အပိုင်း ၂

18.9K 387 3
                                    

စိမ်း တစ်ယောက်..ရုံးဆင်းတာနဲ့
ဘယ်မှမသွားတတ်ဘဲ..အိမ်ကိုပဲအပြေးပြန်ခဲ့တတ်တာ..သူ့အကျင့်ပင်ဖြစ်သည်။

Bus ပေါ်ကဆင်းပြီးလျှောက်လမ်းလေးအတိုင်း၅မိနစ်လောက်လမ်းလျှောက်လာရင်း
တွေ့ပါပြီ...သူမအနှစ်သက်ဆုံးအဖြူရောင်တစ်ထပ်အိမ်ကလေးပင်...ခြံစည်းရိုးကိုလည်းအဖြူရောင်နှင့်ပင်ဆေးခြယ်ထားပြီးအိမ်ပတ်ပတ်လည်မှာစံပယ်ပင်လေးများကိုလည်းစိူက်ပျိုးထားသေးသည်..စိမ်း တစ်ယောက်အိမ်ထဲသိူ့ဝင်လာရင်း....

"မေမေရေ..စိမ်း ပြန်ရောက်ပီနော်.''

အိမ်ပေါက်ဝရောက်တာနဲ့နှုတ်ဆက်တတ်တဲ့အကျင့်ကြောင့် မေ့ ကိုပြန်ရောက်ကြောင်းအသိပေးပြီး စိမ်း အိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်..

ဒီနေ့ဘာကြောင့်မှန်းမသိ စိတ်ထဲနေလို့မကောင်းသောကြောင့်မေ့ ဆီသွားပီးတီတီတာတာလည်းမပြောဖြစ် ကုတင်ပေါ်တွင်သာအကြောင်းမဲ့ထိုင်နေမိသည်...

တံခါးဖွင့်ပီး မေမေ
ဝင်လာတာတောင်သတိမထားမိလိုက်..မေ့ ရဲ့လက်နွေးနွေးလေး သူ့နဖူးပေါ်ရောက်လာမှသတိဝင်လာမိသည်...မေမေက စိမ်း ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်ရင်း...

"'.စိမ်းလေး..ဘာဖြစ်လို့လဲ နေမကောင်းဘူးလား..သမီးမျက်နှာလေးနွမ်းနေသလိုပဲ'''

မေမေက သူ့နဖူးလေးကိုစမ်းရင်းမေးခွန်းတွေထုတ်နေသည်..စိမ်း..မေ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပီး....

'စိမ်းဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ
အလုပ်ကနည်းနည်းပင်ပန်းနေလို့ပါနော်''

"..ဒါဆို သံပုရာရည်အေးအေးလေးသောက်မလား ...မေ ဖျော်ခဲ့ပေးမယ်လေ''''

"မသောက်တော့ပါဘူး မေမေ
ရယ်..စိမ်း ရေချိုးလိုက်ရင်လန်းသွားမှာပါ.'''

"ဟုတ်ပါပြီ..ဒါဆိုသမီးရေချိူးပီးရင်ဆင်းခဲ့နော်..မေ ထမင်းပြင်ထားမယ်ဟုတ်ပီလား...ဒီနေ့သမီးကြိုက်တဲ့ ငါးခေါင်းဟင်းရည်ချဥ်ငံစပ်လေးချက်ထားတယ်.'''

.''''Wow!!!!ရေတောင်မချိုးချင်တော့ဘူး..အခုစားချင်လာပီမေရေ..ဟီးဟီး...'''

စိမ်းကသွားဖြဲလေးနဲ့အိုမားကိုမျက်နှာချိုသွေးသော်လည်းအိုမားကလက်ညှိုးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့

မျှော်နိုင်သမျှ...(Completed)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora