İŞARETLİLER ( Tamamlandı )

19

Merhabalar hepinize. Bu bölüm kısa gibi görünse de aslında değil :) Sizi fazla bekletmemek adına yazıp yazıp paylaşıyorum . O yüzden bazen kısa bazen uzun bölümler olacak.

Hepinizi seviyorum .

Keyifli okumalar.

19

İdil gözlerini açtığında yatağının deli gibi sarsılması ile korkuya kapıldı. Amagözğnğn önündeki suratı gördüğünde sakinleşmeye çalıştı. Biliyordu ki bu sefer ki deprem değildi. Bu sarsıntı gerizekalı kardeşi Arastı.

" Uyandın mı ?"

" Hayır ."

İdil başını çevirip uyumaya devam edecekken Aras tekrar yatağı salladı.

" Abla uyan . Dün gece ceset bulduğunuz doğru mu ?"

İdil oflayarak yatağında doğruldu . İki eli ile yüzünü sıvazlayıp kardeşine baktı. Merakla ona bakıyordu.

" Evet . " dedi.

Aras gözlerini sonuna kadar açarak ablasının yanına oturdu. Dün Ezgi ile bahçede ananesine yardım ettikten sonra Onurların yanına geçmişlerdi. Dördü gayet güzel vakit geçirmiş sonunda ise eve geri dönmüştü. Ablası gelmeden de uyuyan Aras sabah ananesinden yeni cinayet haberini duymuş ve soluğu ablasının yanında almıştı.

" Yine avcılar mı ?"

İdil başını iki yana sallayarak " Bilmiyorum " dedi. Sonra da bakışlarını kaçırdı. Sinan ile olan yakınlaşmasından kardeşine bahsedip bahsetmemekte kararsız kaldı. Zaten aralarında adı konulmuş bir şey de yoktu. İki kere öpüşmüşlerdi ve sonra da Sinan onu eve bırakmıştı. Eve girmeden önce arabada bir kere daha öpülmüştü. Ama diğerlerinden daha kısaydı ve geç olduğu için konuşmadan direkt eve girmişti.

Ablasını tanıyan Aras ise kaşlarını çatarak ona baktı. Kendisine söylemediği bir şey olduğunu anlamıştı. Cinayet ile ilgili olduğunu düşündü.

" Abla ? Ne oldu? Bir şey daha mı var ? "

" Hayır ."

" Abla gözlerini kaçırıyorsun . Bana söylemediğin ne ? ?"

İdil kardeşine kaçamak bir bakış attı. Onun Sinan'ı halen sevmediğini biliyordu. Zaten henüz kendi aralarında da konuşmamışlardı. Şu an için söylememeyi uygun buldu. Onun yerine diğer şeyi anlatmaya karar verdi.

" Sinan benim güçlerim olduğunu düşünüyor ."

Aras bu sefer daha büyük bir şaşkınlıkla baktı ablasına .

" Nasıl ? Onun güçlerden haberi var mı ?"

İdil ona gözlerini devirerek baktı.

"Adam burada büyümüş Aras . Büyük ihtimalle bizden daha fazla şey biliyordur."

Aras suratını buruşturarak başını salladı. Ablası haklıydı.

" peki neden sende güç olduğunu düşünüyor ? "

" Depremler yüzünden. Onları benim yaptığımı düşünüyor ."

Aras kaşlarını çatarak " Hangi depremler ?" dediğinde bu sefer de İdil kaşlarını çattı.

" Geldiğimizden beri olan depremler. En sonuncusu dün oldu ."

Aras başını iki yana salladı.

" Ben bir şey hissetmedim. Hafif miydi ?"

" Hayır. Şiddetini bilmiyorum ama gayet güçlüydü."

Aras ablasına bir kaç saniye sessizce baktıktan sonra telefonunu çıkardı. Bir şeylere bakıp tekrar başını iki yana salladı.