"တော်ပြီ အောက်ဆင်းပြီး ထပ်မစားချင်တော့ဘူး......အာ့!!"
ရှောင်းကျန့် သူ့ဖင်ကို ညစ်နေတဲ့ အိပေါ်လက်ကြောင့် 'အာ့'ကနဲ အသံပင်ထွက်မိသွားတယ်။
"ကိုကို....ဘာဖြစ်နေတာလဲ...နာတယ်လို့"
ရှောင်းကျန့် အိပေါ် လက်မောင်းကို ထုရိုက်လိုက်သည်။
"ချစ်မွှေးလေး ကျောင်းမှာတုန်းက ဘာလို့ ဒီဖင်လုံးလေးကို အနောက်ကိုကော့ပစ်ထားတာလဲ"
ရိပေါ် ကျန့်ကျန့်ကို ဖတ်ရက်သားနဲ့ ကို သူကြိုက်တဲ့ ကျန့်ကျန့်ဖင်ကိုပါ လက်ကညစ်ရင်းပြောလိုက်သည်။
"ဟွန့်...ဘယ်မှာပစ်လို့လဲ ၊ ကျောင်းက ကိစ္စထပ်မပြောနဲ့ တကယ်စိတ်ဆိုးတာနော် အဲ့ရွယ်ရွယ်ကို ကြည့်မရဘူး"
"အင်းပါ...ချစ်မွှေးလေး ကြည့်မရတဲ့သူကို ကိုကိုက ပိုကြည့်မရတာပါ"
ရှောင်းကျန့် ပြီတီတီရုပ်ကြီးနဲ့ အိပေါ်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ ခန္ဓာကိုယ်လေး ရုန်းလိုက်ရင်း...
"ဖယ်တော့...ထမင်းတောင်ကောင်းကောင်းမစားရဘူး...အိပ်တော့မယ်"
ရှောင်းကျန့် ရုန်းနေပေမယ့် အိပေါ်က မလွှတ်ပဲ အတင်းကိုချုပ်ထားလေသည်။ ဘာဖြစ်နေမှန်းကိုမသိဘူး ရုပ်ကိုက နှာဘူးရုပ်ကြီးနဲ့ ရှောင်းကျန့် အိပေါ်ကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ကာ....
"မလွှတ်ဘူးလား!"
"လွှတ်ဘူး....ကိုင်ချင်သေးတယ်"
ရှောင်းကျန့်ကို ဒါမျိုးလာမစမ်းနဲ့ ရှောင်းကျန့်က ပြန်းစမ်းတက်တယ်။ ရှောင်းကျန့် မလွှတ်ပေးတဲ့ အိပေါ် မျက်နှာကိုကြည့်ကာ မျက်စိတစ်လုံးမှိတ်ပြလိုက်ရင်း လက်ကလည်း အိပေါ်ရဲ့ မုန်လာဥကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်တော့....
"အားးးးး!!!"
ရှောင်းကျန့် အော်ဟစ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ပြေးလေသည်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်တာနဲ့ စောင်ကိုခေါင်းထိအုပ်ခြုံကာ သူ့လက်သူပြန်ကြည်နေလေသည်။
ဘယ်လိုကြီးလဲ...ရှောင်းကျန့် အိပေါ်လွှတ်မပေးလို့ အိပေါ်မုန်လာဥ ညစ်ပြီးပြေးမယ် ကြံရွယ်ကာ မုန်လာဥ ကိုင်လိုက်တဲ့အချိန်...အိပေါ်မုန်လာဥက အပြင်ကကိုင်တာတောင် သူ့လက်နဲ့မဆံ့ပဲ မာတင်းနေတာပဲ။ ရှောင်းကျန့် စောင်ထဲမှာပင် ကြက်သည်းတွေ တဖြန်းဖြန်း ထနေလေသည်။
