An Embroidered Lifetime ✓

~*~

The wind touches my skin. Hearing the wild waves from the boat I've riding in.

At kasabay ng mga alon ang pag ihip ng mahapong hangin na siyang dahilan ng paglipad ng aking buhok.

Napapaisip ako kung tama bang bumalik ako o hindi? Tama lang bang magpapakita na lang ako bigla?

Habang iniisip iyon ay di ko mapigilang ipikit ang mga mata at hinayaang lumandas ang sariling mga luha sa aking pisngi at dinadama parin ang napakagandang simoy ng hangin. Will  you just cut all the drama, Cresentia? But how can I? When the longing is still in my heart?

Pagdilat ko ay natanaw ko muli ang ganda na tanawin dito sa Sicayab. I'm riding a private boat na pag aari niya.

Nang naaninag ko na ang mansyon, all of the memories that I want to forget is back in their own positions.

Alaala na palaging may dalang sakit sa'king dibdib.

Memories that even I want to forget everything in it is like every pieces is part of me. Cause that time, I don't know what to do. I don't know how to forget, and maybe that's the reason why.

Nang palapit ng palapit ay hindi ko mapigilan ang mga mata na mapa  luha na parang gripong sira dahil sa walang tigil na pag agos. Parang sinasaksak ang puso ko.

"M-Mang Poy, ilang taon na pong walang masyadong tao rito?" tanong ko sa kasamang papunta dito. Pinilis ko na ang mga luha na nasa aking pisngi.

"Nako, Ma'am Cresen matagal tagal na po. Siguro dalawang taon po pagka tapos niyong umalis." sabi niya. "Pero bumabalik po si Sir dito palagi. Siya lang mag isa, " dagdag niya.

Napapaisip ako. Ano kaya ang ginagawa niya rito? Na siya lang mag isa?

Nagpakawala na lang ako ng isang buntong hininga dahil sa di nasagot na tanong.

Nang mga nakalipas na minuto ay magtanong siyang muli.

"Teka lang po Ma'am,  bakit nga po kayo umalis? Ano po ang dahilan? " tanong ni Mang Poy sa akin.

Tumalikod muna ako bago siya sinagot. "Mahabang istorya, Mang Poy. And I don't want to talk about it po," sagot ko sa kanya.

Nang nasa buhangin na kami ay bumaba na ako ng bangka bago pa makapag salita si Mang Poy at baka magtanong pa ulit tungkol roon.

Ayaw ko nang balikan ang mga alala-alalang iyon. Ayaw ko na ring sanang bumalik dito. Pero kinakailangan ko pa ring gawin ito.

Pilitin ko mang walang alam but there's so many anxiety came into my mind. And I can't help it!

Kahit siguro sabihin nating iignorahin ko nalang but it doesn't helping at all. Dahil gagawa ito ng paraan para makalusot sa ano mang iharang ko.

Kahit saang anggulo ko tignan ang lugar na ito ay parang lahat ng bagay ay may kahulugan. At ang kahulugang iyon ay tumutukoy sa kanya. Parang lahat ng bagay ay maihahalintulad sa kanya.

Nang naglalakad na sa buhangin patungo sa batong hagdanan ay natanaw ko siya. Konti lang ang nagbago sa kanya. Di ko maipagkakaila na mas naging mature siyang tignan.

I'm not saying that he's not matured before pero iba ang pagka mature niya ngayon. Parang naging mas maganda ang pangangatawan niya ngayon at lalo nakadepina ang kaniyang features sa mukha-

Argh! Focus, Cresentia! Ano ba ang pinag-iisip mo?

Patuloy pa rin ako sa paglalakad at nang makalapit nang husto ay  huminto na ako. Sa mismong tapat niya. Tinitigan ko ang kanyang mga matang kulay light brown.