An Embroidered Lifetime ✓

Kabanata 24

Kabanata Dalawampu't Apat
Reunion

~*~

Annulment papers. Who it could be? Alesso? I don't think so. Sapagkat, ako ang nagporsiging maghiwalay kaming dalawa. Imposibleng si Alesso ang nagpadala. I think?

"Don't you ever think that Alesso is the one who sent it you, Cresentia. Kakalbuhin talaga kita!" Tary said. Should I or shouldn't?

Hindi din naman kasi imposible na si Alesso ang nagpadala. At kagaya nang nangyari kagabi. Baka... baka napagtanto niyang hindi niya pala kayang makasama ang isang katulad ko.

"Sencha, ngayon ka pa ba mag-iisip ng ganyan kay Alesso? After five years? Aba, mag-isip isip ka." Lie.

"Hindi naman imposibleng ganoon nga, Lie. Baka ngayon niya lang napagtantong... hindi nga ako. Di'ba?" Naluluha kong sabi.

"Stop being too doubtful, Sench. Ngayon ka pa ba magkakaganyan? Na may nangyari na sa Inyo?" Diana said.

"Mahal ako ni Alesso. Iyan ang pinanghahawakan ko mula noong nakabalik kami. But after what I've seen yesterday?" Sabi ko habang pinipigilan ang aking hikbi.

"You don't trust him enough, do you?" Si Zette.

"No! I trust him. Ako lang ang mayroong problema. Paano kung hindi ko kayanin-"

"Kaya mo." Sabay nilang sabi. Natahimik ako sa kanilang sinabi. Ngayon ay tulala lang ako sa aking opisina. Kanina pa umalis sina Zette. Isinandal ko ang aking katawan sa aking upuan.

May tiwala ako kay Alesso. Ngunit sa sarili ko? I don't think, so. And the people around us. Paano?

Ipinikit ko ang aking mga mata. Huminga ako ng malalim at aking ring ibinuga. Pinaikot-ikot ko ang aking upuan. Pilit kong iniwala sa aking isipan ang lahat ng nangyari sa araw na ito. Parang ayaw kong umuwi. I want to stay here. In my office.

Because, for sure, Al is will be in Diana's place. Sasama iyon. Lalo na't nalaman niyang doon din ako nakikituloy.

Kinuha ko ang aking cellphone mula sa bag. I turned it off. Ayaw ko ng disturbo. Gusto ko munang mapag-isa. Tatayo na sana ako nang marinig kong bumukas ang pinto ng aking opisina.

Kaya ang plano kung pagtayo ay naudlot lang at ibinalik ang sarili sa pagkakaupo. Tinignan ko si Alesso na ngayon ay papalapit na sa akin. Ang buong akala ko ay sa harap siya ng aking mesa uupo, but I was wrong. Katulad noong nakaraang araw, kumuha ito ng upuan at dinala kung saan nakapuwesto ang aking upuan.

"Hey," wika niya nang makaupo at niyakap ako. "How was your day?" He ask as he smell my hair down to my cheeks to give me a kiss. Dahil roon ay hindi mapigilan ng aking puso na timibok ng mabilis.

"Ayos lang. How about yours?" I ask him back. I could feel his roman nose at my cheek. And I could feel his hand drawing circles at the side of my boob. Godness! Kagat-labi ako habang lumalalim ang aking hininga. Nang hindi ko na nakayanan, hinarap ko siya at ipinakita sa kaniya ang mga papeles na natanggap ko kanina.

Kinuha niya iyon at binasa ang mga nakasulat. Ako naman ay tamang tingin lang sa kaniya habang seryosong binabasa ang nasa mga papeles na hawak-hawak.

"Sinong nagbigay sa Iyo nito?" He ask. Ako naman ay tumayo mula sa pagkakaupo at tutungo sana kung nasaan ang water dispenser. Ngunit sa aking pagtayo ay medyo nakaramdam ako ng pagkahilo. Humawak ako sa gilid ng aking mesa upang mapigyan ang sarili ng tamang balanse at para akong nasusuka. And I felt Alesso's arm around my waist. "Are you..."

"What?" Tinignan ko siya. Nakatingin lamang siya pabalik sa akin. Makikita mo ang pagbabago ng kaniyang ekspresyon. Mula sa pagkakakunot ng kaniyang noo, makikita mong may kislap sa kaniyang mga mata.