&

İdil ellerini indirerek Sinan'a döndüğün de hem kardeşinin hem de sevgilisinin kendisine olan şaşkın bakışlarını gördü. Damarlarında dolaşan gücü hissedebiliyordu. Kazağının üzerinden bile parlayan işareti halen kendini belli ediyordu .

" Güçleri kendime çekebiliyorum ."

Sinan dalga geçen bir ses ile " Ah evet gördüm " dediğin de aslında dalgasının altında yatan endişe çok belliydi. Aras " Bu harika " dediğin de İdil kardeşine sakince gülümsedi . Ama Sinan aynı fikirde değil gibiydi.

" Evet harika ama çok tehlikeli. Bu normal değil İdil ."

İdil hafifçe sinirlenerek " Hayatımız da ne normal ki ?" diye sorduğun da Sinan onu onaylayarak başını salladı ve bir kaç adım ona yaklaştı.

" Evet . Haklısın. Ama yine de kendini dizginlemen gerek . İşaretine bak. Halen sönmedi."

İdil onun sözleri ile başını eğip göğsüne baktı. Parmaklarını kalbinden sızan ışığın üzerinde gezdirdi.

" Kendimi çok güçlü hissediyorum "

Sinan içinde yükselen korku ile ona baktı.

" Çoğu kaçtı. Yakalayabildiklerimizi ana binaya kapatttık."

Konuşarak yanlarına gelen Harun ortamda ki gerilimin farkına vardığın da Aras sinirle " Yaman . O nerede ?" diye sordu. Harun ise gözleri İdil de " Kaçanlar arasında o da var " dedi. Sonra da İdile hitaben " Farklı görünüyorsun " diye konuştu. Kız ise hafif gülümseme ile başını salladı . Farklıydı.

Harun başka bir şey diyemeden yanına Onur geldi.

" Hepsini kilitledim . Ama güçleri kaybolmayan bir kaç kişi var. Onları tozun etrafına kapattım . Başlarında Özlem var . "

Harun onu onaylarken İdil birden yürümeye başladı. Sinan " Ne oldu ? Nereye ?" diye sordu. İdil onlara cevap vermeden ana binaya doğru yürürken diğerleri de peşine takıldı. Kızın ne yapacağını bilmedikleri için sessizce onu takip ettiler .

İdil en sonun da ana binaya girip Özlemin olduğu tarafa doğru ilerledi. Yemekhaneye benzeyen odaya girdiğin de Aras " Burada olduklarını nereden bildin ?" diye sordu. İdil ise " Toprak söyledi." diye kısa bir cevap verip bir kaç kişiden oluşan gruba yaklaştı. Başlarında Özlem vardı ve diğerlerinin kaçmaması için gözleri onların üzerindeydi . Özellikle arlarında yaralı bir şekilde yatan Kartala bakıyordu. Kartal ise onun bakışlarına  nefretle bakarak cevap veriyordu .

" Bunlar mı ?"

Özlem anlamayarak İdile döndüğünde Onur " Evet " dedi. İdil toz çemberinin içine adımını atarak onlara baktı. Aralarından biri kayanın arkadaşıydı. Rüzgar yaratıp ortadan kaybolmuştu. Havayı kontrol ediyordu. Direkt ona doğru adımladı. Salonda İdilin yaptıklarına şahit olan gençler korkarak kenara çekilirken üzerine doğru yürüyen İdil'den korkan oğlan olduğu yerde diz çöktü. İdilin omzuna elini koyması ile neye uğradığını şaşırdı. Aniden vücudunu bir acı dalgası çarptı. Yer yarılır gibi çatırdadı ve oğlan içinde ki gücün bedenini yakarak terk ettiğini hissetti. Duyduğu acı ile bağıran oğlan bir kaç saniye içinde yere yığıldığın da İdil yeni gücünü sindirebilmek için biraz sessizce durdu. Şimdiden çok daha güçlü hissediyordu. Aniden başını çevirip Sinan'a baktı. Yüzünde ki ifade hiç hoşuna gitmedi. Tekrar önüne döndü. Kendisine korku ile bakan avcıların üzerinde gözlerini gezdirdi.