ကျောင်းသွားရမယ့် အချိန်တောင်ရောက်နေပြီ သားနှစ်ယောက်က အခန်းထဲကထွက်မလာတာမို့ ရှောင်းမား သူ့သားအခန်းရှေ့မှာ တခါးခေါက်ပြီး နှိုးရမလား မနှိုးရမလား စဥ်စားနေရသည်။
ညက ရှောင်းမား ကိုယ့်အခန်းထဲပြန်သွားပြီးသည်အထိ ရှောင်းပါးနဲ့ ငြင်းနေရသည်မို့ ချက်ချင်းအိပ်ပျော်ခဲ့ပေ။ သူတို့ နှစ်ယောက်စကားပြိုင်ငြင်းနေတုန်း ဝုန်းး ဆိုတဲ့ ကျယ်လောင်တဲ့ အသံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်မို့ ရှောင်းပါးရော ရှောင်းမားရော အခန်းထဲက ထွက်ကာ ဘာများဖြစ်တာလည်းဆိုပြီး ရှာကြည့်မှ သားတို့အခန်းအရှေ့အရောက် အသံတွေမျိုးစုံကြားလိုက်ရသည်။ ရှောင်းမား သေချာအောင်တံခါးနားကပ်နားထောင်မလို့ကို ရှောင်းပါးက သူ့နားရွက်ဆွဲကာ ခေါ်သွားလို့ သူ့မှာ နားမထောင်ခဲ့ရ။
ဒါပေမယ့် သူသိပါတယ် ဒါက ကုတင်ကျိုးကျတဲ့အသံ ဆိုတာ။ ငါ့သားလေး အရိုးတခြား အသားတခြားဖြစ်ပြီလားတောင် တွေးမိသွားတဲ့အထိ ရိပေါ်လေးက တကယ်မထင်ရဘူး။ ချစ်နေကြတာကို မူနေကြလိုက်တာ တော်ပါသေးတယ် ရှောင်းမား သားနှစ်ယောက်ကို ဆေးခပ် တံခါးပိတ်ဖို့ ကြံရွယ်ပြီး မလုပ်ဖြစ်ခဲ့တာ။
ရှောင်းမား တံခါးရှေ့အတော်ကြာ စဥ်းစားပြီးမှ နှိုုးဖို့ရွေးချယ်ရသည်။ ဟုတ်တယ် ညက သောင်းကြမ်းကျတာ ကုတင်ကျိုးတော့ ကုတင်လဲရမယ် သူ့သားရှောင်းလေးကို အခြေအနေကြည့်ရမယ် မကောင်းရင်း ဆရာဝန် ခေါ်ပေးရမှာ ဒီအတိုင်းပစ်ထားမှ အဖျားဝင်ရင်ဒုက္ခ။
"အားး...အိပေါ်...ဖြည်းဖြည်း"
"ကိုယ် ပြီးတော့မယ်...ခနလေး"
"အာ့...အားးး"
ရှောင်းမား...အခန်းတံခါးခေါက်ဖို့ လက်အရွယ် ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံတွေကြောင့် အခန်းအရှေ့ကနေ အိမ်အောက်ပြန်လာရသည်။
$ကလေးတွေလို့ ခေါ်ရမှာတောင် ရှက်တယ်...ဘယ်နှယ့် ကျောင်းမသွားကြပဲ...မနက်အစောကြီး မှောင်နေကြတယ်။ မိုးလင်းနေပြီဆိုတာရယ်...အိမ်မှာ အဖေ နဲ့ အမေ ရှိသေးတယ်လို့ အော်သာ ပြောလိုက်ချင်တယ်။
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
