An Embroidered Lifetime ✓

Kabanata 12

Kabanata Labing-Dalawa
Run

~*~

Zette contact our friends. While me, waiting for the Hontiveros to go home.

Nang makaalis ang mga Hontiveros ay dali akong pumunta sa bahay para makita sina Mama at Papa.

"Ma, ano ang ginagawa ng mga Hontiveros dito?" tanong ko sa kaniya nang makapasok ako sa kabahayan. Mama was shocked when she look at me. Tumakbo siya palapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit. I hug her back, hinahaplos ang kaniyang likod.

"You need to go some where, Sencha," Papa said. Nilingon ko siya. "Kailangan mo magpakalayo-layo. We will book you a flight to Iligan, tonight!" Wika niya habang may pinipindot sa kaniyang cellphone.  Nanlaki ang mga mata ko sa kaniya sinabi.

"How? What am I going to do in Iligan?" I asked. "Ano ba talaga ang nangayayari, Papa? I want to know everything," sabi ko na may diin bawat salita. "Everything, Papa." I said with finality in my voice.

"Gusto kang kunin ng mga Hontiveros para itago." sabi niya. Habang nakatuon pa rin ang atensiyon sa teleponong hawak.

"I don't want a lie, Papa." Pigil kong sabi. Ngunit hindi ko pa rin nakuha ang gusto kong makuha. Abala pa rin siya sa kaniyang telepono.

"I want the truth!" I shouted. I can't control my feelings anymore. Nakakaramdam na ako ng kaba... takot! "Hontiveros are one of the well-known family in the country! Ang akin lang ay kung, ano ang pinunta nila dito? I want the truth, Papa, so split it out!" Impossibleng pumunta iyon rito para umutang!

Nagpakawala muna siya ng isang malalim na hininga at umupo sa sofa. Ilang segundo lang ay narinig ko ang kaniyang mga hikbi. He's crying! My Father is crying!

"I'm sorry, Sencha," he said while sobbing. "I'm sorry baby, so sorry. I was so busy earning money," he said while crying. My Father is crying for Pete's sake!

Si Mama naman ay nakaupo sa tabi niya at hinahaplos ang kaniyang likod. I could my heart ripped, seeing my parent at this state.

"Sa kagustuhan kong makaipon ay itinuon ko ang atensyon sa negosyo. Ganun rin ang Mama mo," he said and hold Mama's hand. "Kaya wala kaming mailaan na atensyon sa inyong magkapatid. All we want is to give you a better future, kayo ng kapatid mo." He stop talking and looked at me. Nakatayo ako malayo sa kanila.

"That's why I.." yumuko siya na parang nag-aalinlangang sabihin ang totoo. "I requested to the Hontiveros na kung maaari ay isa sa mga anak ko ang maikasal sa kanilang Unico hijo, and Lucas picked you." sabi niya at tiningnan ako.

Why I feel that I've being sold? Nang sabihin niyang 'Lucas picked you' ay para akong isang paninda sa palengke na pwedeng bilhin sa kahit anong presyo ang kayang i-offer ng bibili?

"Binenta mo'ko?" I asked... with accusing look. Mabigat ang aking paghinga na parang mawawalan ng hangin sa paligid. "Why did you do that, Papa?!"

"I didn't sold you, Sencha, if that's what you meant. Ang akin lang ang magkaroon kayo ng magandang buhay magkapati-" I cut him off.

"At wala kang tiwala sa amin? Na kayang naming magkaroon ng magandang buhay mula sa mga sarili naming mga paa-"

"I'm just being practical, Cresentia!" sigaw niya. Gulat akong napatingin sa kaniya. "Be practical, baby. I'm just being practical," ulit niya.

It hurts. He's being practical but his taking the wrong path of being pratical!

"Yeah, you're being practical, Father. Practical but too irrational!" I said. Pilit kong pinipigilan ang luhang gustong kumawala. "Oo, tama ka. Practical ang naiisip mo, pero hindi iyon makatwiran, Papa." A tear running down from my eyes to my chin. Dali kong pinunasan iyon gamit ang likod ng aking palad. "Kaya kong tumayo sa sarili kong mga paa, at iyan ang papatunayan ko."