Not just an Ordinary Girl

Chapter 40

Then suddenly we saw someone, and she's crying.

Yes, she. At nag-iisa lang siya so, I didn't bother to interrupt her. She looked exhausted and in pain.

"Who is that?" Kayden asked thru our link to prevent noises.

"I don't know." Sagot ko naman.

Then suddenly she spoke.

"She found me." She mumbled while crying and shaking.

"I'm dead. I should never agreed on this. Hindi ko siya kaya. Mali silang lahat." She said frustrated.

"Pero kung hindi ko naman siya susundin baka patayin niya ako. Anong gagawin ko?" Rinig na rinig ko ang takot sa bawat salitang sinasabi niya.

I make my eyes glow to see who it was, and I'm literally surprised.

When I was about to got up someone suddenly came.

"The Alpha wants to see you, now." Walang galang na utos nito sa kaniya.

Agad naman siyang umayos at pinunasan ang mukha niya na puno ng luha.

"Susunod na ako, may mga kailangan lang akong kunin dito." Sagot naman niya na parang hindi siya galing sa pag-iyak at nagkunwaring may ginagawa.

Hindi na nagsalita pa ang lalaki at basta na lang na umalis. Rinig ko ang pagbuntong-hininga niya bago siya tumayo at inayos ang sarili.

Gusto ko siyang lapitan pero nang gagawin ko na iyon agad akong pinigilan ni Kayden. Tinignan ko siya at umiling lang siya sa'kin.

Napalingon akong muli sa puwesto niya pero wala na siya.

Anong nangyayari sa kaniya? Anong ginagawa nila sa kaniya?!

"You know her." Rinig kong sabi ni Kayden at hindi iyon isang tanong kaya napatingin ako sa kaniya at agad ding umiwas.

Bumuntong-hininga muna ako ng malalim at napapikit.

"Yes." Maikli kong sagot at tumango lang siya.

"Let's head back." Sabi niya kaya tumango na lang ako.

He shift again at isinakay niya ako sa likod niya. Hindi na ako umangal pa dahil feeling ko pagod na pagod ako, at siyempre ramdam niya rin iyon.

I feel unease.

What happened to her?

Nang makarating kami sa pack house ibinaba na niya ako at nag-shift back na siya pero ako tulala pa rin.

She's not okay kung nasaan man siya ngayon. They are torturing her to help them. Hindi ako manhid para hindi iyon makita at mahalata.

And they will regret that they did that to her. I'm gonna make sure of that.

"Hey, you okay?" Malambing na saad sa'kin ni Kayden nang makapagbihis na siya at malapitan ako.

Agad ko siyang tinignan at nginitian kahit na alam kong nararamdaman niya kung anong nararamdaman ko ngayon.

I held his face and kissed him.

"I need to go. Good night. I love you." Pagpapaalam ko sa kaniya bago ako agad na umalis at hindi na siya hinintay na makasagot pa at umangal.

Rinig ko pa ang pagtawag niya sa'kin bago ako tuluyang naglaho sa lugar na iyon.

I teleported straight into my house, and Sab immediately greeted me dahil nasa sala lang naman siya at may ginagawa sa kaniyang laptop.

"Mom!" Medyo gulat niyang tawag sa'kin pero nakangiti at patakbong nagpunta sa'kin saka ako niyakap.

"You're sleeping here?" Masaya niyang tanong nang humiwalay siya sa'kin. I nodded then she squealed like a child.