When the Sun hides

Seventeen

I silently groaned and forced my eyes open. Napansin ko na ang dilim ng paligid at malamig ang pinaghihigaan ko. Masakit pa rin ang ulo ko at halos wala akong lakas para gumalaw o tumayo. Cold mable tiles were hitting my skin. I passed out on the floor, dahil siguro sa sobrang pagod. Parang ngayon ko nararamdaman lahat ng pagod at stress.

I lay on my back and stared blankly at the black ceiling. A single tear escaped from my eyes anew. I lifted one arm and placed a hand on my chest. I closed my eyes once more and heaved an exhausting breath.

I felt my heart breaking into pieces. Para akong hindi makahinga sa sakit. Ang sakit sakit. Sobrang sakit. Hindi ko alam ang dapat gawin. Hindi ko alam kung paano ako magiging maayos muli.

Si Ken, kumusta na kaya siya? Kumakain kaya siya ng maayos? Hiling ko lang na sana hindi na siya maging malungkot. Sana maging maayos na ang lahat sa kanya. Sana tanggapin siya muli ng mga fans niya. Sana maging masaya siya.

Mga ilang minuto akong nanatili na nakahiga sa sahig at kinalma ang sarili bago ko pinilit na tumayo at buksan ang ilaw. Muli, ay nagbadya ang mga luha sa mga mata ko nang pagmasdan ko ang tahimik na bahay namin. Sa bawat parte ay naaalala ko siya. Kahit saan ako tumingin, nakikita ko ang mga oras na magkasama kaming dalawa.

Dumiretso sa kusina at kumuha ng isang baso na tubig. I took a deep steadying breath again and again. Inayos ko lang ang sarili ko, naglinis ng katawan, nagpalit ng damit at pagkatapos ang dumiretso na rin sa kwarto.

Sinusubukan ko na hindi na umiyak at matulog na lamang. Gusto ko lang matulog nang matulog para hindi ko na maramdaman ang sakit at lungkot. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako ganito. All I know is that I'm not okay.

Parang panaginip ang lahat. Sana panaginip nalang ito. Sana paggising ko bukas, katulad pa rin kami ng dati. Masisilayan ko pa rin ang mukha niya sa tabi ko.

I closed my eyes once more, took a deep breath, and prayed.

***

"Rose. On leave ako for 1 week. I am not feeling well. Nagsabi na rin ako kay Boss." I sent a message to my colleague while still laying on the bed. Parang ang bigat ng katawan at pakiramdam ko na hindi na ako makatayo. I couldn't even open my eyes properly as it was swelling from crying last night.

I hugged my pillow tightly. I do not know what to do. For the first time, my mind was blank. I couldn't think of doing anything. Ayoko rin kumilos. Gusto lang mahiga at matulog lang nang matulog.

I heard my phone ringing. Tumatawag si Rose.

"Girl. What happened? What's with the sudden leave?" Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.

"Wala. Masama lang talaga ang pakiramdam ko."

"Eh bakit 1 week?"

"May aasikasuhin din ako kapag medyo okay na ako."

"Hmm. Are you sure na okay ka lang? " I smiled to myself and sighed

"Yes, I'm fine. Konting pahinga lang ito."

"Okay. Sabi mo eh. Don't worry, ako muna bahala dito. Walang mangiistorbo sayo."

"Thank you, Rose."

"Get well soon. Have a rest." And I hung up after saying bye. I laid on my back and took a deep breath once more.

Kakaiba ang pagod na nararamdaman ko ngayon. 'Yung saya at excitement ko noon na magtrabaho, biglang nawala. Parang biglang gumuho ang mga pangarap ko. Parang biglang nawalan ng saysay ang lahat ng mga ginagawa ko.

Nagsusumikap ako para sa future namin ni Ken, pero ngayon na hindi na kami magkasama, hindi ko na alam kung ano pa ang magiging rason ko.

I no longer have anyone with me. And I don't see myself with another man than him.

I closed my eyes and hugged my pillow tightly. I recited a silent prayer again, to give me strength to endure the so much pain in my heart, to give me rest, and to help me feel good again. That is the only thing I could do for now, aside from giving myself physical rest.

****

Vincent

Alas kwatro na ng hapon. Magi-isang oras na rin na nakatayo si Vincent sa labas ng building kung saan nagtatrabaho si Cat. Pabalik balik lang siya sa paglalakad at nagaabang sa kanit na sino man na katrabaho nito. He's been messaging and calling since morning, but he received no reply. Nagaalala na siya lalo na't halata na hindi ito okay kahapon.

Natanaw niya ang isang babae na may kaparehong ID lace ni Cat. Agad siyang lumapit dito.

"Hi. I'm Vincent, a friend ni Catrine. I just want to ask if you know her?" The lady also stopped and looked at him.

"Yes, officemate ko siya... Wait! Ikaw si Mr. Long hair...right?" He smiled at her, though he was slightly confused with the adjectives she used to call him. "Ikaw ang boyfriend niya di ba?" Ngumiti lang ulit siya bilang sagot.

"Pumasok ba siya today? I've been calling her pero hindi siya sumasagot."

"Rose! Where's Cat? Bakit hindi mo siya kasama?" Tanong ng isang lalaki na lumapit sa babae na kausap niya. She glanced at him.

"Yes, my name is Rose. Cat is not feeling well today. She informed us na leave siya for 1 week." Medyo nabigla pa siya sa sinabi nito pero hindi nalang niya ipinahalata.

"May sakit si Cat?" Tanong ng lalaki

"Yes. And she needs to rest kaya huwag mo rin muna siya kulitin, ha. " Sagot ni Rose at tsaka bumaling sa kanya. "Hindi niya ba sinabi sa'yo?" He looked at her again. She stared at him for some seconds as if scrutinizing him. She leaned a little and spoke in a low tone. "Pay attention to her. She also needs someone to take care of her. She deserves the best." He couldn't react immediately as his mouth was shut. Rose continued. "By the way, I have to go, may bibilhin pa kasi ako. Bye." He only nodded and watched her leave as he thought of Catrine.

Meanwhile, the other man who was also talking and asking questions about Catrine was eyeing him before he followed Rose.

He ran his fingers in his hair and let a deep breath. Mas lalo siyang nagalala kay Catrine. Iniisip niya na puntahan ito sa bahay pero hindi niya alam kung tama ba na gawin iyon.

Maybe she wants to be with herself? Maybe she is having some rest.

He even told to his own self. Helooked at his phone once mlre, contemplating whether to call her again or not. Bago niya pa namalayan ay nasa harapan na pala siya ng bahay ni Cat. Hindi na siya bumaba ng sasakyan at tumanaw lang mula rito.

Hindi niya alam kung ano ang dapat gawin. Dapat ba na tanungin niya ito kung ano ang problema or hayaan niya lang kung gusto nito mag-open up sa kanya.

He knows something is really bothering her. She looked sad since the night he saw her sitting alone in the park. He can still remember vividly her tearful face as she cried herself until she fell asleep.

***

Catrine

Nagising muli ako at tiningnan ang oras, alas simgko na ng hapon. Katulad kanina, mabigat pa rin ang pakiramdam ko. I still do not have appetite to eat. Tumayo lang ako para pumunta sa banyo pagkatapos ay sa kusina upamh kumuha ng isang baso ng tubig. Hindi na ako nagabala na i-check ang cellphone ko.

Bumalik lang ako sa kama at nahiga na ulit.
Humugot lang ako ng malalim na buntong hininga at pumikit na. Maghapon na akong tulog pero inaantok pa rin ako. Ngayon lang ako naging ganito, walang gana gumawa ng kahit ano at gusto lang matulog nang matulog.