(Unicode Vers...)
ဟက် ကင်ထယ်ယောင်းဟာ နောက်ဆုံးတော့ ပိုင်ရှင်အမှန်ဆီကို ပြန်ရောက်သွားတာပဲ။ဂျွန်ဂျောင်ဂုကို လျော့တွက်လိုက်မိတာ မှားသွားတာပဲ။
ဘယ်လိုနည်းလမ်းနဲ့ပဲဖြစ်ဖြစ် သေချာပေါက် ကင်ထယ်ယောင်းကို ရအောင်ယူမှာ။ကင်ထယ်ယောင်းကို သူမှမရရင် ဂျောင်ဂုလည်း မရစေရ။
အစကတည်းကရင်း သူ့လှောင်အိမ်လေးထဲမှာတင် ပိတ်လှောင်ထားလိုက်ပါတယ်။ရှိတုန်းက စွန့်ပြစ်ချင်ပြီး မရှိမှလိုချင်တောင့်တနေပြန်သည်။
ပိုင်ရှင်ဆီရောက်သွားပြီဆိုတော့ ရဖို့က ခဲယဉ်းပေသည်။ခဲယဉ်းတာမျိုးကိုမှ ပိုလိုချင်၊ပိုင်ဆိုင်ချင်မိသည်။
"ဘောစ့် ခေါ်တယ်ဆိုလို့........"
"ရှာတာရပ်လိုက်တော့ ဝူဆော့......."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘောစ့်......."
"ထယ်ယောင်း ဘယ်မှာရှိလဲသိပြီ....."
"ဗျာ......."
"ဟက် နောက်ဆုံးတော့ ပိုင်ရှင်ဆီ ပြန်ရောက်သွားတာပါပဲ ....."
ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဘောစ့်က ချက်ခြင်းကြီး သိသွားရတာလဲ။
"ဝူဆော့ ......."
"ဟုတ်ကဲ့ ဘောစ့်......"
"မှတ်တမ်းတွေ ခုချိန်ထိ ရှိသေးတယ်မလား........"
"ဟုတ်ကဲ့ ရှိပါသေးတယ်......."
"ထယ်ယောင်းဟာ ငါ့အပိုင်ဖြစ်ကြောင်း ဂျွန်ဂျောင်ဂုသိဖို့ ဘယ်မှတ်တမ်းကနေစရင်ကောင်းမလဲ ......"
"ဟို ကျွန်တော်မသိဖူး ဘောစ့်........"
မင်းသိတာ ဘာရှိသေးလဲဆိုသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လာသော ဘောစ့်ကြောင့်ခေါင်းအသာ ငုံ့လိုက်မိသည်။
"ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ထယ်ယောင်းထက်သာတဲ့သူတွေအများကြီးပါ ဘာလို့ထယ်ယောင်းမှလဲ ဘောစ့်....."
"စိတ်ကျေနပ်မှုကတော့ ထယ်ယောင်းလောက်ကို မပေးစွမ်းနိုင်တာ ......."
ထယ်ယောင်း အတွင်းသားကို ထိမိတဲ့အချိန်တိုင်း ရူးခါသွားစေတဲ့ခံစားမှုက သိပ်ကိုကောင်းသည်။အဲ့ခံစားမှုကိုလည်း ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်သာ ပေးနိုင်သည်။
